เวลาจะพยายามอธิบายหรือพูดให้แม่เข้าใจ รู้ว่าแม่โมโหง่าย ก็พยายามพูดให้เหมือนพูดเรื่องธรรมดาทั่วไป
พยายามยิ้ม พูดด้วยเสียงปกติ แต่กลายเป็นว่าเราเองที่ผิด โดนด่าตลอด บางทีโดนด่าจนร้องไห้
แม่กลับบอกว่าน้ำตาใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ ทั้งๆที่เลือกได้เราจะไม่ร้องไห้ แต่มันไหลออกมาเอง เราแสดงหรอ?
พอบอกว่าหนูจะอธิบายให้ฟังอยู่เนี่ยไง แม่กลับพูด เนี่ยเถียงอยู่นี่ ควรทำยังไงดีหรอคะ? รู้สึกไม่ไหวแล้วมันเป็นบ่อยมาก จนรู้สึกถ้าเราหายไปแม่จะไม่มีอะไรต้องโกรธแล้วใช่ไหม เหนื่อยมากเลยค่ะ
ทำไมแม่ไม่สนใจคำพูดบ้าง อธิบาย=เถียง?
พยายามยิ้ม พูดด้วยเสียงปกติ แต่กลายเป็นว่าเราเองที่ผิด โดนด่าตลอด บางทีโดนด่าจนร้องไห้
แม่กลับบอกว่าน้ำตาใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ ทั้งๆที่เลือกได้เราจะไม่ร้องไห้ แต่มันไหลออกมาเอง เราแสดงหรอ?
พอบอกว่าหนูจะอธิบายให้ฟังอยู่เนี่ยไง แม่กลับพูด เนี่ยเถียงอยู่นี่ ควรทำยังไงดีหรอคะ? รู้สึกไม่ไหวแล้วมันเป็นบ่อยมาก จนรู้สึกถ้าเราหายไปแม่จะไม่มีอะไรต้องโกรธแล้วใช่ไหม เหนื่อยมากเลยค่ะ