สวัสดีครับ วันนี้ผมมีไอเดียเกี่ยวกับภาษาอังกฤษเรื่อง
‘ทำไมเรายังมองภาษาอังกฤษเป็นเรื่องของวิชาการ’ อยู่อีก
ในยุคนี้ที่ประเทศต่างๆ มีจุดเชื่อมโยงการด้วยภาษาอังกฤษและ internet มันหมดยุคแล้ว
สำหรับการเก่งภาษาอังกฤษสำหรับแต่ละบุคคล แต่คนทุกคนควรใช้ภาษาอังกฤษได้
ถ้าการเรียนภาษาอังกฤษยังคงเป็นเพียงวิชาการอยู่ในโรงเรียนที่สมมติว่าทำให้เด็ก 100% ต้องเรียน
ให้ได้เกรดดี 10-20% ได้ผลการเรียนภาษาอังกฤษดี แต่แค่ 1-5% เท่านั้นที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษได้จริง
แบบนี้จะมีความหมายอะไรในการที่จะบรรลุเป้าหมายในการเปลี่ยนแปลงประเทศพัฒนาเศรษฐกิจ
ได้ยังไง (1) นักลงทุนจำนวนมากไม่เลือกลงทุนในไทยเพราะภาษาอังกฤษไม่ดี
(จากบทความนึงใน The Economist และอีกหลายเล่ม) (2) เศรษฐกิจที่ขยายตัวส่งผลให้คนรวยแค่
1% ไม่ใช่คนส่วนใหญ่ที่ยากจนมีหนี้สิน (จากข่าวเช้าทันโลก 96.5) (3) คนไทยหาความรู้เองจากเน็ต
ไม่ได้เต็มประสิทธิภาพ (จากกระทู้ ลูกผมเป็น Tics/Tourettes โรคที่หมอรักษาไม่ได้จนต้องลงมือเอง)
และอีกมากมายในความเห็นของผมที่ root cause สำคัญอย่างหนึ่งคือปัญหาความรู้ภาษาอังกฤษของคน
ในประเทศ บางทีการปรับปรุงภาษาอังกฤษในโรงเรียนอาจสร้างความเปลี่ยนแปลงไม่พอเท่ากับการศึกษา
ประเทศที่เคยเป็นเมืองขึ้นว่าช่วงเวลาดังกล่าวมีอะไรที่รัฐบาลต้องทำเพื่อให้คนในประเทศทุกคนใช้ภาษาอังกฤษได้
ปัจจุบันคนกลุ่มเล็กๆ Happy กับสถานะชนชั้นทางภาษาที่เหนือกว่าคนอื่นในประเทศ รวมไปถึงความรู้ สถานะการเงิน
ที่ดีกว่าคนอื่น ถ้าความได้เปรียบดังกล่าวหมดไป อาจทำให้ชีวิตไม่ happy ดังเดิม แต่ถ้าสิ่งนั้นทำให้ประเทศพัฒนาขึ้น
แบบก้าวกระโดด เมืองไทยก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ทำไมเรายังมองภาษาอังกฤษเป็นเรื่องของวิชาการ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีไอเดียเกี่ยวกับภาษาอังกฤษเรื่อง
‘ทำไมเรายังมองภาษาอังกฤษเป็นเรื่องของวิชาการ’ อยู่อีก
ในยุคนี้ที่ประเทศต่างๆ มีจุดเชื่อมโยงการด้วยภาษาอังกฤษและ internet มันหมดยุคแล้ว
สำหรับการเก่งภาษาอังกฤษสำหรับแต่ละบุคคล แต่คนทุกคนควรใช้ภาษาอังกฤษได้
ถ้าการเรียนภาษาอังกฤษยังคงเป็นเพียงวิชาการอยู่ในโรงเรียนที่สมมติว่าทำให้เด็ก 100% ต้องเรียน
ให้ได้เกรดดี 10-20% ได้ผลการเรียนภาษาอังกฤษดี แต่แค่ 1-5% เท่านั้นที่ได้ใช้ภาษาอังกฤษได้จริง
แบบนี้จะมีความหมายอะไรในการที่จะบรรลุเป้าหมายในการเปลี่ยนแปลงประเทศพัฒนาเศรษฐกิจ
ได้ยังไง (1) นักลงทุนจำนวนมากไม่เลือกลงทุนในไทยเพราะภาษาอังกฤษไม่ดี
(จากบทความนึงใน The Economist และอีกหลายเล่ม) (2) เศรษฐกิจที่ขยายตัวส่งผลให้คนรวยแค่
1% ไม่ใช่คนส่วนใหญ่ที่ยากจนมีหนี้สิน (จากข่าวเช้าทันโลก 96.5) (3) คนไทยหาความรู้เองจากเน็ต
ไม่ได้เต็มประสิทธิภาพ (จากกระทู้ ลูกผมเป็น Tics/Tourettes โรคที่หมอรักษาไม่ได้จนต้องลงมือเอง)
และอีกมากมายในความเห็นของผมที่ root cause สำคัญอย่างหนึ่งคือปัญหาความรู้ภาษาอังกฤษของคน
ในประเทศ บางทีการปรับปรุงภาษาอังกฤษในโรงเรียนอาจสร้างความเปลี่ยนแปลงไม่พอเท่ากับการศึกษา
ประเทศที่เคยเป็นเมืองขึ้นว่าช่วงเวลาดังกล่าวมีอะไรที่รัฐบาลต้องทำเพื่อให้คนในประเทศทุกคนใช้ภาษาอังกฤษได้
ปัจจุบันคนกลุ่มเล็กๆ Happy กับสถานะชนชั้นทางภาษาที่เหนือกว่าคนอื่นในประเทศ รวมไปถึงความรู้ สถานะการเงิน
ที่ดีกว่าคนอื่น ถ้าความได้เปรียบดังกล่าวหมดไป อาจทำให้ชีวิตไม่ happy ดังเดิม แต่ถ้าสิ่งนั้นทำให้ประเทศพัฒนาขึ้น
แบบก้าวกระโดด เมืองไทยก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป