-เราเป็นคนเก็บตัวไม่เข้าสังคม เราเข้าสังคมไม่เป็น ไม่รู้ว่าจะต้องพูดหรือทำตัวแบบไหน  หลายครั้งเราเห็นคนอื่นพูดคุยกัน เหมือนคนรู้จักกันมาก่อน
เราอยากทำได้แบบนั้น เราอยากจะเข้าสังคมเป็นพูดคุยเก่ง แต่เราก็พอใจกับสิ่งที่เราเป็นอยู่คือการไม่เข้าสังคม
(อยากมีเพื่อน แต่ไม่อยากเจอพบปะสังสรรค์)

-บ่อยครั้งอยู่ดีๆเรารู้สึกท้อแท้ เบื่อหน่ายชีวิต  หลายครั้งก็รู้สึกอยากตาย แต่กลัวความตาย กลัวเจ็บ
มันเศร้า มันอยากจะร้องไห้ แต่ร้องไม่ออก คือเราอยากจะร้องไห้ ร้องใไห้ให้มันสุดๆให้มันหมดความเศร้าออกไปแต่มันก็ร้องไม่ออก

-เราไม่ได้ทำงานอยู่ดูแลคุณตาที่เป็นผู้ป่วยติดเตียงมาเกือบจะ2ปีแล้ว  ป้อนข้าว พลิกตัว ล้างแผลกดทับ เช็ดตัว เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวต่างๆ ขับถ่ายไม่ออกก็ไปซื้อยา หลายครั้งที่เราต้องจกก้นตาเพื่อเอาอุจจาระออกมา เราเหนื่อยและท้อแท้ เราไม่อยากทำแต่ต้องทำ เพราะไม่มีใครทำ
บางครั้งเรารู้สึกอยากให้ตาตาย เราเห็นแกทุกวัน เห็นแกทรมารทุกวัน
ยิ่งตอนนี้อาการตาแย่ลงฉันยิ่งเศร้า

-ขอเล่าและระบายบ้างส่วนแค่นี้ขอบคุณ