สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวกระทู้พันทิบทุกๆคน คือเรามีเรื่องจะมาระบายค่ะ ตอนนี้ไม่รู่จะระบายกับใครดี รู้สึกโดดเดี่ยวมาก
คือเรื่องของเรื่องเราชอบโดนพ่อด่า แบบด้วยคำพูดแรงๆกระทบจิตใจ ไม่เคยให้กำลังใจลูกแม้แต่นิดเดียว มีแต่ซํ้าเติมเวลาทำอะไรผิดพลาดก็จะบอกว่าก็เพราะว่าเราอะ โง่ไง ควาย คือทุกคนเราไม่ไหวเราร้องไห้ทุกวัน เราแค่ไม่โอเครที่พ่อใบ้คำพูดแรงๆบางทีก็ด่า สันดาน พอเราร้องไห้ก็มาบอกว่า ทำเป็นบอบบาง เราไม่เข้าใจว่าพ่อแกเป็นอะไรของแกเห็นคำด่าพวกนี้มันเป็นเรื่องคำพูดที่พูดเล่นกันเฉยๆหรอ บางคำพูดมันทำร้ายคนๆหนึ่งได้เลยอะ แล้วคือเราเรียนมหาลัยอยู่ค่ะตอนนี้พึ่งขึ้นปี1ตอนแรกๆก็ไม่ได้คิดว่าจะหนักหน่วงอะไรมากขนาดนี้มหาลัยชิวๆ พอเรียนไปสักพักไม่ใช่เลยค่ะเรียนหนักมากเครียดมากด้วย เอาง่ายๆแค่ไปเรียนเจอสังคมภายนอกบางอย่างมันก็บั่นทอนจิตใจเรามากพอแล้ว พอมาเจอที่บ้านคำพูดของพ่อ+เข้าไปเรายิ่ง ปวดหัวมากไม่ไหว อึกอัดอยากตะโกนดังๆเลย ตอนนี้อยากทำทุกอย่างให้เราสามารถพึ่งพาตัวเองได้เราไม่อยากกลับบ้านเพราะบ้านไม่น่าอยู่  พ่อชอบบอกว่าแค่เรียนจะไปเหนื่อยอะไรนักหนา มีอะไรให้คิดเยอะนักหนา คนเป็นพ่อเเม่เหนื่อยกว่าเยอะ ทุกคนคะเอาตรงๆนะคะเราเหนื่อย หรือเรารู้สึกแย่ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆเรื่องเรียนเราไม่เคยพูดบ่นกับพ่อกับที่บ้านเลยค่ะ เพราะเรารู้ว่าเขาเหนื่อยกว่าเราเยอะมาก เราแบบได้แต่บอกตัวเองว่าอยากทำอะไรให้ประสบความสำเร็จในชีวิตสักทีเราพูดตรงๆเราบั่นทอนไม่ไหวแ้วครอบคือตัดกำลังใจในหารเรียนของเราออกไปเยอะมากทุกวันนี้เราพูดกับตัวเองตลอดว่า จะรีบเรียนให้จบหางานที่ดีทำ พึ่งตัวเองให้ได้ เรียนเพื่อตัวเราเอง ตอบแทนพ่อแม่ให้ได้แค่นี้จริงๆ เราได้แต่บอกกับตัวเองมาตลอดว่าอดทนนะ อดทน โตแล้วเดะมันก็ผ่านไปนะ เราพยายามไมาฟังคำพูดของพ่อ แต่พ่อก็พยายามด่าเราไมาหบุดไม่เคยโทษตัวเอง เราเบื่อมาก😭