ตั้งแต่พ่อเราเสียเราก็ตัดสินใจย้ายไปเช่าห้องอยู่กับแฟนสองคนเพราะเราทนพี่ชายกับแม่เรามาตลอดเข้าใจค่ะว่าเป็นห่วงแต่ทำไมพวกเค้าถึงไม่เข้าใจเราบ้าง พอเราอยู่กับแฟนก็พูดดูถูกแฟนเราบอกให้เรากลับไปอยู่บ้านอยู่นั่น พอเราเลิกกับแฟนจริงๆกลับมาอยู่บ้านเหยียบย่ำซ้ำเติมแทนที่จะซัพพอร์ตเราทนมานานมากจนหนักขึ้นเรื่อยๆ เราเป็นคนที่ไม่เคยง้อผู้ชายไม่เคยคิดจะกลับไปคบกับคนเก่า แต่แม่เราบั่นทอนกดดันทุกวันบ่นด่าว่าพอเราไม่ไหวเถียงงี้ก็ตี โห่ เราโตพอแล้วมั้ยอ่ะ เราเลยกลับไปคบกับแฟนเก่าเราอีกรอบจนเราท้องเพราะเราคิดว่ายังไงเค้าก็คงไม่ทิ้งเรา ใช่ เค้าไม่ทิ้ง แต่เราทิ้งเค้า อารมณ์คนท้องแรงมากเรากลับมาอยู่บ้าน คราวนี้โดนหนักไปอีก เราเหนื่อยมาก เราทำงานจนเราจะคลอดรายจ่ายภาระเยอะมากๆ แม่ยังมาบั่นทอนเราว่า''คิดว่าจะได้สบายที่ไหนได้ต้องมาลำบากกับอีก'' โห คนเป็นแม่ เราท้อจนเราไม่มีทางจะกลับไปหาคนเก่าแน่นอนเพราะเค้าเปลี่ยนไปหมดแล้วทั้งๆที่มีลูกแล้ว เราเกลียดผู้ชายแบบนี้แต่ด้วยความที่เราไม่มีพ่อแล้ว เราต้องยอมทนหน้าด้านหลายๆเรื่องหลายๆครั้งจนคนอื่นดูถูกไปหมดเพราะแม่เรา ขนาดอยู่ที่สาธารณะยังด่าเราดังๆได้เลย เราเลยติดเหล้าเมายาติดเพื่อนกินเพื่อให้มันไม่มีความรู้สึกอะไรให้มันชา เราทำงานดิ้นรนมากพึ่งคลอดเองเราสงสารลูกกลัวลูกไม่มีแบบคนอื่นเค้า เราอยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เก่งและสตรอง แต่มันจะพังทุกครั้งที่แม่เราบ่นพูดด่าบั่นทอนทุกวัน เราเหนื่อยเราควรทำยังไงดี ล่าสุดเราอุ้มลูกกินนมอยู่เราบอกว่า''จะพูดอะไรนักหนาลูกหนูจะนอน'' ก็หยิบไม้มาตีเราทั้งๆที่เราอุ้มลูกให้ลูกดูดนมอยู่ เราควรทำยังไงดีคะเราไม่ไหวมากๆเราทนมาตั้งแต่พ่ออยู่จนพ่อเสียเราคิดเลยว่าเราคงไม่เหลือใครตอนพ่ออยู่ พ่อสอนตลอดพ่อคุยด้วยตลอดพ่อเป็นทั้งพ่อทั้งเพื่อน
มีแม่ที่กดดันบั่นทอนจิตใจอยู่ทุกวันควรทำยังไง