สวัสดีค่ะ ทักทายแบบสั้นๆ..
วันนี้ออกแนวระบายค่ะ แหะๆ..;)
คือเราจะบอกว่าช่วงนี้เราเป็นอะไรก็ไม่รู้
จู่ๆก็รู้สึกแย่แทบตลอดเวลา กินไรไม่ลงจะอ้วก ซึม เศร้า เบื่อ เหนื่อย ปวดหัว และที่สำคัญคือมันไร้สาเหตุ
ทั้งๆที่ชีวิตรอบข้างดูจะสงบสุขไม่มีอะไรให้ทุกข์ใจเลย แต่เรากลับรู้สึกแย่มากๆ รู้สึกแย่จนอยากตาย อยากหายไป ไม่อยากตื่นมาอีก
จนคนรอบข้างก็ถามว่าเป็นอะไรด้วย เราก็ไม่ตอบ
ไม่มีอารมณ์คุยกับใครทั้งสิ้น(แต่พิมพ์ผ่านออนไลน์พอได้อยู่ ง่ายๆคือ_อแหล แต่ถ้าการพูดคุยเรา_อแหลมามากพอแล้ว มากจนเราทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจนต้องแสดงความซึมเศร้าออกมา)เบื่อ เหนื่อย ท้อ ร้องไห้ จุกอก ทรมาน
 ฟังแต่เพลงเศร้าทั้งวัน ไม่ได้ฟังก็จะหงุดหงิด
ระบายในทวิตเตอร์เป็นร้อยเหมือนเป็นบ้า คือไม่ไหวแล้ว.. ไม่ไหวจริงๆจนอยากให้ใครซักคนพาเข้ารพ.ซึมเศร้า
ดูอนิเมะก็ไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน แม้กระทั่งวีทูปเบอร์ที่ชื่นชอบมากๆ น่าแปลกที่ขนาดดูใจกลับห่อเหี่ยว ไม่ได้รู้สึกนุ่มฟูขึ้นเลย..
แต่เรื่องน่าแปลกยิ่งกว่าคืออยู่ๆวันนี้ตอนกลางวันก็อารมณ์ดีขึ้นมาแบบโง่ๆ หัวเราะจนเป็นบ้า ไร้เหตุผลอีกแล้ว
แล้วก็กลับมาเศร้าต่อ..
เราเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหมคะ เรา.. เราไม่รู้จะทำไงแล้ว..
เราไม่กล้าบอกแม่ให้พาไปหาหมอจิตเวทเพราะมีเรียนด้วย แต่เหตุผลหลักๆมันบ้าบอมากค่ะ
ใช่ค่ะ ขี้เกียจไปรพ.
ทั้งๆที่ใจอยากไปมาก อยากไปใจจะขาด แต่กลับไม่อยากไปเพราะขก.? ตลก
เราควรทำไงดีคะ ช่วยด้วย..
เราเป็นซึมเศร้ารึเปล่าคะ?