สวัสดีครับ ห่างหายกันไปนานนับเกือบครึ่งปี ยังจำผมได้ไหมครับ

ผมคนเลี้ยงหมูคนเดิม เพิ่มเติมคือวันนี้มีเรื่องจะมาเล่าให้ทุกคนได้ฟังกัน หากใครอยากรู้จักผมและสมาชิกในบ้านตามได้ที่กระทู้เหล่านี้ครับ
1.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู : https://ppantip.com/topic/36168516
2.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู พะโล้ของพร่องงงงง : https://ppantip.com/topic/36390427
3.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู เขียวหวานของพร่องงงง : https://ppantip.com/topic/36490739
4.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู ฉงนหมาเลี้ยงหมู : https://ppantip.com/topic/36538471
5.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู สี่ยอดกุมาร : https://ppantip.com/topic/36875762/comment62
6.เรื่องเล่าของคนเลี้ยงหมู เฉลียวจากหมาเลี้ยงควายสู่ หมาเลี้ยงหมู และแม่หมาของ 7 ฉ : https://ppantip.com/topic/37243812

สำหรับเรื่องที่ผมจะมาเล่าในวันนี้คือเรื่องราวของเจ้าตัวนี้ครับ ซึ่งถือเป็นสมาชิกที่เพิ่งจะเข้ามาอยู่กับพวกผมได้ไม่นานแต่ก็สร้างเรื่องสร้างราวให้พวกเรายิ้มและปวดหัวไปได้พร้อมๆกัน

มันคือแมวครับ แมวที่ในอดีตมีประวัติที่แสนจะน่าเศร้าใจ แต่ปัจจุบันกลับเป็นแมวที่แลดูมีความสุขไม่ใช่น้อย

เรื่องของขมิ้นย้อนกลับไปเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา

ตอนนั้นในขณะที่กำลังเลื่อนๆเล่น facebook อยู่ก็ไปสะดุดกับโพสๆหนึ่ง เกี่ยวกับแมวที่ถูกนำมาปล่อยแถวๆร้านขายโทรศัพท์มือถือตรงมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง คนที่เก็บเจ้าแมวตัวนี้มาได้เล่าให้ฟังว่า เขาได้ยินเสียงลูกแมวร้องมา 2-3 คืนแล้ว เลยออกมาตามหาแถวบริเวณรอบๆแล้วพบกับเจ้าแมวน้อยตัวนี้ที่นอนหลบมุมอยู่ตรงพุ่มหญ้าใกล้ๆห่างจากร้านประมาณ 4-5 เสาไฟ คุณพี่ที่เก็บได้เล่าให้ฟังอีกว่าโชคดีมากที่แมวตัวนี้หลุดรอดสายตาของฝูงหมาที่อยู่แถวนั้นมาได้  พี่เจ้าของร้านเลยเก็บเจ้าแมวตัวนี้มาไว้ที่ร้านก่อน

ด้วยความที่ไม่ได้กินอะไรมาหลายวันและคงยังเด็กมากเลยส่งเสียงร้องอยู่ตลอดเวลา และเจ้าของตึกที่พี่เค้าเช่าทำร้านขายมือถือไม่ค่อยชอบเลี้ยงสัตว์เท่าไหร่ พวกพี่เค้าเลยต้องรีบหาบ้านให้กับเจ้าแมวให้ไวที่สุด ตอนแรกพี่ๆเค้ากพจะเลี้ยงไว้เอง แต่เจ้าแมวที่พี่เค้าเลี้ยงไว้อยู่แล้วดูจะไม่ค่อยชอบใจเจ้าตัวเล็กเท่าไหร่ครับ


วันที่พวกเราไปรับเจ้าแมวกลับมาอยู่ด้วย พวกเราพาเจ้าฉงนหัวหน้าทีมหมาเลี้ยงหมูไปด้วยเพื่อตามไปพิสูจน์กลิ่น 5555
ทันทีที่เจ้าแมวน้อยถูกจับใส่กล่องลังปิดฝาไว้อย่างดีและถูกพาขึ้นไว้ในรถเรียบร้อย เจ้าฉงนก็เริ่มที่จะทำการสูดดมกล่องอย่างทันท่วงที
กำลังดมไปได้นิดๆ เจ้าแมวร้องเหมียวๆ ฉงนก็ร้องส่ายหางไปมาดีอกดีใจเหลือเกินและพยายามอย่างมากที่จะเปิดกล่องเพื่อจะเล่นกับน้องให้ได้

ผมตั้งชื่อให้เจ้าแมวว่า“ขมิ้น”เพราะพอลองพิจารณาสภาพของแมวตัวนั้นขนสีส้ม ใต้ท้องสีขาว ขาทั้งสี่ข้างสวมถุงเท้าเรียบร้อย คิดว่าชื่อขมิ้นน่าจะเหมาะกับเจ้าแมวตัวนี้ดีขมิ้นผอมมากถึงขั้นเห็นซี่โครงและตามเนื้อตัวมีหมัดเล็กๆ ด้วย เลยต้องแวะพามาหาคุณหมอเพื่อดูอาการเบื้องต้นก่อน

และเหมือนเป็นธรรมเนียมเมื่อมีสมาชิกใหม่ก็ต้องพาไปแนะนำให้รู้จักกับผู้อาวุโสสูงสุดของบ้านอย่างพะโล้
และก็เป็นธรรมเนียมอีกเช่นกันทันทีที่พะโล้เห็นขมิ้นก็รีบเดินถอยหลังทันที
แต่สักพักก็จะเดินวนกลับมาใหม่เพื่อมาดมกลิ่นและพอดมได้หนำใจแล้วก็จะปลีกตัวเองออกไปเดินเล่นเหมือนอย่างเคย
ทางด้านเจ้าขมิ้นก็ดูตื่นๆไม่ใ่น้อยที่อยู่ๆมาเจอกับเพื่อนต่างสายพันธ์ตัวใหญ่555
แต่ก็นั่นแหละครับพอตกกลางคืนก็กลายมาเป็นแบบนี้

พอเวลาผ่านไปเป็นเดือน ขมิ้นเริ่มมีพัฒนาการทางด้านร่างกายเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด ซี่โครงที่เคยมีหายไปหมด ตัวยืดตัวยาว เห็บหมัดหายไป
จะไม่ให้ตัวโตขึ้นได้ยังไงละครับเล่นกินอยู่ตลอดเวลา พออาหารหมดก็ร้องโวยวาย ถ้าไม่เติมก็มีเดินตามขู่ด้วยจน
สุดท้ายพวกผมก็ต้องเติมให้แหละครับ

ขมิ้นเป็นแมวที่ช่วงกลางวันจะเรียบร้อยมาก นอนออดอ้อนตลอดวันแต่พอทันทีที่พระอาทิตย์ตกก็จะเข้าโหมดผู้ล่าอย่างเต็มตัว ไม่หลับไม่นอนวิ่งเล่นไปทั่วห้อง สิ่งที่ขมิ้นชอบมากที่สุดคือการขัดขวางการทำความสะอาดห้องผมนั่นเอง ดังนั้นจึงต้องจัดการใส่ถุงและมัดติดหน้าบ้านเพื่อป้องกันความวุ่นวาย 55555

ในส่วนของความสัมพันธ์กับสมาชิกในบ้านนะครับ
เริ่มจากผู้ใหญ่บ้านอย่างพะโล้

จะเป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพา เพราะขมิ้นจะชอบการขึ้นไปนอนบนตัวของพะโล้ที่สุด นอนธรรมดาโลกไม่จำ แถมยังชอบวิ่งเล่นรอบห้องและกระโดดขึ้นลงบนตัวพะโล้อย่างมีความสุข



ในส่วนของพะโล้นั้น ก็นอนนิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย 5555

แต่บางครั้งถ้าไม่ได้นอนบนตัว อีกที่ๆเจ้าขมิ้นชอบมากนั่นก็คือการนอนหนุนเท้าพะโล้ แม้พะโล้จะเหยียดเท้าแล้วขมิ้นกระเด็นไปนิดหน่อย ก็ไม่ได้ทำให้ขมิ้นละความพยายามลงได้

ในส่วนของหมาๆ องครักษ์พิทักษ์หมูนั้น เกือบทุกตัวดูค่อนข้างเข้ากับขมิ้นได้



อย่างเวลาขมิ้นออกมา ก็จะคอยแห่มาต้อนรับ ล้อมหน้าล้อมหลังกันอย่างที่เห็น

แต่ในบรรดาหมาทั้งหมดก็ย่อมจะต้องมีตัวที่ขมิ้นดูจะโปรดปรานมากที่สุดนั่นก็คือ เจ้าตัวนี้ ด.ญ.ไฉน



เรียกได้ว่ารักกันมาตั้งแต่ขมิ้นเพิ่งเข้ามาอยู่ได้ใหม่ๆ
ทันทีที่อาบน้ำและพาไฉนเข้ามา ทั้งสองก็จะเริ่มต้นเล่นกันทันที

ขมิ้นจะไล่งับหางไฉน ในขณะที่ไฉนก็พยายามพาหางตัวเองหลบหนี
จากนั้นขมิ้นก็จะพยายามกระโดดขึ้นหลังไฉน โดยไฉนก็พยายามหาทางสะบัดขมิ้นลงมาเช่นกัน เล่นกันเป็นชั่วโมงกว่าจะหมดแรงและแยกย้ายกันหาที่นอน



สัมผัสพิเศษอย่างหนึ่งคือ เวลาพะโล้ไม่ค่อยสบาย ขมิ้นจะไม่กระโดดเล่นบนพะโล้เหมือนอย่างเคย แต่ขมิ้นเลือกที่ขะนั่งเฝ้าพะโล้ห่างๆอย่างห่วงๆนั่นเอง