....สภาพของอัตตาคือ มีเอง เป็นเอง อยู่เอง ไม่มีเหตุปัจจัยปรุงแต่ง

....ลักษณะของอัตตา คือ เที่ยง  มัน่คง ยั่งยืน ไม่มีความแปรปรวน

.....ความหมายของอัตตา คือ เยี่ยม  ประเสริฐ เลิศ วิเศษ เป็นที่สุด

เพราะฉนั้นคำว่า อัตตา จึงเป็นเป้าหมาย เป็นความต้องการ เป็นสิ่งที่พึ่ง แก่ผู้เห็นทุกข์เห็นโทษในวัฏฏะสงสาร
เพียงแต่ว่าในสมัยนั้นแสวงหากันแบบผิดด้วยวิธีการต่างนาๆ ตามความเชื่อในลัทธิ และในศาสดาครูบาอาจารย์ของตัวเอง
โดยส่วนมากเอาขันธ์ ๕ เป็นที่ตั้งว่า อัตต มันก็คือตัวเรานี่แหละ อาจเป็นขันธ์ ๕ ทั้งหมด หรือไม่ก็ต้องอย่างใด
อย่างหนึ่งแน่นอน พระพุทธเจ้าก็เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้แสวงหาเหล่านั้น...

.....จนกระทั่งสุดท้ายได้ตรัสรู้เองอย่างผมและท่านทั้งหลายทราบกัน...(อันนี้ละไว้ฐานความเข้าใจ) ว่า
ที่แท้แล้วขันธ์ ๕ ทั้งหมดนั่นแหละหาอย่างใดอย่างหนึ่งว่าเป็น อัตตา นั้นไม่มีเลย ทุกอย่างเมื่อพิจารณาแล้ว
มันเป็นของไม่เที่ยงและเป็นทุกข์ทั้งหมด....

.....และแล้ว...อริยสัจจ ๔ ปฏิจจสมุปบาท ความรู้ทุกอย่างมันก็หลั่งไหลออกมาเป็นขบวบ ว่า....
ทุกอย่างเป็นเพราะมีเหตุเป็นที่เกิดนั่นเอง....

ความไม่มีเหตุ  ความไม่....  ๆ  ๆ   ๆ  ความไม่ทุกอย่างนั่นเอง เรียกว่า  "นิพพาน"

ถ้านิพพานแล้ว ความทุกมันก็ไม่มี นั่นเท่ากับว่าสมความมุ่งหมายแล้ว....


และว่านี่แหละ... คืออัตตาที่แท้จริง  มันอยู่ตรงนี้เอง...



ใครว่าไม่ใช่ ก็จงแย้งมา