เราเป็นเด็กจบใหม่ไฟแรงเลยค่ะ หลังจากทำงานในองค์กรขนาดใหญ่แห่งนึงมาระยะนึง แต่เพิ่งตัดสินใจลาออกเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาค่ะ
         สาเหตุที่ลาออกมีหลายอย่างค่ะ แต่ประเด็นหลักคือ เนื่องจากมีโปรเจคๆ นึงที่หัวหน้าให้เราเป็นคนรับผิดชอบทำคนเดียวทั้งๆ ที่ในทีมก็ยังมีพี่ผู้ชายคนนึงที่เค้าอายุเยอะกว่าหัวหน้า และเราก็เห็นอยู่ตลอดนะคะว่าพี่เค้ามีเวลาว่างมากขนาดไหน บางทีนั่งเปิดเน็ตเล่นในคอม และถึงขั้นมีเวลาว่างลงไปช้อปปิ้งด้วยค่ะ << และหัวหน้าก็เห็นนะคะว่าพี่เค้าลงไปช้อปปิ้งเพราะพวกเค้าก็นั่งติดกันเลย บางทีพักเที่ยงตั้งแต่ 11.30 น. หัวหน้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังถามอีกว่าซื้ออะไรมา หรือบางทีฝากพี่เค้าซื้อซะด้วยซ้ำ และเราเห็นอยู่นะคะว่าวันๆนึงพี่ผู้ชายเค้าทำอะไรบ้าง เพราะนั่งใกล้กันค่ะ แต่หัวหน้าก็ไม่ได้ให้งานเค้าเพิ่มเลย มีอะไรคือให้เราทำตลอดดด
         ซึ่งโปรเจคนี้หัวหน้าให้เราทำคนเดียว แล้ววันนึงเราเลยลองถามหัวหน้าไปว่า "ทำไมพี่ไม่ให้งานพี่ผู้ชายบ้างคะ คือถ้าให้หนูทำคนเดียวมันก็ได้ค่ะ แต่มันจะช้า แต่ถ้าช่วยกันทำจะได้เสร็จเร็วๆ"
หัวหน้าก็ตอบเราว่า "พี่ผู้ชายเค้าทำผิดบ่อยเลยไม่ให้ทำ ต้องแก้หลายรอบ"

         เราได้ยินแบบนี้ก็อึ้งไปเลยค่ะ เพราะเราคิดว่า เห้ย คนเป็นหัวหน้าตอบลูกน้องแบบนี้ได้เหรอ!!!! มันเป็นปัญหาของลูกน้องในทีมที่คนเป็นหัวหน้าต้องหาวิธีแก้ไขสิ ไม่ใช่ปล่อยลอยแพเค้าไปแบบนั้น แล้วถ้าต่อไปวันนึงถ้าเราทำงานผิดบ้าง หัวหน้าก็จะลอยแพเรา ไม่ให้งานเราแบบนี้ด้วยรึเปล่า แล้วอนาคตเราจะฝากไว้ที่หัวหน้าคนนี้ได้ยังไงเนี่ย?
หรือบริษัทอื่นเป็นแบบนี้รึเปล่าคะ? ช่วยบอกเราหน่อยคะ เราจะได้ทราบและทำใจไว้ค่ะว่าโลกการทำงานจริงๆมันเป็นแบบนี้...
เด็กน้อยด้อยประสบการณ์แบบเราไม่ทราบจริงๆคะ

         ดังนั้นเราเลยปรึกษากับที่บ้านแล้วจึงตัดสินใจลาออกค่ะ คือในความคิดเรารู้สึกว่าคนเป็นหัวหน้าจะต้องหาวิธีเพื่อแก้ไขปัญหาของลูกน้องในทีมให้ได้ ต้องหาสาเหตุสิว่าทำไมถึงทำผิดบ่อย เพราะไม่เข้าใจเนื้องานรึเปล่า ก็ควรจะอธิบายให้เค้าฟัง ช่วยหาวิธีที่จะผลักดันให้ลูกน้องทำงานให้ดีขึ้นให้ได้ ไม่ใช่ว่าพอเค้าทำผิดบ่อยเลยไม่ให้ทำ ไม่ให้งานอะไรเพิ่ม ปล่อยให้เค้าว่างๆ ไป แล้วคนอื่นในทีมต้องมารับภาระแทน เรารู้สึกว่ามันไม่ fair สิคะแบบนี้อ่ะ เพราะเวลาประเมินผลงานที่นี่เค้าประเมินกันเป็นทีมค่ะ ทำงานแย่แค่ไหนก็มี rate มาตรฐานปรับขึ้นเงินเดือนให้ตลอด

         อีกอย่างเรารู้สึกว่าหัวหน้าน่าจะเกรงใจพี่ผู้ชายด้วยเพราะเค้าอายุเยอะกว่าเลยไม่กล้าว่าพี่เค้าเวลาทำงานผิด หรืออาจจะเบื่อที่เค้าทำงานผิดบ่อยด้วยเลยไม่ให้งานเค้าทำไปเลย จบ!  แต่ในโลกของการทำงานจริงๆ มันจะมัวมาเกรงใจกันที่อายุไม่ได้ไม่ใช่เหรอคะ? มันต้องวัดกันที่ผลงานสิ มันต้องหาวิธีแก้ไขสิ จริงอายุเยอะๆ ควรจะเก่งมากๆ ด้วยซ้ำ แต่นี่เราก็เห็นนะคะว่าพี่ผู้ชายเค้าไม่เก่งเลย เนื้องานก็ไม่ค่อยรู้เรื่องทั้งๆที่อายุก็ใกล้จะเกษียณอยู่แล้ว (อันนี้เราไม่รู้สาเหตุที่พี่เค้าเป็นแบบนี้จริงๆค่ะ ว่า 1.ตัวเค้าเองที่ไม่สนใจงาน หรือ 2.โดนหัวหน้าลอยแพเลยพลอยทำให้ไม่สนใจงาน) เนื่องจากเวลาเราถามอะไรพี่ผู้ชายเค้าก็ตอบไม่ได้แล้วก็ไปถามพี่ผู้หญิงอีกคนนึงในทีมตลอด หลังๆ เราเลยไม่ถามอะไรพี่ผู้ชายแล้วค่ะ ไปถามพี่ผู้หญิงเลยทีเดียวเลยรู้เรื่อง

         แบบนี้เราเลยสงสัยว่า ในการไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่ของเรา ถ้าบอกเหตุผลจริงๆ เรื่องนี้ไป HR จะคิดว่าเราพูดถึงที่ทำงานเก่าในทางที่ไม่ดี จะมองเราในแง่ลบรึเปล่า?  จะเป็นสาเหตุให้ไม่รับเราเข้าทำงานรึเปล่าคะ? และสาเหตุการลาออกของเราไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แต่ยังมีเรื่องของ career path ที่มองไม่เห็นความก้าวหน้าในสายงานด้วยค่ะ << เรื่องนี้สามารถยกมาพูดให้ HR ฟังได้มั้ยคะ
         กลัวว่าถ้าเล่าเรื่องจริงไป มันจะเป็นที่มาของคำว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ทำให้คนพูดตายรึเปล่าคะ?
หรือเราควรตอบ HR ไปด้วยเหตุผลอื่น เช่น ทำธุรกิจส่วนตัว, เรียนต่อป.โท, เรียนภาษา แบบนี้จะคนเป็น HR ฟังแล้วจะรู้สึกดีกว่ามั้ยคะ?
ซึ่งจริงๆ เราก็ออกมาก็เพื่อจะเตรียมตัวสอบเรียนต่อป.โท พร้อมทั้งใช้เวลาในการหางานใหม่ที่เหมาะสมตามความสามารถของเราด้วย และตอนนี้กำลังเรียนภาษาอังกฤษ เรียนขับรถ และเรียนว่ายน้ำอยู่ค่ะ ไม่ได้อยู่ว่างๆ เฉยๆ ค่ะ

กราบขอบพระคุณทุกท่านล่วงหน้า สำหรับคำตอบค่ะ  ^__^