จุดหมายอยู่ภูเก็ต
ตอนซื้อตั๋ว
จองที่พัก
ตัดสินใจมา
ไม่รู้จริงๆ
ว่ามาเพื่อ?
...
แต่มาแล้ว
ขึ้นรถไฟไปแล้ว
กลับไม่ได้แล้ว
และไม่รู้ทำไง กับใจที่เฉยๆไปแล้ว
อยากตื่นเต้น แต่ไม่มีอารมณ์
...
หรือต้องวางเป้า
อยากไปเจออะไร
อยากได้สิ่งใด
อารมณ์ที่ต้องการจึงจะผ่านเข้ามา
งั้นควรเริ่มกัน ในทันที
...
โอเคร
อยากไปเจอคนใหม่ๆ
เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น
รู้เรื่องที่ไม่เคยได้รู้
ลิ้มรสแปลกๆที่ไม่เคยลอง (เว้นแต่เหล้า)
แค่นี้
ก็ตื่นเต้นจนอยากกระโดดโห่สามลา
...
เฮ้! เฮ้!!ๆๆๆ ง่ายดี
ง่ายอย่างนี้เอง
ถ้ากลัวไม่ตื่นเต้น
ก็กำหนดเองเลย
เข้าท่า เข้าท่าดี อารมณ์นี้ จัดง่ายโคตร
ชีวิต ชีวิตนี้ ถ้าให้ดี คงต้องจัดชีวิต ให้ได้เหมือนอารมณ์
...
รถไฟขบวนนี้ดี
แอร์เย็นดี บริการดี วิวดี
อาหารแพงดี
ข้าวเย็น
กล่องเดียว
สองร้อยยี่สิบ
ผัดกระเพรา
นำเข้าหมูจากดาวอังคาร
แต่แบบนี้ก็ดี
ตรงที่ไม่ได้-ตังค์กู 555
...
ประตูห้องน้ำ
พยามเปิดแล้ว
สุดแรง!!!
แต่ไม่ออก
หรือการรถไฟไม่อยากเราให้ขี้
แต่พอดูดีๆ
เอ้า! มีคนเข้า
เขาเปิดประตูออกมา
มองหน้า
เรารีบพูดต่างประเทศ
“ชีโป้ต๋ามู่ฉูเป๋งได๋หยะ”
จีเนียสโคตร! แอ๊บเป็นจีนเฉยเลย!
ที่ไหนได้
เขาเทพกว่า
เป็นคนจีนจริงๆ
R.I.P.
...
ประตูผ่านโบกี้
ต้องใช้มือกด
เซเว่นทำเสียนิสัย
ชนหน้ากูเสียงดังเลย
อายมาก
มีคนเห็น
ฝรั่งสองผัวเมียก้มหน้า
แต่ลูกมันหัวเราะแบบไม่ care พีคเจอร์กูเลย
ไอ้เด็ก animal!!!
สาส!!!
...
ย้ายไปขี้โบกี้อื่น
ห้องโอเครเลย
แอร์เย็นพอดี
กลิ่นไม่มีปัญหา
แต่ประตูง้างเปิดยากสุดๆ
ไม่มีงบซื้อจารบีกันหรือการรถไฟ
แต่ก็โอเคร
ได้ขี้เสียที
เพลิดเพลินดี มีที่ฉีดก้น
ฉีดไปซักพัก
น้ำท่วมเกือบถึง Aun-ta
เอ้า! ชักโครกเป็นแบบเปิดรูตอนกด
ไม่ได้การละ ห้องน้ำก็แคบ
ต้องรีบกด
รีบเลยทีนี้
ชิดเข่าหลังตรง
กดช่วงล่างให้แนบฝารอง
หนีบขาอ่อนไม่ให้มีรู
กลัวกลิ่นขี้ตัวเอง
เบ่งปึ๋งสุดท้าย
เฮ้อ~~~~~~ฟินเนเล่
โอเครกดได้
ยังอยู่ท่าเดิม
กดลงไป
สาสสสสสส!!!!!
ชักโครกสูญญากาศ
ตกใจหมด
ดูดไข่กูจนนึกว่าไส้เลื่อนไปกองอยู่รางรถไฟ
ทรมานจนหน้าเขียว
สิบนาทีกว่าจะออกมา
ต้องจดจำตลอดชีวิต
ก่อนกดชักโครกบนรถไฟ
ยกขา เก็บคอ งอเข่า
...
ตอนนี้ปูเตียงแล้ว
ได้นอนเสียที
ง่วงงีมาทั้งวัน
แต่ดัน-กาแฟ
ก็ตอนไปตู้เสบียง
ข้าวมันแพง
และไม่อยากเสียภาพลักษณ์ในสังคมไฮโซ
เลยต้องซื้ออะไรให้ชนชั้นกลางทั้งหลายเหล่านั้นเห็น
นิทานเรื่องนี้ ได้สอนให้รู้ว่า
‘ส้น teen แท้’
...
อีกเรื่องที่นอนไม่หลับ
คือต้องร่วมหลับนอนกับชายแปลกหน้ารูปร่างฉกรรจ์
เขาอยู่บน เราอยู่ล่าง
ถึงคนละเตียง แต่ยังทำใจไม่ได้
พรหมจรรย์ที่ทะนุถนอมมาเจ็ดรัฐบาล
อาจต้องเสียไปในช่วงประเทศเป็นเผด็จการ
อ๊ะๆ เดี๋ยวนะ คงไม่แล้วล่ะ
เราคงไม่โดนเผด็จศึกแล้วในคืนนี้
เพราะพี่แกเริ่มบรรเลงยามจมดิ่งในภวังค์
อืมมมมม
นี่มันหลวงคีตะโครมคราม
เดาได้เลย
บ้านเปิดโรงสี
เอาน่าๆ
ไม่เป็นไร
คนไทยด้วยกัน
ขออย่างเดียวพอ
“อย่าตด”
...
พอแล้ววันนี้
พอทีคืนนี้
เหนื่อยมามาก ล้ามาเยอะ
อยากพักกาย ผ่อนใจ
ขอหลับบ้าง
ซักเจ็ดชั่วโมง
น้ำซักแปดแก้ว
อาหารห้าหมู่
เน้นผักใบเขียว
ออกกำลังกาย3-4วันต่อสัปดาห์
ไอ้ย๊ะ!
ที่แท้ กูอยากเป็นนางงาม!!
...
21.50 น. 30 เม.ย. 61