อย่างที่พูดบ่อย ๆ ช่วงนี้ยายเครียดเรื่องงาน มีปัญหาหนักสำหรับยาย  ( อันนี้ออกตัวก่อน เพราะปัญหาสำหรับทุกคนมีความสามารถรับมือได้ไม่เท่ากัน  ปัญหาเล็กสำหรับเราอาจจะหนักหนาสำหรับคนอื่น  ปัญหาใหญ่ของเราอาจจะเล็กน้อยสำหรับคนอื่น )  อย่างว่า มีปัญหาก็ต้องแก้กันไปแต่มันก็เหมือนยังไม่เคลียร์เท่าไร  จนมาเมื่อวาน ยายฟังท่าน ว.วชิรเมธี พูดเรื่อง Ego  ซึ่งเป็นปัญหาสำคัญสำหรับคนประเภทยายนี้แหละ  ฟังตอนเช้ากว่าจะตกผลึกได้ก็มืดค่ำ จังหวะตอนยายจะอาบน้ำ มันต่อยอดมาจากคำถามที่ว่า  เอ งานที่ยายทำอยู่นี้มันมีประโยชน์จริงมั้ย  ก็ถามตัวเองว่าทำไมยายถึงถามคำถามนี้นะ  ก็ลองทบทวนและตอบได้ว่า  อันที่จริง  ยายไม่ได้มีปัญหาเรื่องทำงานไม่ได้  ทำงานไม่ดี  หรืองานจะมีประโยชน์หรือไม่  ยายรู้สึกไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควรต่างหากที่เป็นปัญหาสำหรับยาย  เพราะ Egoมันสะเทือน คือ มันหลายซับหลายซ้อนหน่อยนะ จะพยายามอธิบาย  การที่เราเผชิญปัญหา สิ่งที่ควรทำเบสิคเลยก็ต้องเข้มแข็งใช่ไหม  แต่การที่ยายแสร้งทำเป็นเข้มแข็งผ่านอุปสรรคครั้งนี้  เพื่อรอรับคำชมว่า “เธอเข้มแข็ง เก่งจัง”  ยายไม่ได้เข้มแข็งเพราะตัวเองอยากเข้มแข็ง  ยายบอกตัวเองว่า  รู้แล้วนะ ว่าทำไมถึงทุกข์  ดังนั้น จงเข้มแข็งเพื่อความเข้มแข็ง ทำปุ๊ปก็ได้ผลทันที  แต่ถ้าเป็นอย่างตอนแรก ทำปุ๊ปต้องรอคนอื่น เค้าจะชมป่าวก็ไม่รู้  เมื่อไรก็ไม่รู้   พอคิดอันนี้ออกปุป มันโล่ง  มันคิดได้เองก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน  มันก็คงทำนองเดียวกับคำถามที่เคยได้ยินว่า  ทำไมทำดีไม่เห็นได้ดีเลย ก็เพราะว่า ทำดีเพราะอยากได้ดี  แต่ไม่ใช่ทำดีเพราะอยากทำดี ... ยายแจ่มแจ้งเรยทีนี้