บางครั้งก็คิดถึงเวลาที่พ่อแม่แก่และต้องจากเราไป  เราจะมีคนให้กำลังใจมั้ย เราจะคุยหรือปรึกษากับใครได้เท่ากับพ่อแม่หรือเปล่า จะมีคนที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขเท่าพ่อกับแม่หรือเปล่า จะมีคนที่คอยช่วยเหลือเราอยู่มั้ย เราจะอยู่คนเดียวได้ไหวหรือเปล่า เพราะตอนนี้ก็มีพ่อแม่หาเงินให้ใช้ รักและคอยเป็นห่วงเราอยู่เสมอ ทำอาหารให้กิน คอยไปรับไปส่ง ไปเที่ยวด้วยกันทำอะไรด้วยกัน อยากได้อะไรอยากทำอะไรพ่อแม่ก็สนับสนุนทุกอย่างจนเราติดและชอบกับการที่อยู่แบบนี้และได้ทำอะไรที่มีความสุขกับท่าน  แต่อยู่ๆก็มาคิดถึงเวลาที่เราต้องโตต้องเรียนมหาลัยเราต้องทำงานหาเงินแทนที่เราจะต้องเรียนแล้วพ่อแม่เป็นคนหาเงินให้ เราจะเรียนคณะอะไรดี เราจะเรียนได้หรือเปล่า เราจะสามารถหางานทำได้มั้ย เราจะแก้ปัญหาได้เองหรือเปล่า เราจะหาเงินได้มากมายเหมือนที่ท่านทำได้หรือเปล่า เราจะสามารถดูแลท่านได้แบบที่ท่านดูแลเราหรือเปล่า แต่ท่านไม่เคยพูดถึงเรื่องเงินที่ต้องให้ท่านท่านแค่อยากให้เราสามารถหาเงินได้ ซื้อรถซื้อบ้านได้เป็นของตัวเองได้ สามารถโตไปสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อได้และเป็นคนดีก็พอแล้ว
พอยิ่งโตขึ้นก็รู้สึกรักพ่อแม่มากขึ้นจนรู้สึกผิดกับบางเรื่องในตอนเด็กที่บางครั้งก็ทำตัวไม่ดีใส่ท่านเลยค่ะ ท่านทั้ง2ทำงานหนักมากๆจขกท.เคยถามท่านว่าเหนื่อยบ้างมั้ย ท่านก็บอกเหนื่อยแต่ท่านก็จะทำเพื่อเราค่ะ ท่านเคยพูดไว้เสมอว่าคนเราต้องเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมดา และถ้าหากท่านไม่สบายหนักจริงๆหรือเป็นโรคหนักจนไม่ไหวแล้วก็อย่าให้ท่านต้องเสียบหรือใส่ท่อต่างๆเพราะมันทำให้เจ็บและทรมานกว่าเดิมขอให้ท่านได้ไปสบายๆดีกว่า จขกท.ร้องไห้เสมอเวลาท่านพูดเรื่องแบบนี้ ไม่อยากให้ท่านแก่หรือจากไปเลยเป็นไปได้ก็อยากจะอยู่ด้วยกันนานๆหรือตลอดไปแต่ก็รู้ว่าคงฝืนธรรมชาติไม่ได้อยู่ดี

จขกท.เป็นคนอยู่คนเดียวไม่ค่อยเป็นและไม่ชอบการสูญเสียหรือจากลาพอคิดถึงเวลาที่ท่านต้องจากไปทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากและชอบนอนร้องไห้คิดถึงแต่เรื่องแบบนี้ทั้งคืนจนนอนไม่ค่อยหลับเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ ช่วงนี้จขกท.ก็มักจะไปนอนเล่นในห้องกับท่านบ่อยๆ กอดหอมท่านบ่อยๆเพื่ออยากที่จะใช้เวลากับท่านให้มากที่สุดและเพื่อคลายความเครียดกับความเศร้าด้วยค่ะ และจะพยายามทำตัวดีๆกับท่าน บอกรักท่านมากขึ้น และจะไปไหนกับท่านบ่อยขึ้นทำในสิ่งที่ท่านต้องการ ช่วยแบ่งเบาภาระให้ท่านเหนื่อยน้อยลง จะเข้มแข็งและพยายามอยู่คนเดียวให้เป็นเพื่อไม่ให้ท่านต้องมาห่วงเรามากกว่าเดิม

อยากรู้ว่าทุกคนเคยเป็นแบบนี้ เคยคิดถึงเร่ื่องแบบนี้กันบ้างมั้ยคะ แล้วทุกคนทำยังไงกันบ้างคะ ?

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนนี้จขกท.เป็นเด็กมัธยมปลายอยู่ค่ะแต่ยังไม่รู้ว่าชอบอะไรอยากจะเรียนอะไรแต่ก็คิดว่าจะเข้าคณะสัตวแพทย์ มก.ที่เป็นความฝันตอนวัยเด็กแต่มันไกลจากบ้านและเรียนตั้ง 6 ปีและอาจจะเรียนต่อโทคงคิดถึงพ่อแม่เเย่เลย จขกท.มีพี่ชายหนึ่งคนแต่ก็เรียนใกล้บ้านตอนแรกพ่อและแม่ก็ไม่อยากให้ไปที่ไกลๆอยากให้เรียนใกล้บ้านเพราะเป็นห่วงเลยลองหาคณะอื่นดูแต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้ แต่ตอนนี้พ่อแม่ก็สนับสนุนและอยากให้เรียนต่อสูงๆเพื่อที่จะได้มีงานทำหาเงินได้และไม่ต้องลำบากในภายหลัง แต่จขกท.ยังรู้สึกเครียดมากๆเลยค่ะ ถ้าทุกคนมีคณะไหนแนะนำก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ(ถ้าเป็นมหาลัยที่อยู่ในภาคใต้ก็ยิ่งดีค่ะ)  ขอบคุณมากๆค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พอลองเขียนระบายออกมาแล้วรู้ดีขึ้นมากเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่มาเข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ