บ้านเราจนมากค่ะตอนเด็ก กินข้าวเปล่ากับน้ำมันกากหมูทุกวัน เราหาเงินเเต่เด็กๆค่ะ ช่วยขนมะพร้าว ขายประทัด ขนดอกกล้วยไม้ สาระพัดจะทำ จนโตมาก็ยังลำบากอยู่ เราไม่มีเเม่ค่ะ มีเเต่พ่อที่ไม่มีสมบัติอะไรเลยนอกจากสอนให้เราสู้ชีวิตเเละเป็นกำลังใจให้เราเวลาท้อเเท้ ทุกวันนี้เรามองย้อนไป เห้ย เราผ่านมันมายังใงน่ะ คิดถึงอดีตที่เเย่มากๆ เเต่ก่อนอยากได้อะไรไม่เคยกล้าซื้อ เสียดายตัง เเถมไม่ค่อยมีด้วย ปัจจุบัน เราทำงานประจำ เเละขับวินเสริมในช่วงเย็นด้วยค่ะ ขับดึกทุกวัน เเต่เราก้อดทนน่ะ เหนื่อยมาก เเต่พอเห็นเงินเเล้วหายเหนื่อย ทุกวันนี้ไม่มีบ้านกับรถค่ะ เเต่มีลูกที่เราต้องคอยเลี้ยงเค้า เเต่สักวันเราคิดว่าสักวันมันต้องมีสิ่น่ะ อาจจะช้าหน่อย เเต่ก็ค่อยๆดิ้นกันไป เอาเเค่ทุกวันนี้ไม่อดอยากเหมือนวันนั้นก็พอเเล้ว ตอนนี้เราอายุ 26 เเล้วค่ะ เราพยายามเก็บเดืนอละหมื่นทั้งที่ไม่เคยเก็บเงินอยู่เลย เเต่สู้ค่ะเราต้องทำได้ พ่อเรากับลูกเราต้องสบายก็พอเเล้ว
ใครเคยลำบากตั้งเเต่เล็กจนโตไหม ? ท้อเเท้มากเเต่ไม่เคยถอยน่ะ