ผมเป็นลูกที่สุดท้อง พี่ๆเเยกย้ายไปอยู่ที่อื่นกันหมดเเล้วมีผมอยู่กับเเม่ตั้งเเต่เด็กจนโตผมเคยต้องใช่ชิวิตคนเดียวกับพ่อที่ทำงานขับรถต่างจังหวัด 3 ครั้งเพราะเเม่ติดคุกเรื่องยา  ครั้งเเรก 2 ปี ครั้งสอง1ปี ครั้งสามครึ่งปี นี้เป็นหนึ่งเรื่องราวที่ผมกับเเม่ไม่ค่อยสวยงามเท่าไร ปัจจุบันผมอยู่กัยเเม่เเม่ไม่ได้ทำงานอะไร วันๆอยู่ที่บอน การพนัน ผมปลงมานานเเล้วเรื่องนี้ เเต่เรื่องที่เเม่ผมชอบ อารมณ์ฉุนเฉียวดีบ้างร้ายบ้าง ชอบหาเรื่องด่าอยู่บ่อยๆ ผมนั้นทนมานานมาก ตั้งเเต่เล็กจนโต ชอบด่า เเช่งผม ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง บางเเค่เรื่องปิดประตูผมเดินไปปิดช้า ก็เป็นเรื่องใหญ่ได้ ด้วยเรื่องเล็กจริงๆ สำหรับผมนะ ทุกครั้งที่เเม่ด่าผมด้วยอารมโกรธมาจากใหนไม่รู้ ส่วนมากผมจะหนีไม่ฟัง ไม่สนใจ กลัวว่าฟังเเล้วจะโมโห เพราะที่เขาว่าด่ามานั้นมันเป็นเรื่องที่เล็กเเต่เขาด่าเหมือนกับผมเป็นลูกอะกะตันยูไปเลย. มีอยู่ครั้งหนึ่งผมนอนอยู่บ้านผมหยุดจากการทำงาน เเม่ผมไล่อยู่ก็ด่าอยากให้ไปที่ใหนก็ไปด้วยที่ผมเครียดมากหลายเรื่องผมได้ระเบิดโทสะอย่างรุนเเรงลงไปด้วยการทำร้ายข้าวของ เเม่ผมโกรธมากด่าสาปเเช่งให้ตกนรกหมกไหม้ เขาเเช่งผมบ่อยมากด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง อยากทราบว่าควรทำอย่างไรดี ปัจจุบันอายุเเค่18 ต้องเอาตัวรอดมาตั้งเเต่เด็ก ครั้งนี้ไล่ผมออกจากบ้านทั้งทีค่าบ้านไม่เคยจ่ายพ่อจ่ายตลอด ผมเหนื่อยผมท้อ อยากออกไปอยู่ไกลเเต่รายได้ที่ผมหาได้ผมก็น้อยยังกลัวๆอยู่ว่าจะไปอยู่คนเดียวเลี้ยงตัวเองไหวไหม ใครอ่านจบขอบคุณมากครับผมเก็บกดมาก