รัฐบาลกำลังพยายามขับเคลื่อนประเทศให้เดินหน้าด้วยนโยบายเศรษฐกิจนำการเมือง โดยชูโครงการเมกะโปรเจกท์อีอีซีเป็นหัวใจสำคัญของการลงทุน และมีจุดดึงดูดที่โครงการรถไฟฟ้าความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน
โครงการรถไฟความเร็วสูงเป็นโครงการในฝันของคนไทยมาเป็นสิบ ๆ ปี แต่ยังไม่เคยเป็นจริงได้ เพราะต้องใช้เงินลงทุนสูง โอกาสคืนทุนยากและยาวนาน ผ่านมากี่รัฐบาลจึงไม่เคยประสบความสำเร็จ ไม่มีเอกชนที่ไหนยอมลงทุน เพราะไม่เห็นเงาของการคืนทุน แต่รัฐบาลนี้พยายามทำฝันคนไทยให้เป็นจริง โดยหาทางออกสร้างแรงจูงใจให้เอกชนที่จะเข้ามาลงทุน ด้วยการให้สิทธิ์ในการพัฒนาพื้นที่บางส่วนของสถานีมักกะสันและสถานีศรีราชา ซึ่งจะทำให้เอกชนมีรายได้เพิ่มเติมนอกเหนือจากรายได้จากค่าโดยสารเพียงอย่างเดียว ก็พอจะทำให้เอกชนมองเห็นจุดคืนทุนได้บ้าง
แม้เอกชนที่ตัดสินใจเข้ามาลงทุนจะทำแค่รายเดียวก็ต้องคิดหนัก เพราะความเสี่ยงสูงมาก ดังนั้น หนทางที่ดีที่สุดคือการร่วมทุน ซึ่งในส่วนของภาครัฐต้องอยู่บนพื้นฐานของการไม่ก่อหนี้สินเพิ่ม หรือการลงทุนด้วยงบประมาณที่น้อยที่สุด โดยยังคงเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ในที่ดินหรือสิ่งที่เคยเป็นอยู่ ส่วนเอกชนก็มาในรูปของการร่วมทุนหลายราย เพื่อร่วมกันแบกรับความเสี่ยง ซึ่งตามที่เป็นข่าวเอกชนหลายรายสนใจเข้ามาลงทุน เช่น ช.การช่าง บีทีเอส ซีพี
แต่ทันทีที่มีข่าวทุนใหญ่สนใจเข้ามาลงทุน ก็มีการตั้งแง่โจมตีไปต่าง ๆ นานาตามความเคยชิน เช่น รัฐเอื้อนายทุนบ้าง นายทุนจะกินรวบประเทศบ้าง โดยไม่พิจารณาบริบทใด ๆ ให้ดีเสียก่อน อย่างเช่น ประเด็นที่ดินบริเวณมักกะสันของการรถไฟฯ นั้นเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่า ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใด ๆ มานานแล้ว แต่อยู่ในแผนฟื้นฟูกิจการของการรถไฟฯ ดังนั้น เมื่อสบโอกาสจึงเปิดให้เอกชนเช่าใช้พื้นที่ และจ่ายผลตอบแทนให้กับการรถไฟฯ ในอัตราที่เหมาะสมและเป็นธรรมตามศักยภาพของพื้นที่ ภายใต้กรอบกฎหมายที่กำหนดไว้ โดยกรรมสิทธิ์ที่ดินยังเป็นของการรถไฟฯ ซึ่งดีกว่าการปล่อยให้รกร้างว่างเปล่าเสื่อมประโยชน์ต่อไป อย่างไม่ก่อให้เกิดรายได้ใด ๆ
จริง ๆ แล้ว ในระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม ไม่ว่าประเทศไหน ๆ ภาคเอกชนจะมีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาประเทศ โดยต้องเป็นตัวหลักในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของคนในประเทศ โดยจะทำให้เกิดการลงทุน การจ้างงาน สร้างรายได้ การพัฒนาองค์ความรู้ เทคโนโลยี ทรัพยากรบุคคล ที่จะยกระดับความสามารถทางการแข่งขันของประเทศ
ที่สำคัญการเติบโตของภาคเอกชน จะทำให้มีการจ่ายภาษีจำนวนมาก ซึ่งเป็นฐานรายได้ที่สำคัญให้กับภาครัฐในการนำมาใช้จ่ายลงทุนสร้างสาธารณูปโภค และโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆ เพื่อสนับสนุนการเจริญเติบโตของประเทศ ซึ่งหากภาคเอกชนของประเทศเข้มแข็ง การพัฒนาประเทศก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย แต่หากภาคธุรกิจอ่อนแอ ก็จะไม่มีการพัฒนา เศรษฐกิจก็จะไม่เติบโต ประเทศและคนในประเทศก็เสียโอกาสในหลาย ๆ ด้าน
ไม่เพียงในทางเศรษฐกิจที่ต้องอาศัยภาคเอกชน แม้ในภาคการศึกษา ศ.นพ.อุดม คชินทร รมช.ศึกษาธิการ ก็เคยให้สัมภาษณ์ว่า เอกชนก็มีบทบาทและความสำคัญในการพัฒนาการศึกษาของชาติมากว่า 100 ปี และแบ่งเบาภาระของรัฐได้อย่างมาก จะเห็นได้ว่าโรงเรียนเอกชนหลายแห่งมีชื่อเสียงอยู่ในอันดับต้น ๆ ของประเทศ และจัดการศึกษาได้ดีกว่าภาครัฐด้วยซ้ำ เอกชนมีจุดแข็งในเรื่องการบริหารจัดการที่มีความคล่องตัว ก้าวทันเทคโนโลยีและการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็ว ดังนั้น ภาครัฐควรจะใช้ศักยภาพของโรงเรียนเอกชนเพื่อนำไปสู่การขับเคลื่อนการจัดการศึกษาที่มีคุณภาพ โดยร่วมมือกันพัฒนา ทั้งสลายสิ่งที่ขวางกั้นระหว่างรัฐและเอกชนให้หมดไป
ไม่ว่าจะมองด้านไหน เอกชนก็เป็นตัวขับเคลื่อนที่สำคัญ สำหรับความเจริญก้าวหน้าของประเทศ ยิ่งโครงการใหญ่ ๆ ต้องใช้เงินลงทุนสูง ความเสี่ยงสูง หากไม่อาศัยทุนใหญ่แล้ว จะหวังทุนจากไหน หรือจะรอให้ต่างชาติเข้ามาเต็มตัว ถ้าอย่างนั้นผมขอเลือกทุนใหญ่ของไทยดีกว่า อย่างน้อยก็ไว้ใจได้มากกว่า
ผมชอบใจกับความคิดของคุณเปลว สีเงิน ที่เขียนในคอลัมน์วันก่อนว่า เศรษฐกิจแบบทุนนิยมเป็นเศรษฐกิจที่ต้องเกื้อกูลกัน เศรษฐีนายทุนคนรวยจะเอาเงินที่มีมาลงทุนพัฒนาประเทศมันจะผิดตรงไหน มันสมควรจะน่าระแวงตรงไหน เงินก็เงินของเขา คนที่จะได้คือเรา ซึ่งหมายถึงประเทศชาติ ประชาชน ได้ทั้งรายได้เข้ารัฐ ได้ทั้งคนมีงานทำ มีเงินได้ไว้เลี้ยงตัวเลี้ยงครอบครัว จะไม่ดีตรงไหน ส่วนไอ้เรื่องสมบัติชาติก็มีกฎหมายคุ้มครองอยู่ ใครมันจะเอาไปได้
บางทีถ้าคนไทยบางส่วนหยุดขัดแข้งขัดขากันเอง แล้วพากันเดินหน้าต่อ เปลี่ยนมุมมองใหม่ ๆ บ้าง หรือจะลองหันมาสนับสนุนหรือให้กำลังใจพวกนายทุนเขาบ้าง เราอาจได้เห็นประเทศเราเป็นเหมือนประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว เจริญแล้ว มีความเจริญเพิ่มขึ้นมามากกว่าแค่สองเจริญอย่างตอนนี้นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แนะรัฐบาลร่วมลงทุนรถไฟความเร็วสูงเชื่อม 3 สนามบิน http://www.komchadluek.net/news/regional/315646
มหาเศรษฐีบนทางประเทศ http://www.thaipost.net/main/detail/4533
ชวนอัพเดทเมกะโปรเจกต์ EEC เพชรเม็ดงามของเมืองไทย https://www.prachachat.net/property/propertytalk/news-127914
หนุนศักยภาพเอกชนช่วยรัฐจัดการศึกษาชาติ https://www.thairath.co.th/content/1200433
รูปประกอบจากกระทู้ในพันทิปและทรานสปอร์ตเจอนัลนิวส์
ทุนนิยมเพื่อชาติ
โครงการรถไฟความเร็วสูงเป็นโครงการในฝันของคนไทยมาเป็นสิบ ๆ ปี แต่ยังไม่เคยเป็นจริงได้ เพราะต้องใช้เงินลงทุนสูง โอกาสคืนทุนยากและยาวนาน ผ่านมากี่รัฐบาลจึงไม่เคยประสบความสำเร็จ ไม่มีเอกชนที่ไหนยอมลงทุน เพราะไม่เห็นเงาของการคืนทุน แต่รัฐบาลนี้พยายามทำฝันคนไทยให้เป็นจริง โดยหาทางออกสร้างแรงจูงใจให้เอกชนที่จะเข้ามาลงทุน ด้วยการให้สิทธิ์ในการพัฒนาพื้นที่บางส่วนของสถานีมักกะสันและสถานีศรีราชา ซึ่งจะทำให้เอกชนมีรายได้เพิ่มเติมนอกเหนือจากรายได้จากค่าโดยสารเพียงอย่างเดียว ก็พอจะทำให้เอกชนมองเห็นจุดคืนทุนได้บ้าง
แม้เอกชนที่ตัดสินใจเข้ามาลงทุนจะทำแค่รายเดียวก็ต้องคิดหนัก เพราะความเสี่ยงสูงมาก ดังนั้น หนทางที่ดีที่สุดคือการร่วมทุน ซึ่งในส่วนของภาครัฐต้องอยู่บนพื้นฐานของการไม่ก่อหนี้สินเพิ่ม หรือการลงทุนด้วยงบประมาณที่น้อยที่สุด โดยยังคงเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ในที่ดินหรือสิ่งที่เคยเป็นอยู่ ส่วนเอกชนก็มาในรูปของการร่วมทุนหลายราย เพื่อร่วมกันแบกรับความเสี่ยง ซึ่งตามที่เป็นข่าวเอกชนหลายรายสนใจเข้ามาลงทุน เช่น ช.การช่าง บีทีเอส ซีพี
แต่ทันทีที่มีข่าวทุนใหญ่สนใจเข้ามาลงทุน ก็มีการตั้งแง่โจมตีไปต่าง ๆ นานาตามความเคยชิน เช่น รัฐเอื้อนายทุนบ้าง นายทุนจะกินรวบประเทศบ้าง โดยไม่พิจารณาบริบทใด ๆ ให้ดีเสียก่อน อย่างเช่น ประเด็นที่ดินบริเวณมักกะสันของการรถไฟฯ นั้นเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่า ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์ใด ๆ มานานแล้ว แต่อยู่ในแผนฟื้นฟูกิจการของการรถไฟฯ ดังนั้น เมื่อสบโอกาสจึงเปิดให้เอกชนเช่าใช้พื้นที่ และจ่ายผลตอบแทนให้กับการรถไฟฯ ในอัตราที่เหมาะสมและเป็นธรรมตามศักยภาพของพื้นที่ ภายใต้กรอบกฎหมายที่กำหนดไว้ โดยกรรมสิทธิ์ที่ดินยังเป็นของการรถไฟฯ ซึ่งดีกว่าการปล่อยให้รกร้างว่างเปล่าเสื่อมประโยชน์ต่อไป อย่างไม่ก่อให้เกิดรายได้ใด ๆ
จริง ๆ แล้ว ในระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยม ไม่ว่าประเทศไหน ๆ ภาคเอกชนจะมีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาประเทศ โดยต้องเป็นตัวหลักในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของคนในประเทศ โดยจะทำให้เกิดการลงทุน การจ้างงาน สร้างรายได้ การพัฒนาองค์ความรู้ เทคโนโลยี ทรัพยากรบุคคล ที่จะยกระดับความสามารถทางการแข่งขันของประเทศ
ที่สำคัญการเติบโตของภาคเอกชน จะทำให้มีการจ่ายภาษีจำนวนมาก ซึ่งเป็นฐานรายได้ที่สำคัญให้กับภาครัฐในการนำมาใช้จ่ายลงทุนสร้างสาธารณูปโภค และโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆ เพื่อสนับสนุนการเจริญเติบโตของประเทศ ซึ่งหากภาคเอกชนของประเทศเข้มแข็ง การพัฒนาประเทศก็จะได้ประโยชน์ไปด้วย แต่หากภาคธุรกิจอ่อนแอ ก็จะไม่มีการพัฒนา เศรษฐกิจก็จะไม่เติบโต ประเทศและคนในประเทศก็เสียโอกาสในหลาย ๆ ด้าน
ไม่เพียงในทางเศรษฐกิจที่ต้องอาศัยภาคเอกชน แม้ในภาคการศึกษา ศ.นพ.อุดม คชินทร รมช.ศึกษาธิการ ก็เคยให้สัมภาษณ์ว่า เอกชนก็มีบทบาทและความสำคัญในการพัฒนาการศึกษาของชาติมากว่า 100 ปี และแบ่งเบาภาระของรัฐได้อย่างมาก จะเห็นได้ว่าโรงเรียนเอกชนหลายแห่งมีชื่อเสียงอยู่ในอันดับต้น ๆ ของประเทศ และจัดการศึกษาได้ดีกว่าภาครัฐด้วยซ้ำ เอกชนมีจุดแข็งในเรื่องการบริหารจัดการที่มีความคล่องตัว ก้าวทันเทคโนโลยีและการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็ว ดังนั้น ภาครัฐควรจะใช้ศักยภาพของโรงเรียนเอกชนเพื่อนำไปสู่การขับเคลื่อนการจัดการศึกษาที่มีคุณภาพ โดยร่วมมือกันพัฒนา ทั้งสลายสิ่งที่ขวางกั้นระหว่างรัฐและเอกชนให้หมดไป
ไม่ว่าจะมองด้านไหน เอกชนก็เป็นตัวขับเคลื่อนที่สำคัญ สำหรับความเจริญก้าวหน้าของประเทศ ยิ่งโครงการใหญ่ ๆ ต้องใช้เงินลงทุนสูง ความเสี่ยงสูง หากไม่อาศัยทุนใหญ่แล้ว จะหวังทุนจากไหน หรือจะรอให้ต่างชาติเข้ามาเต็มตัว ถ้าอย่างนั้นผมขอเลือกทุนใหญ่ของไทยดีกว่า อย่างน้อยก็ไว้ใจได้มากกว่า
ผมชอบใจกับความคิดของคุณเปลว สีเงิน ที่เขียนในคอลัมน์วันก่อนว่า เศรษฐกิจแบบทุนนิยมเป็นเศรษฐกิจที่ต้องเกื้อกูลกัน เศรษฐีนายทุนคนรวยจะเอาเงินที่มีมาลงทุนพัฒนาประเทศมันจะผิดตรงไหน มันสมควรจะน่าระแวงตรงไหน เงินก็เงินของเขา คนที่จะได้คือเรา ซึ่งหมายถึงประเทศชาติ ประชาชน ได้ทั้งรายได้เข้ารัฐ ได้ทั้งคนมีงานทำ มีเงินได้ไว้เลี้ยงตัวเลี้ยงครอบครัว จะไม่ดีตรงไหน ส่วนไอ้เรื่องสมบัติชาติก็มีกฎหมายคุ้มครองอยู่ ใครมันจะเอาไปได้
บางทีถ้าคนไทยบางส่วนหยุดขัดแข้งขัดขากันเอง แล้วพากันเดินหน้าต่อ เปลี่ยนมุมมองใหม่ ๆ บ้าง หรือจะลองหันมาสนับสนุนหรือให้กำลังใจพวกนายทุนเขาบ้าง เราอาจได้เห็นประเทศเราเป็นเหมือนประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว เจริญแล้ว มีความเจริญเพิ่มขึ้นมามากกว่าแค่สองเจริญอย่างตอนนี้นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้