มาเลเซีย เป็นส่วนหนึ่งของแหลมอินโดจีน ซึ่งประกอบไปด้วย ไทย ลาว เวียดนาม พม่า กัมพูชา และ มาเลเซีย อย่างไรก็ตาม แม้จะอยู่ในอนุทวีปเดียวกัน แต่ก็น่าแปลกใจที่มาเลเซีย มีความแตกต่างกับประเทศอื่นๆพอสมควร ทั้งเรื่องศาสนา ที่นับถือศาสนาอิสลาม ขณะที่ประเทศอื่นๆต่างนับถือพระพุทธศาสนา (เวียดนามนับถือพุทธมหายาน ส่วนประเทศอื่นๆนับถือนิกายเถรวาท) เรื่องเชื้อชาติชนชาติ ที่ไม่ค่อยจะสัมพันธ์กันกับประเทศอื่นๆ และที่สำคัญที่สุด คือ ประวัติศาสตร์ ที่ไม่ค่อยชัดเจนเหมือนประเทศอื่นๆ เนื่องจากมาเลเซียนั้น เติบโตมาโดยการรวมรัฐสุลต่านและอาณานิคมเป็นสหพันธรัฐ แตกต่างกับประเทศอื่นๆ ที่มีประวัติศาสตร์ต่อเนื่อง และรวมเป็นหนึ่งเดียวกันมาตลอด
.
อย่างไรก็ตาม หากจะกล่าวว่าชนชาติมาเลย์ไม่ยิ่งใหญ่นั้น คงจะไม่ถูกนัก ดังนั้นขอกล่าวถึงรัฐ 5 รัฐ ที่ได้รับสิทธิพิเศษจากอังกฤษให้เป็นรัฐในอารักขาแยกต่างหาก ซึ่งมีประวัติศาสตร์น่าสนใจ ดั่งต่อไปนี้
.
1.รัฐกะดะห์-ปะลิส เดิมปะลิสคือส่วนหนึ่งของรัฐกะดะห์ หรือ ไทรบุรี ประวัติความเป็นมาค่อนข้างยาวนาน เชื่อกันว่า มะโรงมหาวงศ์ เป็นผู้สถาปนาอาณาจักรไทรบุรีขึ้น โดยเชื่อว่าชื่อเดิมคือ กาดาราม หรือ กาดารัม ตามชื่อภาษาทมิฬ ซึ่งในสมัยต่อมาได้ปกครองกันจนถึงพระองค์มหาวงศ์ ซึ่งละทิ้งศาสนาฮินดู-พุทธ ไปเข้ารับศาสนาอิสลาม และเปลี่ยนชื่อพระองค์เป็น มุดซัฟฟาร์ ชาห์ (สมัยก่อนเชื่อว่า ชาวมาเลย์นับถือศาสนาฮินดู-พุทธ ก่อนเข้ารับอิสลาม) ภายหลังเมื่อสยามเข้ายึดไทรบุรี จึงได้แยกปะลิสเป็นเมืองใหม่ ในเวลาต่อมา อังกฤษจึงได้ยึดเป็นรัฐในอารักขาไปด้วย แต่ไม่ได้ยุบรวม จึงได้แยกออกมาเป็นรัฐใหม่ตั้งแต่นั้น อย่างไรก็ตาม เจ้ารัฐปะลิสไม่ได้รับพระยศเป็นสุลต่าน และได้รับยศเพียงแค่เป็นรายอ เท่านั้น
.
2.รัฐกลันตัน-ตรังกานู เชื่อว่าแต่เดิมคืออาณาจักรลังกาสุกะ ซึ่งปกครองและมีดินแดนอยู่ฝั่งตะวันออก และมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับอาณาจักรกาดาราม ต่อมาเจ้ารัฐปาตานีเข้ารับศาสนาอิสลาม กลายเป็นสุลต่านอิสมาอิล ชาห์ ภายหลังได้แยกเป็นรัฐปาตานี-กลันตัน-ตรังกานู ซึ่งต่อมา ปาตานีได้รวมเป็นส่วนหนึ่งของสยามและกลายเป็น 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ในปัจจุบัน ส่วนกลันตันและตรังกานู ได้เป็นส่วนหนึ่งของมาเลเซียในปัจจุบัน (เชื่อกันว่า กลุ่มก่อการร้ายเกือบทุกกลุ่ม ล้วนมีความสัมพันธ์กับรัฐกลันตันเป็นพิเศษ)
.
3.รัฐยะโฮร์ แต่เดิมเป็นรัฐมะละกา ถือกันว่าเป็นรัฐที่รุ่งเรืองที่สุดหลังยุคฮินดู-พุทธ ภายหลังเมื่อรัฐมะละกาถูกพวกโปรตุเกสยึดครอง เจ้ารัฐมะละกาจึงหนีไปทางเกาะสิงหปุระ (สิงคโปร์) สถาปนารัฐยะโฮร์ และปกครองกันสืบต่อมาจนปัจจุบัน
.
ส่วนรัฐอื่นๆ คือ เซมบิลัน ปาหัง ปรัก สลังงอร์ ถูกรวมเข้าเป็นอาณานิคมโดยตรง เพราะถือว่าเป็นรัฐในอารักขาของทั้ง 3 รัฐอีกทีหนึ่ง
.
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา เมื่อมาเลเซียได้รับเอกราชจากอังกฤษ ในระยะแรก ได้พยายามรวมรัฐฝั่งตะวันออกทั้งซาบาห์ ซาราวัก และ บรูไน ไว้ด้วย แต่สุลต่านบรูไนพยายามเสนอขอเป็นพระมหากษัตริย์ของมาเลเซียโดยพระองค์เดียวและมีการสืบสันตติวงศ์ แต่ในเวลาต่อมา เมื่อเกิดความขัดแย้งกับอินโดนีเซีย จึงทำให้บรูไนแยกตัวจากการรวบรวมรัฐต่างๆ และมาเลเซียจึงได้มีการผลัดนำพระมหากษัตริย์ขึ้นเป็นพระประมุขสูงสุดอยู่ทุกๆ 5 ปี โดยมีลักษณะใกล้เคียงกับระบอบสามัคคีธรรมในสมัยพุทธกาล
.
ขออภัยที่เขียนอาจจะผิดๆ งงๆ บ้าง เพิ่งเล่นพันทิปครั้งแรกครับ
มาเลเซีย กับ ประวัติศาสตร์ที่แตกต่าง
.
อย่างไรก็ตาม หากจะกล่าวว่าชนชาติมาเลย์ไม่ยิ่งใหญ่นั้น คงจะไม่ถูกนัก ดังนั้นขอกล่าวถึงรัฐ 5 รัฐ ที่ได้รับสิทธิพิเศษจากอังกฤษให้เป็นรัฐในอารักขาแยกต่างหาก ซึ่งมีประวัติศาสตร์น่าสนใจ ดั่งต่อไปนี้
.
1.รัฐกะดะห์-ปะลิส เดิมปะลิสคือส่วนหนึ่งของรัฐกะดะห์ หรือ ไทรบุรี ประวัติความเป็นมาค่อนข้างยาวนาน เชื่อกันว่า มะโรงมหาวงศ์ เป็นผู้สถาปนาอาณาจักรไทรบุรีขึ้น โดยเชื่อว่าชื่อเดิมคือ กาดาราม หรือ กาดารัม ตามชื่อภาษาทมิฬ ซึ่งในสมัยต่อมาได้ปกครองกันจนถึงพระองค์มหาวงศ์ ซึ่งละทิ้งศาสนาฮินดู-พุทธ ไปเข้ารับศาสนาอิสลาม และเปลี่ยนชื่อพระองค์เป็น มุดซัฟฟาร์ ชาห์ (สมัยก่อนเชื่อว่า ชาวมาเลย์นับถือศาสนาฮินดู-พุทธ ก่อนเข้ารับอิสลาม) ภายหลังเมื่อสยามเข้ายึดไทรบุรี จึงได้แยกปะลิสเป็นเมืองใหม่ ในเวลาต่อมา อังกฤษจึงได้ยึดเป็นรัฐในอารักขาไปด้วย แต่ไม่ได้ยุบรวม จึงได้แยกออกมาเป็นรัฐใหม่ตั้งแต่นั้น อย่างไรก็ตาม เจ้ารัฐปะลิสไม่ได้รับพระยศเป็นสุลต่าน และได้รับยศเพียงแค่เป็นรายอ เท่านั้น
.
2.รัฐกลันตัน-ตรังกานู เชื่อว่าแต่เดิมคืออาณาจักรลังกาสุกะ ซึ่งปกครองและมีดินแดนอยู่ฝั่งตะวันออก และมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับอาณาจักรกาดาราม ต่อมาเจ้ารัฐปาตานีเข้ารับศาสนาอิสลาม กลายเป็นสุลต่านอิสมาอิล ชาห์ ภายหลังได้แยกเป็นรัฐปาตานี-กลันตัน-ตรังกานู ซึ่งต่อมา ปาตานีได้รวมเป็นส่วนหนึ่งของสยามและกลายเป็น 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ในปัจจุบัน ส่วนกลันตันและตรังกานู ได้เป็นส่วนหนึ่งของมาเลเซียในปัจจุบัน (เชื่อกันว่า กลุ่มก่อการร้ายเกือบทุกกลุ่ม ล้วนมีความสัมพันธ์กับรัฐกลันตันเป็นพิเศษ)
.
3.รัฐยะโฮร์ แต่เดิมเป็นรัฐมะละกา ถือกันว่าเป็นรัฐที่รุ่งเรืองที่สุดหลังยุคฮินดู-พุทธ ภายหลังเมื่อรัฐมะละกาถูกพวกโปรตุเกสยึดครอง เจ้ารัฐมะละกาจึงหนีไปทางเกาะสิงหปุระ (สิงคโปร์) สถาปนารัฐยะโฮร์ และปกครองกันสืบต่อมาจนปัจจุบัน
.
ส่วนรัฐอื่นๆ คือ เซมบิลัน ปาหัง ปรัก สลังงอร์ ถูกรวมเข้าเป็นอาณานิคมโดยตรง เพราะถือว่าเป็นรัฐในอารักขาของทั้ง 3 รัฐอีกทีหนึ่ง
.
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา เมื่อมาเลเซียได้รับเอกราชจากอังกฤษ ในระยะแรก ได้พยายามรวมรัฐฝั่งตะวันออกทั้งซาบาห์ ซาราวัก และ บรูไน ไว้ด้วย แต่สุลต่านบรูไนพยายามเสนอขอเป็นพระมหากษัตริย์ของมาเลเซียโดยพระองค์เดียวและมีการสืบสันตติวงศ์ แต่ในเวลาต่อมา เมื่อเกิดความขัดแย้งกับอินโดนีเซีย จึงทำให้บรูไนแยกตัวจากการรวบรวมรัฐต่างๆ และมาเลเซียจึงได้มีการผลัดนำพระมหากษัตริย์ขึ้นเป็นพระประมุขสูงสุดอยู่ทุกๆ 5 ปี โดยมีลักษณะใกล้เคียงกับระบอบสามัคคีธรรมในสมัยพุทธกาล
.
ขออภัยที่เขียนอาจจะผิดๆ งงๆ บ้าง เพิ่งเล่นพันทิปครั้งแรกครับ