คนใจง่าย
ความผิดก่อตัวขึ้นเงียบๆ จากส่วนลึกในหัวใจหญิงสาวอย่างช้าๆ จนเมื่อสุกงอมเต็มที่ มันก็ได้พาร่างสะโอดสะองของเธอมายืนอยู่หน้าตู้นิรภัยสูงสองเมตร ในห้องทำงานของสามี...ที่วันๆ เอาแต่ทำงาน...ทำงาน...และทำงาน จนบางทีเขาอาจลืมไปด้วยซ้ำว่า เจ้ากล่องเหล็กตั้งรหัสประตูใบเขื่องนี้ยังมีประโยชน์อีกอย่าง ไม่แพ้การนำของสำคัญหรือมีค่าเข้าไปเก็บไว้ นั่นคือการเอาสิ่งที่อยู่ข้างในออกมาใช้งาน
วิภาดามองดูกล่องไม้ตรงชั้นบนสุดของตู้มาร่วมสิบนาทีได้แล้ว ในชีวิตของคนทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการตัดสินใจอยู่อย่างน้อยๆ ก็ครั้งหนึ่ง แม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกของหญิงสาว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า...มันไม่มีใครชินชากับเรื่องดังกล่าวได้เหมือนเป็นเหตุการณ์ปกติเลยสักคน เธอเองก็เช่นกัน...บางทีอาจจะแย่กว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำไป…
หัวใจที่เต้นระทึกอยู่ในอกคล้ายกำลังกระจายแรงสะเทือน ไปยังอวัยวะส่วนอื่นๆ ของร่างกาย วิภาดาขบกรามแน่นให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเกร็งกล้ามเนื้อ เพื่อขืนอาการสั่นระริกที่เกิดขึ้นทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะมือและแขนทั้งสองข้างที่กำลังเอื้อมขึ้นไปหยิบกล่องไม้ใบนั้น
GLOCK 34 GEN 4 มัจจุราชสีดำทมิฬ คือที่สุดของปืนลูกซองสั้นแห่งทศวรรษนี้ มันมาพร้อมกับกระสุนเต็มตลับเคียงคู่กันในกล่อง ซึ่งหญิงสาวหยิบออกมาจากตู้นิรภัยด้วยความยากลำบากในการตัดสินใจ
“เรื่องระหว่างเราก็แค่อย่าให้สามีคุณรู้ มันก็ง่ายๆ แค่นั้น ไม่เห็นจะมีอะไรยากเลย” เสียงทุ้มนุ่มชวนเคลิบเคลิ้มนั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดของหญิงสาวอยู่ตลอด ควบคู่ไปกับใบหน้าคมสันของเขา...
“มันไม่ควรเกิดขึ้น” น้ำตาเอ่อล้นจากดวงตาคมสวยคู่นั้นหยดลงที่ปืนลูกซองในมือของวิภาดา
...ติดตามเนื้อเรื่องสมบูรณ์เร็วๆ นี้...
ไม่ได้เขียนเรื่องสั้นยาวๆ มานานพอดูเลยทีเดียว ทีแรกตั้งใจจะเขียนรวดเดียวไปจนจบ แต่นึกสนุกอยากวางบางส่วนแกล้งแฟนๆ ที่รอคอยกันนิดหนึ่งครับ ยังไงก็รอติดตามฉบับสมบูรณ์ได้เร็วๆ นี้นะครับ...^^
เรียกน้ำย่อยเรื่องสั้นเรื่องล่าสุด : คนใจง่าย
ความผิดก่อตัวขึ้นเงียบๆ จากส่วนลึกในหัวใจหญิงสาวอย่างช้าๆ จนเมื่อสุกงอมเต็มที่ มันก็ได้พาร่างสะโอดสะองของเธอมายืนอยู่หน้าตู้นิรภัยสูงสองเมตร ในห้องทำงานของสามี...ที่วันๆ เอาแต่ทำงาน...ทำงาน...และทำงาน จนบางทีเขาอาจลืมไปด้วยซ้ำว่า เจ้ากล่องเหล็กตั้งรหัสประตูใบเขื่องนี้ยังมีประโยชน์อีกอย่าง ไม่แพ้การนำของสำคัญหรือมีค่าเข้าไปเก็บไว้ นั่นคือการเอาสิ่งที่อยู่ข้างในออกมาใช้งาน
วิภาดามองดูกล่องไม้ตรงชั้นบนสุดของตู้มาร่วมสิบนาทีได้แล้ว ในชีวิตของคนทุกคนย่อมมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการตัดสินใจอยู่อย่างน้อยๆ ก็ครั้งหนึ่ง แม้นี่จะไม่ใช่ครั้งแรกของหญิงสาว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า...มันไม่มีใครชินชากับเรื่องดังกล่าวได้เหมือนเป็นเหตุการณ์ปกติเลยสักคน เธอเองก็เช่นกัน...บางทีอาจจะแย่กว่าคนอื่นเสียด้วยซ้ำไป…
หัวใจที่เต้นระทึกอยู่ในอกคล้ายกำลังกระจายแรงสะเทือน ไปยังอวัยวะส่วนอื่นๆ ของร่างกาย วิภาดาขบกรามแน่นให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเกร็งกล้ามเนื้อ เพื่อขืนอาการสั่นระริกที่เกิดขึ้นทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะมือและแขนทั้งสองข้างที่กำลังเอื้อมขึ้นไปหยิบกล่องไม้ใบนั้น
GLOCK 34 GEN 4 มัจจุราชสีดำทมิฬ คือที่สุดของปืนลูกซองสั้นแห่งทศวรรษนี้ มันมาพร้อมกับกระสุนเต็มตลับเคียงคู่กันในกล่อง ซึ่งหญิงสาวหยิบออกมาจากตู้นิรภัยด้วยความยากลำบากในการตัดสินใจ
“เรื่องระหว่างเราก็แค่อย่าให้สามีคุณรู้ มันก็ง่ายๆ แค่นั้น ไม่เห็นจะมีอะไรยากเลย” เสียงทุ้มนุ่มชวนเคลิบเคลิ้มนั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดของหญิงสาวอยู่ตลอด ควบคู่ไปกับใบหน้าคมสันของเขา...
“มันไม่ควรเกิดขึ้น” น้ำตาเอ่อล้นจากดวงตาคมสวยคู่นั้นหยดลงที่ปืนลูกซองในมือของวิภาดา
ไม่ได้เขียนเรื่องสั้นยาวๆ มานานพอดูเลยทีเดียว ทีแรกตั้งใจจะเขียนรวดเดียวไปจนจบ แต่นึกสนุกอยากวางบางส่วนแกล้งแฟนๆ ที่รอคอยกันนิดหนึ่งครับ ยังไงก็รอติดตามฉบับสมบูรณ์ได้เร็วๆ นี้นะครับ...^^