ขอความเห็นจากบทนำนิยายนี้หน่อยครับ

คือ เราพึ่งแต่งนิยายครั้งแรกอะครับเป็นแนว ญ รัก ญ ช่วยติชมหน่อยนะครับว่าควรปรับปรุงตรงไหนรึป่าว?
คือเราอยากแต่งเป็นแนว เล่าเรื่องย้อนหลัง ดราม่านิดๆอะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ

เส้นผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อน  ที่ปลิวไสวไปพร้อมกับกระแสลม  แววตาที่แฝงไว้ด้วยความไร้เดียงสา  ภายใต้กรอบแว่นตาสีดำ  ผิวขาวราวปุยฝ้าย  จมูกที่โด่งรั้นนั่นและริมฝีปากสีชมพูอ่อนอวบอิ่มเป็นกระจับได้รูป  
ภาพเหล่านั้นมันยังคงตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของจิตใจฉัน  ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้ภายในใจฉันที่ด้านชากับความรักมานาน  กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง...          
ความทรงจำต่างๆ เมื่อครั้งก่อนได้กลับเข้ามาปั่นป่วนหัวใจฉัน
“..รอยยิ้มเธอที่แสนอ่อนหวาน
แววตาเธอที่สดใส
มันทำให้ฉันไม่เคยลืมเธอเลย
ฉันคิดถึงเธอ พิม..”


หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องอยู่เพียงลำพังภายในห้องที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด  และความเย็น  พลางนั่งมองจดหมายที่อยู่บนหัวเตียง อย่างอดอาลัยตายอยาก  และนั่งพร่ำเพ้อถึงคนที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ใช่!! หญิงสาวที่เป็นรักเดียวของเธอตลอดกาล และเธอจะรักตลอดไปแม้กระทั่งตัวเธอกลายเป็นเถ้าธุลี ปากก็พร่ำเพ้อร่ำไป น้ำสีใสก็ไหลออกจากตา ไหลริน ไหลริน ไหลริน ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ร..รอแป๊บนึง..น.นะ ฉันกำลังไปหาเธอ..ล.แล้ว”  หญิงสาวพูดอย่างติดขัดจากการที่เธอร้องไห้อยู่นานหลายชั่วโมง
เธอหยิบปืนลูกโม่จากลิ้นชัก ยัดปากกระบอกปืนเข้าปากตน ไม่มีอะไรจะหยุดเธอได้อีกต่อไปแล้ว เพราะเธอเสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป...
นิ้วชี้นั่นเตรียมลั่นไกปืน
พร้อมกับคำพูดที่เป็นคำพูดสุดท้ายของเธอ
“ตะวันรักพิมนะ”
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่