ในวันนั้น เธอบอกมา ว่าไม่รัก
ฉันเจ็บหนัก จนน้ำตา เกือบจะไหล
ฉันเก็บกด ความเจ็บซ้ำ ไว้ข้างใน
บอกเธอไป ว่าเข้าใจ อย่าห่วงเลย

พยายาม.....ทำนิ่งเฉย ไม่ไหวหวั่น
พยายาม.... หักห้ามมันโอ้ใจเอ๋ย
พยายาม....หักห้ามใจทำคุ้นเคย
พยายามเข้าโอ้ใจเอ๋ยหักห้ามใจ

แต่ทำไม.....ยิ่งห้ามใจมันกลับคิด
ยิ่งอยากลบกลับฝังจิตเป็นไฉน
ยิ่งหักห้าม....ยิ่งใฝ่หาอยู่ร่ำไป
ทำยังไงใจเอ๋ยใจจะลืมเธอ

พอวันนึง ใจนั้น เริ่มจะหาย
เธอก็มา ทำไหวหวั่น ให้พลั้งเผลอ
เธอเข้ามา ทำให้ใจ ฉันละเมอ
ให้พร่ำเพ้อ คิดถึงเธอ เอ้ะยังไง

ตกลงเธอนั้นคิดยังไงกับฉันแน่
เดี๋ยวก็แคร์เดี๋ยวเมินเฉยชักสงสัย
หากไม่รักก็อย่ามาทำห่วงใย
เพราะมีคนเขาหวั่นไหวรู้ไหมเออ