โอกาส...ที่ปล่อยให้หลุดมือ



อันเวลาและวารีที่รี่ไหล
เคยคอยใครเสียที่ไหนโอ้ใจเอ๋ย
อีกโอกาสใช่มีมาอย่าละเลย
หากนิ่งเฉยย่อมผ่านลาช้าเกินเพล

อันใจรักมอบให้ไปไม่เห็นค่า
ไร้ราคาถูกทิ้งขว้างอย่างที่เห็น
โอกาสนี้มอบใจกายถวายประเคน
คว้าไม่เป็นจึงลอยหายไปไกลตา

จบกันทีคงไม่มีแล้วโอกาส
เธอพลั้งพลาดเพราะสองใจให้กังขา
ฉันก็หนึ่งซึ่งศักดิ์ศรีมีนานมา
จึงจากลาไม่เหลียวหลัง...พังกันไป


ลายลิขิต