"แปลกเอ๋ยแปลกใจ"ไฉนหนาไม่เคยพบ เห็นหน้า แม้เพียงหน เพียงอักษร กลอนพา ช่างน่ายล คล้ายถูกมนตร์ ดลใจให้คำนึง เพียงแค่อ่าน วลี ที่ส่งถ้อย ด้วยน้ำคำ เรียงร้อย พ

บุษบงเบ่งบาน ณ.ลานสวนแลงามล้วนหลากสีคลี่กลีบสวยหอมระรื่นชื่นฉมลมระรวยกลายหมองด้วยนามเจ้าเฝ้าสงกา งามรักเร่ เร่รตี มาลีเจ้านามยวนเย้ายั่วเล่ห์สิเนหารักเร่รายปรายฉมสมอุราให้โหยหวนครวญหามิลาเลือน ยามลมโ

"ร้อยเรียงคำพร่ำรัก"  ความเอ๋ยความรักสลักเสลา เป็นเหมือนเงาคลุมครอบคอยปลอบขวัญ แต่ความจริงร้ายนัก​คล้ายหลักพัน ดั่งตะวันร้อนแรงสาดแสงมา สัมผัสรักสัมผัสรสทั้งหมดรู้ ความช้ำอยู่เป็นเพื่อ