เวลาไร้แรงพลัง ไร้กำลังใจ ...

(คนเป็นกันเยอะค่ะ ในสักช่วงของชีวิต ไม่เฉพาะแต่เด็กจบใหม่ ยังไม่ได้ทำงาน
บางคนมาท้อแท้เอายามใกล้ชรา ชีวิตดูสิ้นหวัง ดูเหมือนปล่อยผ่านไปวันๆ)

ไม่ว่าอาการแบบนี้เกิดขึ้นกับใครก็น่าเห็นใจค่ะ
เพราะเวลาจมดิ่งลงไป  ถ้าไม่ใช่คนที่ฝึกจิตมาอย่างเข้มแข็งจริงๆ
ก็ยากมากที่จะฉุดใจตัวเองให้ลุกขึ้นได้โดยไร้ตัวช่วย

แต่อาการแบบนี้ มันมีวัคซีนป้องกัน และรักษาค่ะ
วัคซีนที่ว่านี้คือ “สติ_วินัย”

ลองเริ่มจาก ...การฉวยเอาชัยชนะระหว่างวันบ่อยๆ
เขียนรายการไว้ ว่าวันนี้เราจะทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองบ้าง
เช่น
_ตื่นเช้ามา ทำกับข้าว / เตรียมอาหารใส่บาตร
_ล้างห้องน้ำ
_เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ สิบคำ
_วิ่ง / ออกกำลังกาย ให้หัวใจเต้นเร็วๆ ต่อเนื่องสามสิบนาที
_ทำงานจิตอาสา หรือทำเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น หนึ่งอย่าง

สมมติว่าทำได้ครบตามที่ตั้งใจ
เท่ากับวันนี้เสพความเป็นผู้ชนะใจตัวเองแล้ว ห้าครั้ง

ชัยชนะตัวนี้แหละคือวัคซีนป้องกัน คือตำรับเยียวยาใจ
ทำให้เกิดความนับถือตนเอง ..และนำไปสู่ความมั่นใจตนเอง

สมัยเราเป็นวัยรุ่น ..
เราไม่ค่อยมีเวลาท้อแท้ค่ะ
เพราะเรามีเป้าหมายชัดว่าจะไปให้ถึงไหน ... แถมยังมีเป้าหมายใหม่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

เคยสังเกตใจตัวเองดู
เมื่อใดที่หยุดคิด หยุดวางแผนพัฒนาตน
ใจก็จมดิ่งไปสู้ความเกียจคร้านได้ไม่ยากเลย
แต่กว่าจะตะเกียกตะกายขึ้นมาใหม่จะยากกว่าเสมอ

สรุป มีสติ  มีวินัย  มีเป้าหมายชัด
จะช่วยให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความมั่นคงทางอารมณ์ค่ะ