อิทธิบาท4มี
ฉันทะ ทำให้เกิดอุปาทาน ในขันธ์5
วิริยะ ก็เกิดอุปาทาน เพียรในขันธ์5
จิตตะ จดจ่อขันธ์5
วิมังสา เฟ็นหาธรรม  ที่เกิดที่ขันธ์5
สติปัฏฐาน4 เกิดที่ขันธ์5 มีอารมร์ปรุงแต่ในขันธ์5
สัมมัปปทาน4
ละอกุศล ในขันธ์5 เจริญกุศล ก็มาจากอุปาทานในขันธ์5
อินทรีย์5  มีอุปาทานยึดติดในขันธ์5
พละ5ก็ยึดติดในขันธ์5
ธรรมะเหล่านี้ มีฉันทะเป็นตัวนำเกิดความพอใจที่จะปฏิบัติธรรมะ รู้ธรรมะ
ก็เกิดการไปยึดติดในขันธ์5 ถ้าไม่มีขันธ์5 ไม่มีตัวตนก็ไม่รู้จะปฏิบัติธรรมะ รู้ธรรมะไปเพื่อใคร เพื่ออะไร
ก็ต้องมีอุปาทานขันธ์ จึงจะยอมทำเพื่อตน ไม่มีใครบ้าที่จะปฏิบัติธรรมะ รู้ธรรมะเพื่อคนอื่น

สัมโพชฌงค์  ก็ปฏิบัติไปเพื่อขันธ์5ของตน ให้ตนรู้จักอริยมรรค
ถึงอุเบกขาสัมโพชฌงค์ จึงจะรู้จักวางขันธ์5
รู้จักว่าอุปาทานขันธ์5เป็นอย่างไร ใจว่างจากอุปาทานขันธ์ ใจเกิดความ ปิติ สุข สงบ อุเบกขา ว่างจากกิเลส
เพราะใจเกิดนิพพิทาญาณ เห็นความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด ไม่พึงพอใจ ที่จะไปยึดติดขันธ์5
ไม่มีอุปาทานในอุปาทานขันธ์5 เพราะใจเห็นมัคคสมังคีย์