กลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากห่างหายกันไปนานนะครับ

ช่วงเกือบปีมานี้แทบไม่ได้เขียนถึงเรื่องนี้เลย (แต่ยังตามอ่านเรื่อยๆ นะ) ซึ่งสาเหตุที่หายไปนานก็เรื่องเดิมๆ แหละครับ เพราะเนื้อหาเรื่องยังไม่ค่อยมีอะไรมาก บวกกับรับงานมาเยอะจนเจียดเวลามาตั้งกระทู้ถึงเรื่องนี้ไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ มาวันนี้อุตส่าห์มีเรื่องน่ายินดีว่าฉากที่รอคอยจะได้เห็นที่สุดในเรื่องนี้ได้โผล่ซักที เลยได้ฤกษ์ย้ายก้นหนักๆ เพราะงานสุมตัวออกมาเขียนถึงตอนนี้ซะที

ใครเห็นอาหารดิบที่ออกวันนี้คงรู้กันแล้วว่าเป็นฉากอะไร ส่วนใครที่ยังไม่รู้ว่าเป็นฉากอะไรก็ตามอ่านในกระทู้ไปด้วยกันได้เลยครับ








โดยหลังจากเดินทางรอนแรมบนทุ่งร้าง ต้องเผชิญภยันตรายสารพัดมาเป็นเวลาหลายเดือน (และหลายปีสำหรับคนอ่าน) สมิธกับอาลีก็มาถึงกรุงอังการา อันเป็นปลายทางในที่สุด

ภาพเปิดตอนนี้




มาถึงปุ๊บก็รีบไปพบคุณฮอว์กิง เพื่อนสนิทที่กล่าวถึงในจดหมายมานานแต่ไม่เคยได้เห็นหน้าซักทีจนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้




หลังไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันตามสมควรเสร็จ ฮอว์กิงก็เตือนๆ สมิธว่าให้รีบกลับอังกฤษไปเสียเถอะ อย่าอยู่แถวนี้ต่อไปเลย เนื่องจากตอนนี้รัสเซียกับเตอร์กีสถานกำลังฮึ่มๆ แฮ่ๆ จะมีเรื่องกัน ขืนอยู่ต่อไปมีหวังเข้าปิ้งไปด้วยเพราะโดนคนนึกว่าเป็นคนรัสเซียแน่ (อย่างที่เกือบโดนชาวบ้านสงสัยเมื่อตอนที่แล้ว)

แต่ด้วยจิตวิญญาณนักสำรวจและนักค้นคว้าโบราณคดี คำตอบที่สมิธให้กับฮอว์กิงจึงเป็น "No" อย่างไม่ต้องสงสัย



สุดท้ายเมื่อเห็นว่าเกลี้ยกล่อมยังไงสมิธก็ยังคงยืนกระต่ายขาเดียวไม่ยอมกลับบ้าน ฮอว์กิงจึงได้แต่ยอมตกลงให้สมิธได้อยู่ต่อแบบเสียไม่ได้ พร้อมกับมอบกล้องถ่ายรูปรุ่นล่าสุดให้เป็นของขวัญ


ภาพกล้องถ่ายรูปรุ่นล่าสุด (ในสมัยนั้น) เห็นแล้วคันไม้คันมืออยากเอาไปถ่ายผีชอบกล




หลังเจอฮอว์กิงเสร็จก็ออกมาเดินชมเมืองอังการารอวันออกเดินทางอีกครั้งกัน

ระหว่างกำลังเดินชมเมืองพลางคุยกับอาลีไปพลางอยู่นั้นก็มีคนเข้ามาสะกิดหลังสมิธ ทำเอาสมิธถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะหันกลับไปอย่างสงสัย

แล้วก็ต้องตะลึง เมื่อพบว่าเจ้าของมือที่สะกิดหลังตนเมื่อครู่นั้นคือ...


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้...ทาลัส หญิงสาวที่ได้เจอกันโดยบังเอิญระหว่าวทาง และเกิดความผูกพันจนเกือบจะได้เป็นคู่แต่งงานของตนมาก่อน





















สมิธถึงกับอ้าปากค้างเพราะนึกไม่ถึงว่าจะได้มาเจอทาลัสที่นี่ ทาลัสก็เล่าให้ฟังว่าตัวเองจำได้ว่าสมิธเคยบอกว่าจะมาอังการา เลยดั้นด้นเดินทางมาจนถึงด้วยความหวังว่าจะได้เจอสมิธที่นี่

โดยคนที่ช่วยพาทาลัสมาจนถึงอังการาก็คือ ชายวัยกลางคนที่บอกว่าตนเป็น "สามีคนปัจจุบัน" ของทาลัส




หลังจากนั้นก็เลยชวนกันไปนั่งคุยกันในร้านน้ำชา สามีทาลัสก็เล่าให้ฟังว่าตัวเองเสียภรรยาไป ญาติๆ เลยแนะนำทาลัสมาให้แต่งเป็นภรรยาคนใหม่ แกเลยรับๆ มาแบบไม่ได้คิดอะไร แต่ปรากฏว่าในคืนวันทำพิธีแต่งงาน ทาลัสก็ร้องห่มร้องไห้สารภาพกับสามีว่าตัวเองมีคนรักอยู่ อยากเจอกับคนรักอีกครั้ง ตาสามีก็ดีใจหาย อุตส่าห์พาเจ้าสาวหมาดๆ ของตัวมาตามหาคนรักถึงอังการาทั้งที่แทบไม่มีความหวังจะได้พบ จนได้มาเจอสมิธอีกครั้งในวันนี้

โดยหลังเจอสมิธแล้ว คุณสามีใหม่ก็แสดงความแมน ด้วยการคืนทาลัสให้กับสมิธดื้อๆ ทำเอาสมิธถึงกับตาเหลือกว่าทำแบบนั้นจะไม่เป็นไรหรือไง ตาสามีก็บอกไม่เป็นไรไม่มีปัญหา

ด้านทาลัสก็ยืนยันอีกเสียงว่าตนเองอยากอยู่กับสมิธ ไม่อยากแยกจากสมิธ ขอแค่ได้อยู่กับสมิธ จะอยู่ในฐานะอะไรก็ไม่เกี่ยง ต่อให้ต้องเป็นคนรับใช้ก็ตาม


เจอสาวเจ้ายืนยันหนักแน่นถึงขนาดนั้น สมิธก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ออกปากรับไมตรีที่ทาลัสเป็นฝ่ายเสนอมาให้อย่างเต็มใจ เป็นอันจบตอนนี้












ความรู้สึกของผมหลังอ่านตอนนี้จบ...แทบกระโดดตัวลอยไม่อายประชาชีเเลยแฮะ

ถือเป็นตอนที่รอจะได้เห็นมานานแล้วว่าอ.โมริจะเขียนถึงเมื่อไหร่ เพราะโดยส่วนตัวยังเชื่อว่าอ.แกไม่มีทางปล่อยให้คู่รักที่ผูกพันกันขนาดนี้ต้องจากกันไปดื้อๆ และกะทันหันขนาดนั้นโดยไม่ได้มาเจอกันอีกครั้งหรอก ไม่ว่าจะเจอกันในลักษณะไหนก็เถอะ

เห็นแล้วโคตรจะดีใจกับสมิธเลยแฮะ อุตส่าห์ได้ความรักที่เคยหลุดลอยไปครั้งนึงกลับมาแบบนี้ ครั้งนี้อย่าปล่อยให้หลุดมือไปอีกเป็นครั้งที่สองเชียวนะเฟ้ย แฟนๆ ที่ตามเรื่องนี้เพราะอยากเห็นเอ็งกับทาลัสได้ลงเอยอย่างมีความสุขมีอยู่เพียบอยู่แล้ว

ตานี้แทบอดใจรอตอนหน้าไม่ไหวเลยแฮะว่าจะกลับมาพูดถึงเรื่องของสมิธกับทาลัสเพิ่มเติมอีกมั้ย อยากเห็นเนื้อเรื่องของสองคนนี้อีกเยอะๆ ให้สมกับที่จากกันไปเป็นแรมปีจริงๆ