เพิ่งได้ตัวดิบของเล่ม 5 มาสดๆ ร้อนๆ เมื่อกี้นี้เองครับ ทีแรกกะจะไม่เอามาลงแล้ว แต่เห็นหน้าที่วาดเพิ่มเข้ามาในตอน 25 แล้วมันอดไม่ได้ต้องขอตั้งกระทู้อวยกันซักตั้งแฮะ
ท่านใดจำไม่ได้ว่าตอน 25 เนื้อหาเป็นยังไงก็เชิญอ่านในกระทู้นี้กันได้ครับ (อนึ่ง เนื่องจากเหตุขัดข้องขณะลงในนิตยสารทำให้ตอน 25 กลายเป็นตอน 26 ในนิตยสาร ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจนึกว่าผมลงผิดอะไรนะครับ)
http://topicstock.ppantip.com/chalermthai/topicstock/2012/10/A12804165/A12804165.html
ภาพปกเล่ม 5 แบบเต็มๆ ครับ (แต่ต้องแบ่งลงทีละส่วนเนื่องจากขนาดภาพ)
ภาพสองแฝดในชุดแต่งงานแบบลงสีเต็ม กับฉากบรรยากาศงานแต่งงานอันสุดแสนจะชื่นมื่น (และสุดแสนจะเงิบในขณะเดียวกัน
)
เนื้อหาคร่าวๆ ก็คือเป็นช่วงต่อจากช่วงท้ายตอนที่ 25 (26 ตอนลงในนิตยสาร) ครับ ฉากตัดย้อนอดีตกลับมาทางฝั่งสมิธกับอาลีในงานแต่งงานช่วงส่งตัวเจ้าสาวไปบ้านเจ้าบ่าวกันอยู่ โดยหลังส่งตัวเจ้าสาวเสร็จแล้ว อาลีก็เข้ามาสะกิดสมิธที่กำลังยืนเหม่อดูพิธีเพลินแล้วกระซิบบอกว่าตอนนี้ละ รีบออกเดินทางกันเลย เล่นเอาสมิธงงเป็นไก่ตาแตกว่าจะไปกันตอนนี้เลยเหรอ อาลีตอบว่าก็ใช่น่ะสิ ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนรั้งไว้ให้อยู่นานขึ้นไม่ได้ไปไหนกันพอดี เพราะงั้นก็ต้องฉวยโอกาสออกเดินทางตอนที่ทุกคนออกไปส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวกันเกือบหมดนี่แหละ สมิธได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปหาพ่อของไลล่ากับเลย์ลี่เพื่อร่ำลาพร้อมกล่าวคำขอบคุณที่กรุณาเอื้อเฟื้อให้ที่พักอาศัยมานาน
ฝ่ายพ่อของสองแฝดเมื่อรู้ว่าสมิธจะออกเดินทางไปอีกครั้งแล้ว ก็กุลีกุจอหยิบเอาของฝากให้สมิธเสียเป็นกองพะเนิน ฝ่ายคนเฒ่าคนแก่คนอื่นๆ ต่างก็บ่นเสียดายที่ "หมอ" (กำมะลอ) ซึ่งนานๆ จะผ่านมาทีต้องจากพวกเขาไปแล้ว แต่ก็ยอมปล่อยสมิธให้เดินทางไปแต่โดยดี พร้อมกับอวยพรขอให้ประสบกับการพานพบที่ดีในภายภาคหน้า สมิธก็รับคำ ก่อนจะขึ้นหลังอูฐจากไป
บักสมิธร่ำลาเจ้าบ้านและครอบครัวที่เมตตาให้ที่อยู่ให้ข้าวให้น้ำมานาน
บรรดาน้องๆ ของสองแฝดออกมาส่งบักสมิธกัน
จากนี้ไปเป็นช่วงเวลาแห่งการอวยเต็มสูบครับ
ขณะเดียวกัน ณ ฟากหนึ่งของท้องทุ่งและทะเลทรายอันกว้างใหญ่ หญิงสาวคนหนึ่งกำลังทอดสายตามองออกไปไกลแสนไกลราวกับจะส่งความคิดคำนึงของตนไปยังใครอีกคนหนึ่งที่อยู่ใต้ผืนฟ้าเดียวกันนั้น
(คนสปอยล์ขอสครีมเล็กน้อย...น้องทาลัสของตรู!!!!
)
ไร้ซึ่งคำสัญญา...ไร้ซึ่งคำร่ำลา...
มีเพียงคำภาวนาอย่างเงียบงัน
"ขอให้ได้พบกันอีกครั้ง" เพียงเท่านั้น
เห็นฉากนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้วูบขึ้นมาเลยครับ ยิ่งเปิดฟังตอนอ่านสองหน้าสุดท้ายที่เป็นรูปทาลัสยืนมองขอบฟ้าด้านหนึ่ง กับบักสมิธยืนมองขอบฟ้าจากอีกด้านหนึ่งด้วยแล้วยิ่งเข้ากันไปใหญ่
อ่านช่วงวาดเพิ่มของตอนนี้จบแล้วบอกได้ประโยคเดียว...ถ้าอาจารย์ทิ้งคู่นี้ได้ลงคอไม่ย้อนกลับไปพูดถึงไม่ให้กลับมาเจอกันอีกละก็ งานนี้ได้มีระเบิดสตูดิโอทิ้งกันบ้างละ...
[Spoil] เจ้าสาวแห่งทางสายไหม เล่ม 5 กับหน้าวาดเพิ่มที่ปลุกพลังอวยของผมกลับมาอีกครั้ง
ท่านใดจำไม่ได้ว่าตอน 25 เนื้อหาเป็นยังไงก็เชิญอ่านในกระทู้นี้กันได้ครับ (อนึ่ง เนื่องจากเหตุขัดข้องขณะลงในนิตยสารทำให้ตอน 25 กลายเป็นตอน 26 ในนิตยสาร ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจนึกว่าผมลงผิดอะไรนะครับ)
http://topicstock.ppantip.com/chalermthai/topicstock/2012/10/A12804165/A12804165.html
ภาพปกเล่ม 5 แบบเต็มๆ ครับ (แต่ต้องแบ่งลงทีละส่วนเนื่องจากขนาดภาพ)
ภาพสองแฝดในชุดแต่งงานแบบลงสีเต็ม กับฉากบรรยากาศงานแต่งงานอันสุดแสนจะชื่นมื่น (และสุดแสนจะเงิบในขณะเดียวกัน
เนื้อหาคร่าวๆ ก็คือเป็นช่วงต่อจากช่วงท้ายตอนที่ 25 (26 ตอนลงในนิตยสาร) ครับ ฉากตัดย้อนอดีตกลับมาทางฝั่งสมิธกับอาลีในงานแต่งงานช่วงส่งตัวเจ้าสาวไปบ้านเจ้าบ่าวกันอยู่ โดยหลังส่งตัวเจ้าสาวเสร็จแล้ว อาลีก็เข้ามาสะกิดสมิธที่กำลังยืนเหม่อดูพิธีเพลินแล้วกระซิบบอกว่าตอนนี้ละ รีบออกเดินทางกันเลย เล่นเอาสมิธงงเป็นไก่ตาแตกว่าจะไปกันตอนนี้เลยเหรอ อาลีตอบว่าก็ใช่น่ะสิ ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนรั้งไว้ให้อยู่นานขึ้นไม่ได้ไปไหนกันพอดี เพราะงั้นก็ต้องฉวยโอกาสออกเดินทางตอนที่ทุกคนออกไปส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวกันเกือบหมดนี่แหละ สมิธได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปหาพ่อของไลล่ากับเลย์ลี่เพื่อร่ำลาพร้อมกล่าวคำขอบคุณที่กรุณาเอื้อเฟื้อให้ที่พักอาศัยมานาน
ฝ่ายพ่อของสองแฝดเมื่อรู้ว่าสมิธจะออกเดินทางไปอีกครั้งแล้ว ก็กุลีกุจอหยิบเอาของฝากให้สมิธเสียเป็นกองพะเนิน ฝ่ายคนเฒ่าคนแก่คนอื่นๆ ต่างก็บ่นเสียดายที่ "หมอ" (กำมะลอ) ซึ่งนานๆ จะผ่านมาทีต้องจากพวกเขาไปแล้ว แต่ก็ยอมปล่อยสมิธให้เดินทางไปแต่โดยดี พร้อมกับอวยพรขอให้ประสบกับการพานพบที่ดีในภายภาคหน้า สมิธก็รับคำ ก่อนจะขึ้นหลังอูฐจากไป
บักสมิธร่ำลาเจ้าบ้านและครอบครัวที่เมตตาให้ที่อยู่ให้ข้าวให้น้ำมานาน
บรรดาน้องๆ ของสองแฝดออกมาส่งบักสมิธกัน
จากนี้ไปเป็นช่วงเวลาแห่งการอวยเต็มสูบครับ
ขณะเดียวกัน ณ ฟากหนึ่งของท้องทุ่งและทะเลทรายอันกว้างใหญ่ หญิงสาวคนหนึ่งกำลังทอดสายตามองออกไปไกลแสนไกลราวกับจะส่งความคิดคำนึงของตนไปยังใครอีกคนหนึ่งที่อยู่ใต้ผืนฟ้าเดียวกันนั้น
(คนสปอยล์ขอสครีมเล็กน้อย...น้องทาลัสของตรู!!!!
ไร้ซึ่งคำสัญญา...ไร้ซึ่งคำร่ำลา...
มีเพียงคำภาวนาอย่างเงียบงัน "ขอให้ได้พบกันอีกครั้ง" เพียงเท่านั้น
เห็นฉากนี้แล้วนึกถึงเพลงนี้วูบขึ้นมาเลยครับ ยิ่งเปิดฟังตอนอ่านสองหน้าสุดท้ายที่เป็นรูปทาลัสยืนมองขอบฟ้าด้านหนึ่ง กับบักสมิธยืนมองขอบฟ้าจากอีกด้านหนึ่งด้วยแล้วยิ่งเข้ากันไปใหญ่
อ่านช่วงวาดเพิ่มของตอนนี้จบแล้วบอกได้ประโยคเดียว...ถ้าอาจารย์ทิ้งคู่นี้ได้ลงคอไม่ย้อนกลับไปพูดถึงไม่ให้กลับมาเจอกันอีกละก็ งานนี้ได้มีระเบิดสตูดิโอทิ้งกันบ้างละ...