ทำไมเมี่อศึกษาปริยัติเพื่อนำมาปฎิบัติพอปฎิบัตินานเข้ากลับไปตัดปริยัติที่รู้มาออกไปเรื่อยๆจนเหลือนิดเดียว?

เคยฟังซีดีของครูอาจารย์
ท่านเล่าว่ามีพระบวชใหม่องค์หนึ่ง
เล่าให้ท่านฟังว่า
พระองค์นั้นท่านไปบวชวัดครูอาจารย์ดังท่านหนึ่ง
อาจารย์ไม่ได้สอนอะไรเลย
อยู่มาได้1ปี
วันหนึ่งกลับจากบิณฑบาตรเดินสวนกัน
อาจารย์เหลือบตามองนิดหนึ่ง
แล้วพูดสอนขึ้นมาลอยๆว่า "มีสติ"

เมื่อก่อนผมรู้สึกขำเห็นเป็นเรื่องตลก
มาเดี๋ยวนี้ความคิดเปลี่ยนครับ
ไม่ตลกแล้ว
และกลับเห็นว่าการปฎิบัตินั้นไม่มีอะไรมากเลย
ดังที่อาจารย์ท่านนั้นท่านพูดสอนลอยๆนั้นแหละ

ผมคิดถูกหรือผิดครับ?
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่