เราเลิกกับแฟนมาสักพักแล้ว ภาพเก่าๆเรื่องดีๆของเค้าวนๆอยู่ในหัว

ข้อดี  
คอยรับส่งเวลาเลิกงาน. พาไปกินข้าว ดูหนังบ้าง
ค่าใช้จ่าย เค้าเป็นคนออกตลอด.
ให้ตังเราเดือนละสามพัน ช่วยเราเพราะเรากำลังเรียน
ช่วยเรื่องเรียน. เรื่องงาน ให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆ เค้าคอยปลอบเวลาเราทุกข์ใจ คอย เป็นห่วง
เค้าก็เป็นแฟนที่ดีคนหนึ่ง. รักเรามากกก

แต่ข้อเสีย
ชอบกินเหล้า ติดเพื่อน. กิน 3-4วัน/สัปดาห์
ช่วงเงินเดือนออก ก็จะกินเกือบทุกวัน
ศุกร์กินยันสว่าง. ชอบติดเลี้ยงเพื่อน
เค้าบอกต้องเข้าสังคม.

ผิดนัด.เวลานัดเที่ยวรอเป็นชม.แรกก็ทะเลาะ หลังเริ่มชิน รู้สึกเฉยๆแล้ว
แต่ถ้าได้ไปกินเหล้า เมา หรือเพื่อนชวนให้อยู่ต่อก็จะผิดนัด. หรือยกเลิกนัดเราเลย
เวลากินเหล้าก็จะเป็นอีกคนหนึ่งเลย จากนิ่งๆก็จะพูดมาก

เราชอบทะเลาะกันเรื่องเค้าไปกินเหล้า  แต่ไม่เคยทะเลาะกันแรงเลย งอน เค้ามาขอโทษก็หายโกรธ เราใจอ่อนตลอด ไม่เคยเกินสองวัน

ปกติเราไม่โทรจิก.
ถ้ามากๆก็บ่นๆ ถ้าหนักเลยก็มีด่าบ้างเพราะเค้ากินมากไป แบบกินอีกแล้วหรอ เป็นห่วงเค้านะ ไม่สบายเพื่อนชวน ก็ต้องไป  กินจนตังไม่พอใช้ถึงเดือน  ต้องเป็นหนี้อีก  

เค้าพูดถึงอนาคต เรื่องแต่งงาน. เราเลยตึงกับเค้า ปกติไม่เคยด่า มีบ่นบ้าง
อยากให้เบาๆลงบ้าง. วางแผนอนาคต เก็บตัง
ทำได้อย่างที่พูด

จนสุดท้ายเค้าบอกเหนื่อย. ไม่อยากฝืน ขอจบดีกว่า

เราเสียใจมากก. รู้สึกผิดกับตัวเอง. ทำไมเราไม่ทำใจยอมรับข้อเสียเค้า. เรื่องดีๆเค้าก็มีเยอะ ถ้าเราไม่ตึงกับเค้า คาดหวังมากเกินไป คงไม่เป็นแบบนี้

เราตามง้อเค้า.อ้อนวอน ยอมทุกอย่าง
เค้าบอกขออยู่คนเดียวดีกว่า  

พอเลิกกัน. ได้รู้ว่า เค้าเป็นหนี้บัตรเครดิตเป็นหมื่น
ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น. ตอนคบกับเรา.  
แทบไม่เชื่อ.  ในสายตาเราเค้าเป็นแสนดี  ไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้

เราก็โกรธเค้าไม่ลงนะ.  สุดท้ายยังเลือกที่จะรัก

ได้แต่ โทษตัวเองที่ไม่ดีพอ อยากจะตามง้อให้ถึงที่สุด เค้าไม่ต้องมาทำอะไรให้แล้ว เรายอม

แต่บางทีก็สับสน เราจากกันดีแล้ว เราจะได้ไม่ต้องเสียใจอยู่เรื่อยๆ.
แต่ก็คิดนะที่เราทะเลาะ เรานั่งทุกข์  เราเก็บเรื่องเค้ามาใส่ใจมากไป น่าจะปล่อยๆเค้า
เราคงคบกันต่อได้  คิดถึงแต่สิ่งดีๆ