เรากับแฟนคบกันมานานเกือบ7ปีแล้วค่ะ ตลอดเวลา 7ปีมาขอเสียของเขาเรื่องใหญ่ที่สุดคือ การโกหก เขาชอบโกหกเราด้วยเฉพาะเรื่องไปเที่ยว ไปกินเหล้ากับเพื่อน แบบเช่นบอกแต่บอกไม่หมดว่าไปไหน หรือไปแล้วกลับตอนไหน บางครั้งแค่บอกว่าจะไปแต่ไม่เคยโทรหาหรือบอกอะไรเราเลยแบบบอกว่าจะไปนะแล้วก็หายไปเลย พอกลับมาเรานิ่งก็โวยวายหาว่าเราไม่มีเหตุผล(เราเป็นคนเวลาโกรธจะนิ่งไม่พูดอะไร)ล่าสุดเราเลยขอเลิกเพราะทะเลาะเรื่องนี้กันบ่อยไปทำให้เสียเวลา เสียการเรียนทั้งคู่ เลยให้เหตุผลเขาไปว่าถ้าไม่อยากเที่ยวแบบอิสระไม่ต้องบอกไม่ต้องคอยโกหก ก็ต่างคนต่างกลับไปใช่ชีวิตที่ตัวเองชอบเถอะเถอะ ต่างคนต่างจะได้ไม่ต้องรู้สึกว่ามีภาระ  เราก็ไม่ต้องเป็นห่วงระแวง เขาก็ไม่ต้องคอยโกหก ไม่ต้องมาคอยทะเลาะ แต่เขาก็บอกว่าไม่เลิกจะปรับปรุงตัวจะบอกทุกอย่าง แรกๆก็เหมือนจะดีขึ้น แต่เราก็มารู้ความจริงที่หลังว่าหลังจากวันนั้นเขาก็ยังออกไปกินเหล้าทุกคืน เพียงแต่ทำให้เนียนขึ้นไม่ให้เราจับได้ และที่สำคัญไม่บอกให้เรารู้ด้วยซ้ำ ขนาดเรารู้ว่าเขาโกหกเขายังให้เพื่อนมาช่วยยืนยันคำโกหก จนเราไม่ไหวเลยขอเลิกแบบเด็ดขาด ตอนนั้นเราคิดว่าเราตัดขาดแน่ๆไม่เอาอีกแล้ว แม่ก็บอกว่าถ้าเขาเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ก็พอเถอะเสียเวลา 7ปีแล้ว เขาเองก็ดูเหมือนจะยอมแพ้ไม่มายุ่งกับเรา
          แต่ผ่านไปสักพักเขาก็กลับมา มาขอโอกาสบอกว่าจะไม่ทำแบบเดิมอีกแล้ว จะบอก จะพูดความจริง จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้แม่เขาโทรมาช่วยพูด สัญญากับเราทุกอย่างว่าถ้ามีอีกจะไม่ขออะไรเลย เราเลยใจอ่อนคงเพราะเรื่องอื่นเขาก็ดีกับเราหมด ยกเว้นเรื่องนี้ แล้วก็ความผูกพันเราก็เลยกลับไป แต่พอถึงเวลาจริงๆ เขาก็ยังคงโกหกอยู่ถึงแม้เรื่องเล็กๆ เช่นร้านที่ไป เวลากลับ หรือไปก่อนพอเราถามถึงบอกว่าไปไหน พอเราถามเขาก็บอกว่าก็จะบอกอยู่แล้วแต่เราไปรู้ก่อนเอง ไม่ก็อ้างว่าไม่อยากให้เราไม่สบายใจเรื่องเล็กๆเอง แต่ถ้าเราโวยวายว่าทำไมไม่ทำตามสัญญา พอทะเลาะกันเขาก็ชอบพูดว่าเนี่ยบอกกับไม่บอกก็ไม่ต่างกันเราก็โกรธอยู่ดี(อ้าวก็ที่บอกกับที่ทำมันไม่เหมือนกันอ่ะ) พอเถียงเราไม่ได้ก็พูดดังๆว่าทำไมอ่ะไปกับเพื่อนไปกินเหล้านี่ไม่ได้เลยหรอจะไม่ให้มีเพื่อนเลยอ่อแบบให้คนข้างๆห้องเข้าใจว่าเราไม่มีเหตุผล(เห้ยเราไม่เคยห้ามไม่ให้ไปสักครั้งตั้งแต่คบกันสาบานได้และแกไม่เคยปฏิเสธเพื่อนสักครั้ง) คือเราพยายามไม่โกรธไม่คิดไม่ระแวงเวลาเขาไปไหน คือเรายอมรับว่าบางครั้งเขาก็บอกเราหมดทุกอย่าง แต่เวลาเขามาขอไปเราก็รู้สึกระแวง รู้สึกโกรธทุกที (แต่โกรธของเราเราไม่เคยห้ามไม่ได้โวยวายนะแค่แบบพอมาขอไปเราก็ตอบ อืม นิ่งๆ)เขาก็บอกว่านี่ไงบอกกับไม่บอกเราก็โกรธ แต่เราพยายามแล้วพยายามเข้าใจเขาแต่มันก็จะมีความคิดแวบเขามาในหัวทุกที ว่าเขาจะโกหก จะไปทำอะไรตอนที่ไปกินเหล้าตอนที่เราไม่อยู่อีกไหม(เคยไปขอไลน์สาวมาคุยเยอะไปหมด) อีกอย่าง
คือเวลาเพื่อนเขามาหรือชวนไปไหน เราจะแบบกลายเป็นเหมือนอากาศคือจะโกรธจะงอนช่างเรา ค่อยมาง้อเราหลังเที่ยวกับเพื่อนแล้ว มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่สำคัญ (เรารู้ว่าเพื่อนก็สำคัญแต่แฟนไม่สำคัญหรอทำไมทำกับเราแบบนี้แล้วจะมีเราทำไม)
          เลยอยากจะถามคนที่มีแฟน หรือ คนที่สามารถจัดการอารมณ์ ความรู้สึกระแวง น้อยใจ โกรธเวลาแฟนมาขอไปเที่ยวหน่อยค่ะ ว่าเราต้องทำยังไงให้เรื่องนี้ไม่มาทำให้เราทะเลาะกัน เพราะถ้าไม่มีเรื่องนี้เราสองคนจะทะเลาะกันน้อยมาก ขอวิธีหรือคำแนะนำด้วยนะคะ