เรื่องของผมมีอยู่ว่า แฟนของผม มีครอบครัวอยู้แล้วแต่ เค้าหมดรักสามี้แล้ว แยกห้องนอนกันต่างคนต่างอยู่ ที่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้เพราะแฟนผมรักลูกมาก ัวลูกรับไม่ได้ ประกอบกับูกเค้ายังรับไม่ได้ที่พ่อแม่ต้องแยกทางกันหรืออยู่คนละบ้าน

ส่วน ตัวผมก็ไม่เคยคิดวาต้องมาอยู่ในสถานะนี้ ผมเครียดมาก ผมมาคอยระแวงต่างๆนา ในเรื่องสามีเค้าที่ยังอยู่บ้านเดียวกัน ทำใฟ้ผมเครียดมาก แต่ผมรักเค้ามาก ผมจึงอดทน รอ  แต่ล่าสุดแฟนผม แอบไปกิน ข้าวกับแฟนเค้าโดยมีลูกและเพื่อนเค้า แต่ เค้านั่งกับลูก สามีเค้านั่งตรงข้าม   พอผมทราบเรื่องผมเจ็บปวดมากจึง ทะเลาะกัน แฟนผมชี้แจงเหตุผล ว่า ไม่ได้เจตนา แฟนผมแค่ มาทานข้าวกับเพื่อน แต่บังเอิญ มาเจอลูกเค้า   ซึ่งสามีเค้ามารับลูกพอ

ผมพยายามใจเย็น จึงพยายามเข้าใจ และเธอ ก็มาตัดพ้อ ว่าไม่เชื่อใจเธอ และบอกว่า คบไปก็เสียเวลา
เค้าไม่ดีเอง ที่ยังเคบียร์ตัวเองไม่ได้และดึงผมเข้ามา
เค้าอยากให้ผมิกเสียเากับเค้า

แต่ผมก็ไม่ืกเพราะผมรักเค้ามาก ตลอดเวลาที่คบกันแฟนผม เข้าใจผมทุกอย่าง แต่เราทะเลาะกันบ่อย เพราะผมเป็นคนจู้จี้ ขี้บ่น ขี้น้อยใจ ขี้นระแวง ชอบบังคับ   แต่ ผมดูแฟนดีทุกอย่าง ขับรถให้ คอยดูแลทุกเรื่อง สุดๆแบบที่ผู้ชายคนนึงจะมำให้ได้

จะเสียอย่างเดียวก็เรื่องปากผม ที่ชอบแขวะ คอยเหน็บเทอ ในเวลาที่ผมโกรธ หรือน้อยใจ

ล่าสุดแฟนผมบอกว่า ทะเลาะกันบ่อยมากจนเค้าถอดใจ ไม่อยากทนทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอีก

ผมง้อเธอ สุดความสามารถ จนผม ท้อะป่วยกินไม่ได้นอนไม่หลับ  เธอก็คอยถาม อาการผม ตลอด
และผมก็ ยังง้อเธอไม่เลิก

แฟนผม ไม่ว่าสงสารหรือยังรัก  ให้โอกาสแบบว่า
สถานะไม่เหมือนเดิม ผมต้องทำใจ จะให้เหมือนเดิมเค้าทำไม่ได้ และที่ผมขอโอกาส เปลื่ยนแปลงตัวเองก็เป็นแค่คำพูด  เธอต้องการ ผลลัพ จริงๆก่อน และไม่รับปากด้วยว่าจะเหมือนเดิม  เพราะผมทำให้เธอเสียใจมามาก

ผมควรทำยังไงดี  ท้อและทุกข์ใจมาก แต่ผมมั่นใจมากว่าจะแก้ไขตัวเองได้ เพราะรักเธอมาก

ปล ผมกันแฟนคบกันมา 6เดือน