ตอนบวช ผมบวชวัดป่า ห่มผ้าขาวบวชเข้าพรรษาและรับกฐิน รวมเกือบ5เดือน วัตรปฏิบัติเคร่งสุดในจังหวัดเลยก็ว่าได้ ผมมั่นใจว่ารักษาศีลได้ดีมาก สมกับที่ตั้งใจบวชให้แม่ การนั่งสมาธิภาวนาสามารถทำได้ถึงขั้นเห็นนิมิตร แต่เพราะไม่กล้าคุยกับครูบาอาจารย์เลยได้แค่ตรงนั้น แต่พอลาสิกขาออกมาครองเพศฆราวาส ผมละเลยการฝึกสมาธิไปหลายปี(ประมาณ10ปี) ระหว่างนั้นมีรู้สึกตัวเป็นครั้งคราวว่าจิตเรามันน้อมไปทางธรรม ตอนนี้เริ่มกลับมาสนใจธรรมะ เริ่มฝึกนั่งสมาธิ ทำได้เกือบ3เดือนแล้ว แต่ทำไมถึงรู้สึกว่ามันทำได้ยากกว่าที่เคยมากนัก
ผมถือศีล5 และพยายามไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกมากนัก คือเกี่ยวข้องเท่าที่จำเป็น ผมมีภรรยา มีลูกสาว5ขวบ 1คน มีแม่ผู้เป็นที่เคารพรักและพยายามดูแลท่าน คิดว่ามีเท่านี้เพราะพยายามไม่หาอะไรมาใส่ตัวมากนักในทางโลก

ขอท่านผู้รู้ร่วมแสดงคำชี้แนะให้ด้วยเถอะครับ ขอบพระคุณมากครับ