ผมชอบนั่งสมาธิมาตั้งแต่เด็ก ใช้วิธีอ่านจากตำรา ไม่เคยฝึกตามสถานปฏิบัติธรรม หรือมีผู้แนะนำ  ภาวนา พุท - โธ

เมื่อหลายปีก่อน ผมป่วยหนัก ต้องนอนเฉยๆในโรงบาลนานนับเดือน  จึงมีเวลาเยอะมาก ทั้งวันอ่านหนังสือธรรมะ และคิดว่าชีวิตคนเราสั้นมาก ไม่นานก็คงตาย และรู้สึกว่าใจของผมเอง ขาดความเมตตา จึงเปลี่ยนเป็นภานา เมต - ตา  ก็รู้สึกว่าตนเองใจเย็นขึ้น รักคนอื่นมากขึ้น

ปัจจุบันผมอายุไม่น้อยจะหลัก 4 ช่วงนี้ผมมีความเครียดมาก นอนไม่หลับ จึงนั่งสมาธิทุกวันก่อนเข้านอน ทำให้ผมหลับสบาย ตื่นมาก็สดชื่น และรู้สึกว่าสมาธิมีการพัฒนา ผมภาวนา เมต-ตา กรุ-ณา มุทิ-ตา อุเบก-ขา  เพราะรู้สึกเข้ากับจริต พอเคลิมไปรู้สึกตัวอีกที เหมือนมีแสงกำลังก่อตัว แต่ยังไม่ชัดมาก ทั่วร่างเหมือนเบาแต่หมือนมีความร้อนเย็น วูบวาบไปทั่ว ที่แขน  หลัง และศีรษะ พอคลายสมาธิ ก็ปกติ ไม่มีอาการใดๆ หรือร้อนชา

เนื่องจากผมไม่มีผู้แนะนำ หรือไม่รู้จะไปถามใคร ทำให้ผมสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร และผมปฏิบัติแบบนี้ถูกต้องหรือต้องปรับปรุง และจะไปต่ออย่างไรครับ