สมาธิโดยใช้ความเวิ้งว้าง กว้างใหญ่ จักรวาลเป็นอารมณ์

เมื่อปี 2558 เวลา 23:00 น. เจริญอานาปานสติโดยกำหนดดูลมหายใจเข้า-ออก กำกับด้วยการภาวนาพุท-โธ จนจิตรวมเป็นสมาธิ ลมหายใจดับ กายดับสนิท ปรากฏเป็นดวงแก้ว ประภัสสร ส่องสว่างไสวท่ามกลางความว่างดวงเดียว

แล้วกำหนดให้ดวงแก้วประภัสสรนั้นแผ่ขยายให้กว้างออกไป (เป็นไปโดยอัตโนมัติ) ขยายใหญ่จนครอบทั้งจักรวาล เหมือนทั้งจักรวาลนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเรา เหมือนเราเป็นทั้งจักรวาล (ดังรูป) ทั้งจักรวาลอยู่ในทัศนวิสัยของเรา สามารถมองเห็นได้ทั้งจักรวาล กลุ่มดาวน้อยใหญ่มากมาย ใช้ความเวิ้งว้างกว้างใหญ่ของจักรวาลที่นิ่งสงบเป็นอารมณ์

เวลาผ่านไปเร็วมากๆ ออกจากสมาธิ เวลาประมาณ 02:00 น. เวลาผ่านไป 3 ชม. แต่รู้สึกเหมือนแปปเดียว หลังจากออกจากสมาธิ ตัวโล่งเบาสบาย เกิดบรมสุข จนนอนไม่หลับทั้งคืน ไม่หิว มีแต่สุขติดไป 3 วัน 3 คืนแล้วจางหายไป