งง ทำไมไม่รีบปรับความเข้าใจ อุตส่าห์ปูเรื่องมาว่ารักกัน เข้าใจกันมากแล้ว ดูด็รู้ว่าเมียน้อยใจ ทำไมยังปากหนักอีก

ตามบทประพันธ์ ที่เจ้าน้อยมึนตึงใส่แม้นเมืองก็เพราะได้ยินที่หน่อเมืองชักชวนแม้นเมืองกลับเชียงเงิน แล้วนางตอบว่า ถ้าเจ้าพ่อและเจ้าพี่ยังเมตตา ข้าเจ้าคิดอยู่เสมอว่าจะกลับไปเชียงเงิน ...เพราะวันใดที่เชียงเงินเป็นอิสระ คงจะไม่ไม่ใครยอมให้ข้าเจ้าอยู่ที่นี่ คือเจ้าน้อยมาบังเอิญได้ยินเข้า แต่ฟังไม่จบถึงประโยคท้ายก็หุนหันออกไปด้วยความเสียใจ (จังหวะนรกพอๆกันผัวเมียนี้) เจ้าน้อยก็คิดมาตลอดว่าแม้นไม่รักตัว ไม่เคยคิดอยากเป็นเมียตัว ถึงอยู่ก็อยู่แต่กายและหน้าที่ที่ตกเป็นเมียแล้ว แต่ไม่มีหัวใจ เป็นเหตุผลมาตลอดและศุขวงศ์ก็ไม่ยอมปรับความเข้าใจซักที

แต่ในละคร มันไม่มีจุดนี้ แถมปูกลางๆเรื่องออกทะเลอีก ความรู้สึกเราไปไม่ถึงเลย มันกู่ไม่กลับจริงๆจากการปรับบทในตอนนั้น แม้คำพูดเจ้าย่าที่มาแนะนำก็ยังไม่ทำให้มีน้ำหนักเลย เจ้าย่าในสายตาเราไม่ใช่คนที่จะเข้าอกเข้าใจแม้นเมืองได้ขนาดนี้  แม้นมโนมันน่าเบื่อ ซึนจริง แต่ยังพอมีเหตุผลมากกว่าเจ้าน้อยปากหนัก งงใจ ตอนจบเราคงไม่เสียน้ำตา