สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะติดขัดอ่านยาก แต่มันจริงทุกอย่าง
ปล. ต้องการเล่า เป็นอุทาหรณ์ให้ทุกคนหันมาดูแลตัวเองและคนรอบข้างเท่านั้นค่ะ

เราเป็นคนสมุทรสาครค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพของคุณตาเรา

คุณตาเราอายุ 87 จะ 88 ปีแล้วค่ะตอนนี้.

คุณตา มีโรคประจำตัวคือ ความดัน และไขมันค่ะ หาหมอตามนัดมาตลอดไม่ขาด หลายปีค่ะ
คุณตาใช้สิทธ์ผู้สูงอายุกับโรงพยาบาลรัฐ ของจังหวัดค่ะ

ทุกอย่างปกติเรื่อยมาค่ะ จนปีนี้.

เริ่มต้นเมื่อเดือน ธันวาปีที่แล้ว 59 (เราขอนับว่า 1)
เราพาตาไปตรวจร่างกายตามนัดหมอ เหมือนทุกครั้งค่ะ แต่ครั้งนี้มีเจาะ เลือดเก็บฉี่ (ปกติไม่มี)

จนถึงเวลาพบแพทย์ คุณหมอก็แจ้งว่าทุกอย่างปกตินะครับ แต่เหมือนจะเปนต่อมลูกหมากนะ อย่าอั้นฉี่
และก็จ่ายยาประจำตัว มีพาราด้วย แต่ไม่มียาลูกหมากนะตอนนั้น และนัดอีก3เดือน

จากนั้น3 เดือน มีนาเราพาไปหาหมอ  ( นับว่า 2 )
หมอถามว่า ฉี่บ่อยมั้ยคืนนึงเนี่ย
ตา : บางคืนก็ 2-3ครั้งนะหมอ
หมอ : คุณตาระวังกาน้ำร้อน เปลี่ยนบ้าง มันมีตะกรัน จะไปอุดท่อปัสวะเอา  ต่อมลูกมากใหญ่ขึ้นจากเดิมนะ แต่ไม่เปนไร เปลี่ยนกาน้ำร้อนนะ รอบหน้าเจาะเลือดนะ

แล้วหมอก็ให้ยากลับบ้านเหมือนเคย ไม่มียาลูกหมากนะ แต่มีพารา (เป็นความดันแจกพารามาด้วยตลอดเลย)
นัดครั้งหน้า  3 เดือน คือ พฤษภาคม 60

นัดครั้ง3 พฤษภาคม เราก็พาไป เจาะเลือด ตามนัด
หมอ : คุณตาต่อมลูกหมากโตขึ้นนะ เปลี่ยนกาน้ำแล้วยังเนี่ย
เรา : เปลี่ยนแล้วค่ะ วันนั้นกลับไปก็เปลี่ยนเลย (ตาหูไม่ดีไม่ได้ยิน)
หมอ : อืมดีแล้ว
เรา : มีอะไรน่าเปนห่วงมั้ยคะหมอ มันโตอันตรายมั้ย
หมอ : ไม่มีนะ ฉี่เป็นไง ปกติมั้ย ออกดีอยู่นะ
เรา : ถามตาอีกครั้ง
ตา : ปกติครับ ออกดี แต่บางทีขัดๆนิดหน่อย
หมอ : ไม่เปนไร หมอให้ยาต่อมลูกหมากด้วยแล้วกันวันนี้

และก็กลับเอาใบนัดและยา เดือน สิงหามาใหม่

นัดที่4 เราติดสอบ อี๊เปนคนพาตาไปหาหมอ
หมอแจ้งว่าตาเป็นต่อมลูกหมากโต
หมอถามตาว่า ฉี่เป็นไง ปกติมั้ย
ตา: ก็ตอบว่าเหมือนเดิม !
และหมอก็จัดยามา พร้อมแจ้งว่าไม่ต้องมาหาหมอแล้วนะ. ถ้ายาหมดเอาที่อนามัยเลย

(อันนี้ตากับอี๊บอกเราวันนี้คือ 23 กันยา ตอนถึงบ้าน )

แล้วตาก็ลงไผอยู่กับแม่เราที่ หัวไทร จ. นครศรีธรรมราช  มีอี๊เราไปด้วยอีกคนเพื่อดูแลตา

ตาอยุ่นั่นได้ 2 อาทิตย์ค่ะ จนวันที่ 14 กันยา ช่วงบ่าย 3 แม่โทรมาให้รีบลงมารับตาไปหาหมอ
แม่ : หนูลงมารับตาไปหาหมอ ที่ธนบุรีเลย
เรา : ตาเป็นอะไร
แม่ : ตาฉี่ไม่ออก เค้าปวดมากเลย
(ตอนนั้นตาอยู่โรงพยาบาลหัวไทรแล้ว แต่แม่ไม่เชื่อหมอที่นั่น เพราะเคยวินิจฉัยโรคตาผิดแล้วครั้ง1)

แต่ด้วยเวลาที่มันกะทันหัน เที่ยวบินหมด ตาเลยมาไม่ได้ ตอนนั้น ตาทานยาที่โรงพยาบาลหัวไทรให้มา คือลดต่อมลูกหมากที่ตัวยามากกว่าที่มี  
ช่วยให้หายปวดได้ตอนกินไป แต่ยังฉี่ไม่ออกอยุ่

เช้า 15 กันยา  เราไปรับแม่กับตามาหาหมอที่ โรงพยาบาลธนบุรี 1

หมอประจำห้องแจ้งว่าหมอเฉพาะทางมาเย็นต้องรอ และส่งไปให้เก็บฉี่และเจาะเลือด พร้อมใส่สายยางสวนให้ตาฉี่ได้ไปก่อน

เสร็จขั้นตอนนั้นตาโอเคขึ้น และนอนรอหมอ


หมอเฉพาะทางมาตรวจ ประมานบ่าย4
หมอตรวจไวมาก รุ้ผลทันทีอย่างมั่นใจ
หมอบอกเราว่า "ตาไม่ได้เปนต่อมลูกหมากโตนะ ลูกหมากแข็งแล้ว!"
เรา : แล้วตาเปนอะไรคะ
หมอ : เป็นมะเร็ง
เรา : จริงเหรอ หมอมั่นใจเหรอ กี่% (ถามแบบตกใจ ตอนนั้นคิดว่าหมอมั่ว)
หมอ : ตอบทันที 100%
เรา : หมอดูจากอะไร
หมอ: (เปิดใบแจ้งผลเลือดตา พร้อมบอก ) ค่าเลือดในต่อมลูกหมากคนทั่วไป จะอยุ่ที่ 0-4
        แต่ของตา อยู่ที่ 307 มันชัดเจนมาก
เรา : นิ่ง (แต่แม่ร้องไห้ละ)

จากนั้นเราก็คุยกับแม่ว่าจะไม่บอกตาและห้ามทุกคนบอกตาด้วย
ตาก็เลยเข้าใจว่าตัวเองเปนต่อมลูกหมากโต

จากนั้นเราคุยกับหมอ ว่าทำไงต่อดี

หมอ : ต้องตัดอัณฑะนะ แล้วจะขูดเนื้อร้ายที่ต่อมลูกหมากออก แล้วก็สแกนกระดูกดูว่าไปขั้นไหน
เรา : แล้วหมอว่าขั้นไหนคะ จากประสบการณ์
หมอ : น่าจะ3  หมอจะให้นอนนี่นะ
เรา : ต้องทำไรหมอทำไปเลยค่ะ รีบทำได้เลย

คือใจสลายมาหตอนหมอบอก อดทนมากเลยกลัวตารู้เดี๋ยวตาไม่สู้

จากนั้นอีกวันเข้าผ่าตัด หลังผ่าตัด รอแผลดีขึ้นประมาน3 วัน หมอพาไปแสกนช่องท้อง ดูการกระจาย และอีกวันไป สแกน กระดูกที่ศิริราช

เราเจอหมอหลังจากตากลับมาตาสแกนกระดูก

ผลการสแกนทั้ง2
เรา : หมอผลสแกนท้องเปนไงบ้างคะ
หมอ : สรุปมันไม่ใช่3 นะ มันเปนระยะ4 นี่หมอกำลังดูเลย
--แล้วหมอก็เรียกเราดูไปพร้อมกัน--
หมอ : ตอนนี้ผลสแกนกระดูกก็มาแล้ว ขั้น4 แล้วนะ เชื้อมันรามไปถึงกระดูกแล้วทั่วตัว ในช่องท้องก็กระจายไปต่อมน้ำเหลือง อวัยวะใกล้เคียงแล้ว
เรา : แล้วเราทำไงดีคะ หนูต้องทำไง ตาจะเปนไง
        ต้อง.คีโมมั้ย
หมอ : ให้ยาตามขั้นตอนก่อนนะ รักษาตามขั้นตอน
           คีโมคงไม่ได้คนไข้อายุมากแล้ว เดี๋ยวไม่ไหว
           เดี๋ยวหมอ ให้ หมออีกท่านมาช่วยดูด้วย
           ด้านนี้โดยเฉพาะ
เรา : ค่ะหมอ

ตอนนั้นแทบหมดแรง ตอนได้ฟังหมอ คือแบบไม่ได้เตรียมใจไว้ คิดมาตลอดว่ามากสุดคือ 3 เราไหวๆ แต่เอาจริงคือ 4 ชอคมาก ตัวเบาเลยตอนนั้น

วันนี้ 23 กันยายน 2560
ตากลับบ้านแล้ว กินยาและก็รอพบหมอตามนัด
รวมระยะเวลา ที่ตาอยุ่โรงพยาบาลธนบุรี
15-23  รวม9 วัน  เราต้องขอขอบคุณ คุรหมอ พิชัย มาก หมอเก่งมากและรวดเร็วมากในการตรวจ
และขอบคุณหมอ ไพโรจน์ ที่มาช่วยดูแลเรื่องโรคนี้


ที่โพสไม่ได้อยากบ่นอะไรนะ แต่อยากให้เป็นเครสตัวอย่าง
อยากเตือนทุกคนที่มีความเสี่ยง
อยากถามหาระบบที่ดีกว่านี้ของโรงพยาบาลรัฐ หรือ จรรยาบรรณของหมอที่ตรวจรักษา.
(ตาน่าจะเริ่มเป็นตั้งแต่นัด1 แล้วที่หมอแจ้งว่าจะเป็นต่อมลูกหมากโต ตอนนั้นคงระยะ1 )
คุณปล่อยคนไข้เปนแบบนี้ได้ไง ทำไมไม่แจ้งไม่บอกเรา

เราเลือกโรงพยาบาลธนบุรีเพราะ ทุกครั้งที่คนที่บ้านเรา ตั้งแต่ยาย ป้าๆ แม่ จนถึง ตา. ก็ดีขึ้นจากที่นี่ทั้งนั้น  และทุกครั้ง ทุกคนก็ไปหาโรงพยาบาลสมุทรสาครก่อนแล้ว แต่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ จนต้องย้ายมานี่ตลอด

กับตานี่เป็นครั้ง2 เพราะรอบแรก แค่แผลที่นิ้ว โรงพยาบาลรัฐที่บ้านยังทำติดเชื้อไปถึงกระดูกจนเกือบถูกตัดนิ้ว และมาที่นี่รักษาจนหาย

ครั้งนี้เราก็หวังว่าที่นี่จะทำให้เรามีเวลากับคนที่เรารักเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

#มะเร็งต่อมลูกหมาก 80%เป็นโรคที่เกิดกับผู้ชาย อายุ50 ปีขึ้นไป  จะไม่มีอาการ จนกว่าจะตรวจ
เราไม่ฝากชีวิตคนที่รักไว้กับโรงพยาบาลรัฐใหล้บ้านแล้ว ถ้าไม่ฉุกเฉินจริงๆ

อยากให้ทุกคนไปตรวจกันค่ะ ขั้นตอนไม่ยุ่งยาก รู้ผลงาน รู้ก่อนรักษาก่อนค่ะ