ผ่านมาสี่สิบปียังคาใจครับ เราบังเอิญไปเห็นเขาเอง หรือเขาอยากให้เราเห็นเขา (อาจจะด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง?)

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่สนามกีฬาประจำจังหวัด ทางภาคใต้นะครับ (บ้านนอกมากกก 555)
ตอนเกิดเหตุผมน่าจะอายุซัก 4 หรือ 5 ขวบ
พอดีเพื่อนคุณพ่อแกมากับลูกๆแก มาชวนผมกับพี่สาวไปเล่นว่าวกันที่ท้ายสนามกีฬา ซึ่งเป็นพื้นที่โล่งกว้าง เปลี่ยว ไม่มีผู้คน และอยู่ติดกับที่นาของชาวบ้านไกลลิบๆ
ตอนนั้นใกล้ค่ำละครับ ระหว่างที่กำลังวิ่งเล่นกันสนุก
ผมก็มองไปเห็นยายคนนึงนุ่งผ้าถุง แกนั่งตำพริกอยู่ที่เถียงนา ห่างจากจุดที่ผมยืนอยู่ประมาณ 100 เมตรเห็นจะได้
ผมหันหน้าไปทางอื่นแค่แว๊บเดียว พอหันกลับมาแกหายตัวไปแล้ว
สาบานได้ว่าช่วงที่ผมหันหน้าไปทางอื่นนั้นน่าจะไม่ถึง 10 วินาที
แกหายไปไหนได้ไวขนาดนั้น?
เพราะบริเวณเถียงนาตรงที่แกนั่งอยู่นั่น มันอยู่ในพื้นที่นาโล่งกว้าง เวิ้งว้าง ไม่เห็นมีบ้านคนอยู่ใกล้ๆเลย (บ้านหลังที่อยู่ใกล้ที่สุดอยู่ห่งออกไปเกือบ 1 กิโลเมตร)
ผมหันมาถามพี่สาวว่าตะกี๊แกเห็นยายคนที่ผมเห็นไม๊ แกก็บอกว่าเห็น และแกก็งงเหมือนกันว่ายายคนนั้นทำไมหายตัวไปได้ไวขนาดนั้น
พื้นที่โล่งๆ เวิ้งว้าง แต่แกกลับหายตัวไปได้ภายในเวลาไม่ถึง 10 วินาที
อีกอย่างก็อย่างที่ผมบอกครับว่า จุดที่แกมานั่งตำพริกให้ผมกับพี่สาวได้เห็นนั้น อยู่ห่างจากบ้านคนหลังที่ใกล้ที่สุดเกือบกิโล
ก็แล้วใครมันจะหอบหิ้วครกหิ้วสากมานั่งตำพริกไกลบ้านขนาดนี้?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่