สวัสดีค่ะเราเป็นคนนึงที่สิงอยู่ในพันทิปมานานมาก กระทู้ที่เป็นที่1ในใจคือกระทู้ผี/เรื่องสยองขวัญ เลยคิดว่าลองมาเล่าเรื่องของตัวเองบ้างดีกว่า แต่ก็ไม่รู้ว่าเวลาตั้งกระทู้เค้าแท็กอะไรกัน เราเลยแท็กนิยายไปค่ะ
   ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่าเราเป็นคนจิตอ่อน ขี้กลัว มักจะเจอนู่นนี่ตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็มักจะบอกตัวเองว่า คิดไปเองหรือฝันไป เพื่อให้ตัวเองไม่กลัว แต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เรารู้สึกว่า มันน่ากลัวมากสำหรับเราและหากเราตัดสินใจผิด ตอนนี้เราอาจไม่ได้มีโอกาสมาตั้งกระทู้นี้ ก็เป็นได้...
เรื่องมีอยู่ว่า เราฝันค่ะ(ก็จะไม่รู้ตัวว่าฝันอ่ะเนาะ ณ ขณะนั้น) ฝันว่าเราเดินใต้ต้นมะขามใหญ่แถวบ้าน กำลังจะกลับบ้านแล้วก็มีผู้หญิงแก่ตัวเล็กสวมเสื้อแขนยาวและผ้าถุงสีหม่นๆ มาเรียกหนูๆ เราก็หันไปมองไม่ได้พูดอะไร  แต่ความรู้สึกตอนเห็นหน้าของคุณยายคนนั้นคือกลัวมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่รู้สึกกลัวจนตัวสั่น แล้วเราก็จะเดินหนีแต่เราก้าวขาไม่ออก ยิ่งพยายามจะเดินยิ่งเหนื่อยจนล้มลงพยายามตะเกียกตะกายตัวก็ไม่ขยับไปไหน จนคุณยายคนนั้นมายืนตรงหน้า แล้วถามว่า รู้จักxxxมั้ย เราจำชื่อไม่ได้ จะขอสมมติว่าชื่อ แดง แล้วกันนะคะ รู้จักคนชื่อแดงมั้ย เป็นคำถามที่เหมือนไม่มีอะไรแต่เรารู้สึกกลัวมาก จากนั้นคุณยายก็ถามซ้ำอีก เราบอกว่าไม่รู้ หนูไม่รู้จักพร้อมกับพยายามตะเกียกตะกายหนีแก กะดึ๊บๆออกห่างจากคุณยายไปทีละนิดอย่างยากลำบาก มือเท้าตัวมันหนักไปหมด พอหันไปมองคุณยายคนนั้นก็ตัวยืดยาวขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ ก้าวขานิดเดียวก็มาถึงเรา แล้วก็ถามอีก ว่ารู้จักแดงมั้ย แดงอยู่ไหน แล้วก็ก้มตัวลงมาหาเราที่กองอยู่ที่พื้น จากนั้นก็ วี๊ดดดดดดดดดด   วี๊ดดดดดดดดดดดด แสบแก้วหูมากกก เรานี่หัวใจเต้นตุ๊บๆๆๆๆๆแรงมาก เหนื่อออกไปหมด จากนั้นเราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ตอนรู้สึกตัวตื่นคือตัวร้อนไปหมด เหงื่อออก หัวใจเต้นแรง หอบหายใจ เราก็ตายๆฝันไป สงสัยนอนทับขาในฝันเลยก้าวขาไม่ออก(แม่เคยบอกว่าถ้านอนทับขาในฝันจะก้าวขาไม่ออก) เรานอนกับย่าแล้วก็น้องชายอายุ3ขวบ นอนอยู่หน้าทีวีกลางบ้าน พ่อกับน้องอีกคนนอนในห้องนอนติดหน้าบ้าน และปู่ก็นอนในห้องอีกห้องติดกัน เราหันไปมองย่ากับน้องก็หลับกันดีไม่มีอะไร เรามองเห็นเพราะ บ้านเราจะเปิดไฟห้องน้ำไว้แล้วแง้มประตูหน่อยๆเพื่อที่ว่าเวลาลุกไปเข้าห้องน้ำกลางคืนจะได้ไม่ลำบาก แต่ความรู้สึกหัวใจเต้นแรงก็ยังอยู่ มันรู้สึกหวิวๆบอกไม่ถูก จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงคนเดินอยู่นอกบ้าน เป็นเสียงเหมือนเดินลากเท้าบนพื้นปูน เราก็คิดว่าคนเมาบ้านติดกันเดินมาฉี่มั้งก็ไม่อะไร แต่เสียงเดินลากเท้าก็ยังไม่หยุดยังคงเดินต่อจากเสียงบนพื้นปูนเป็นเสียงเดินกระแทกเท้าบนดิน เราก็เงียบฟังและก็คิดว่า ไม่ใช่ละ ไม่ใช่คนเมามาฉี่ละ เราก็รอฟังว่าจะยังไงต่อ กะว่าโดนหมาบ้านเราเห้าไล่แหงๆเหอะๆ แต่ก็ไม่มีเสียงหมาเห่าเลยแม้แต่นิดเดียว เราก็เริ่มกลัวว่าจะเป็นโจรมางัดบ้านรึป่าว ทำไมหมาไม่เห่ามีกันตั้งหลายตัว ทำไมมันเงียบสงัดไปหมดแบบนี้ไม่มีแม้แต่เสียงจิ้งหลีดหรือเสียงลม เราเริ่มกลัวมากขึ้นกลัวเป็นโจรมางัดบ้านนะตอนนั้น แล้วก็มีเสียงคนตะโกนดังขึ้น เราถึงกับสะดุ้ง เสียงนั้นเป็นเสียงคนแก่ แยกไม่ออกว่าเสียงผู้ชายหรือผู้หญิง แต่เสียงแบบทั้งโกรธทั้งเสียใจ มันเป็นเสียงตะโกนปนร้องไห้มั้ง เสียงนั้นตะโกนเรียกชื่อๆนึง(เราจำชื่อนั้นไม่ได้ ทำยังไงก็คิดไม่ออก แต่รู้สึกว่าชื่อคุ้นมาก ให้ชื่อว่าแดงแล้วกันนะคะ รู้สึกได้ว่าเป็นชื่อเดียวกันกับในฝันที่เพิ่งจะฝันไป) แดงงงงงงงง ไอ้แดง!!! มีไอ้แดงมั้ย ออกมา เราแบบ ชห.ใครวะทำไมน่ากลัวแบบนี้ เรานี่หายใจให้เบาไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ได้แต่ชำเลืองไปมองย่ากับน้องที่นอนข้างๆว่าตื่นมั้ย แต่ก็ไม่มีใครตื่นหรือขยับตัวเลย เราคิดในใจว่า เดี๋ยวโดนพ่อออกมาไล่แน่ ปู่ด้วย ระหว่างนั้นเสียงนั้นก็ยังคงเรียกหาคนชื่อแดงไม่หยุด พร้อมกับเสียงเดือนลากเท้าไปมาอยู่บนพื้นปูนหน้าบ้าน  เสียงโหยหวนขึ้นเรื่อยๆ เราแทบจะกลั้นหายใจกลัวเค้าได้ยินเสียงกลัวเค้ารู้ว่าเราได้ยินเค้า เฝ้ารอให้คนในบ้านตื่นขึ้นมาจัดการ หรือหมามาไล่เห่าไล่กัด แต่ก็เงียบ ทุกอย่างในบ้านเงียบกริบ เราได้แต่ภาวนาในใจว่า ใครก็ได้ช่วยหน่อยไล่ไปทีหนูกลัว ในใจคิดแล้วว่าไม่โจรแล้วแบบนี้ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแต่สำหรับเราตอนนั้นคือนานมาก จะหายใจแต่ละทีแสนลำบากเพราะกลัวเสียงดัง แล้วเราก็ได้ยินเสียงเหมือนเปิดประตูห้อง ในใจคิดเอาแล้วไม่พ่อก็ปู่อ่ะ จากนั้นก็มีเสียงคนแก่แบกไม่ออกว่าชายหรือหญิง รู้แต่ว่าไม่ใช่เสียงปู่ย่าหรือพ่อแน่ๆ เสียงนั้นเป็นเสียงที่ดูดุดูมีอำนาจ ตะโกนออกไปว่า ออกไป ที่นี่ไม่มีคนชื่อนี้ ออกไปจากบ้านกู แล้วเสียงนอกบ้านก็ตวาดกลับมาว่าออกมาไอ้แดง พร้อมกับเป็นเสียงสบถของคนที่โมโหโกรธแค้นสุดๆ แล้วเสียงในบ้านก็ตะคอกอีกว่าไปไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ แล้วเสียงนอกบ้านก็ยังคงร้องไห้คำรามแต่เสียงก็ออกห่างบ้านไปเรื่อยๆแต่คราวนี้ไม่มีเสียงเท้า เสียงเหมือนลอยไปๆจนและแล้วเสียงก็เงียบไป ตอนนั้นเราโล่งใจมาก แต่ก็ยังคงนอนนิ่งเงียบฟังว่าเป็นเสียงปู่รึป่าวจะมาปลุกคนในบ้านมั้ย แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงคนเดินหรือปิดประตูห้องเลย แล้วจากที่รู้สึกว่าร้อนอบอ้าวหายใจไม่ออกก็เริ่มรู้สึกได้ถึงลมจสกพัดลมที่พัดมา ได้ยินเสียงจิ้งหรีด เสียงหมาหน้าบ้าน แต่เราก็ยังคงกลัวอยู่ จนไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร รู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เหตุการณ์ต่างๆยังคงชัดเจนอยู่ในใจเรา แต่ก็ไม่เห็นคนในบ้านพูดถึง เราเองก็เลยไม่แน่ใจว่า เป็นเรื่องจริงหรือความฝันกันแน่ แต่หากเป็นความฝันก็เป็นฝันที่เหมือนจริงมากๆค่ะ 
เรื่องราวก็มีประมาณนี้ค่ะนี่คือที่เรารู้สึกว่าเรากลัวมากๆ จนเวลาผ่านไปสักระยะเราเลยตัดสินใจเล่าให้ย่าฟัง ย่าเราก็บอกไม่มีอะไรหรอกฝันร้ายกลายเป็นดีแต่ย่าก็พาเราไปหาพระนะคะ ท่านก็พรมน้ำมนต์ให้แล้วว่า ฝันเฉยๆลูกไม่มีอะไรหรอก 
แต่เราก็คิดๆไปว่า เราคุ้นชื่อที่มีคนมาตามหามากคุ้นแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก หรือมันจะเป็นชื่อเราในชาติที่แล้ว แล้วถ้าใช่ใครกันนะที่มาตามหาแบบนี้ 
ปล.เราเป็นพวกปากหนักใครเรียกก็ไม่ค่อยจะขานรับถ้าไม่เห็นว่าเป็นใคร ไม่งั้นคงแย่
ปล.2 เราเป็นคนฝันแม่นมาก แบบฝันที่เป็นลางบอกเหตุร้ายนะคะ แม่นจนกลัวตัวเอง เคยไม่สนใจความฝันแต่เกือบขิตค่ะ หลังๆมาเวลาฝันร้ายจะเล่าใก้คนอื่นฟังแล้วก็ให้เค้าแก้ฝันให้ หรือไม่สบายใจมากๆก็สวดมนต์ไหว้พระค่ะ จะฝันแม่นทั้งทีฝันเห็นเลขเด็ดหน่อยก็ไม่ได้เนอะ หัวจะปวดค่ะ