บทความเรื่อง "ร่างกายของคนทุกคน เป็นของสกปรก" (ปีที่3)


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

1. คนทุกคน เมื่อลอกผิวกายออกแล้ว เนื้อจะแดงชุ่มเลือดเหมือนๆกันหมด แยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร
ว่าแต่เดิมคนๆนั้นจะเคยเป็นคนผิวขาว หรือว่าเคยเป็นคนผิวดำ หรือว่าเคยเป็นคนผมทอง หรือจะเคยเป็นคนผมสีอะไรก็ตาม
ไม่ว่าจะมีรูปกายสวยงามปานนางฟ้าหรือเทพบุตรเพียงใด  แต่เมื่อลอกผิวกายออกมาแล้ว  เนื้อจะแดงชุ่มเลือดเหมือนๆกันหมด (ไม่มียกเว้น)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2. จริงๆแล้วคนเราทุกคน ล้วนมี  "ขี้"  อยู่ในท้องกันหมดทุกคน แม้แต่ในขณะที่คุณกับผมคุยกันอยู่นี้
คนทุกคนมีขี้ขดตัวอยู่ในลำไส้ ที่เน่าบูด เหม็นอยู่ในท้อง พร้อมที่จะขับถ่ายออกมาเมื่อถึงเวลา
(ขี้มันไม่ได้อยู่ภายนอกตัวเรา  ความจริงแล้วขี้มันมีอยู่ภายในร่างกายของเราอยู่แล้วตลอดเวลา  และมันก็เน่าเหม็นตั้งแต่อยู่ในท้องของเราแล้ว)
เพียงแต่เรามีผิวกายของเราปกปิดความเน่าเหม็นของมันเอาไว้ ไม่ให้แสดงความเน่าเหม็นของมันออกมาชั่วคราว  

เพราะฉนั้นคนทุกคน  จึงไม่มีคนไหนที่ไม่มีขี้นอนขดอยู่ในท้อง  และขี้เหล่านั้นมันก็เน่าเหม็นอยู่ภายใน  พร้อมที่จะขับถ่ายออกมาเมื่อถึงวาระของมัน

เพราะฉนั้นคนทุกคน จึงเสมือนแบกเอาของเน่าเหม็นนี้ติดตัวไปทุกคน ทุกที่-ทุกเวลา เอาขี้ติดตัวไปทุกแห่งหน เปรียบเสมือนส้วมที่เคลื่อนที่ได้
ไม่เว้นแม้แต่นางงามจักรวาล หรือแม้แต่ดาวมหาลัยคนสวย ที่ไม่ว่าจะเดินไปไหน ก็จะพกพาเอาขี้ติดตัวอยู่ในท้องไปด้วยเสมอ
เพราะฉนั้นไม่ว่าจะมีคนสวยแค่ไหนเดินผ่านมา  ก็จะมีของเน่าเหม็นแบบนี้อยู่ในตัวทุกคนร่ำไป (ไม่มียกเว้น)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3. ร่างกายของคนเราเปรียบเสมือนถุงหนังที่บรรจุอุจจาระและปัสสาวะ และสิ่งปฏิกูลทั้งหลาย ที่มันซึมไหลออกมาเหม็นเปื้อนอยู่ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะเป็น เหงื่อ, ไคล, น้ำลาย, เลือด, น้ำเหลือง, น้ำหนอง, ปัสสาวะ, และอุจจาระ ที่คุณรังเกียจนั้น  "ความจริงมันอยู่ในตัวของคุณอยู่แล้วตลอดเวลา"

ของเหล่านี้มันไม่ได้ออกมาภายนอกร่างกายของคุณแล้วค่อยสกปรก แต่ความจริงมันสกปรกมาตั้งแต่ตอนที่อยู่ภายในร่างกายของคุณแล้ว
(ความสกปรกนี้มันไม่ได้อยู่นอกตัวคุณ แต่มันสกปรกอยู่ภายในร่างกายของคุณมีพร้อมอยู่แล้ว)  (ตลอดเวลาเสียด้วย)
สิ่งปฏิกูลสกปรกเหล่านี้ มันอัดแน่นบรรจุอยู่ภายในกายของคุณจนเต็ม แค่สะกิดผิวหนังให้เปิด ความสกปรกก็จะไหลทะลักซึมออกมาจากรอยแผลนั้น  
และสิ่งปฏิกูลเหล่านี้ มันก็หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของคุณ และก็หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของคนอื่นๆทุกๆคน เหมือนๆกันหมดด้วย

สิ่งปฏิกูลสกปรกทั้งหลายที่ออกมาจากร่างกายของคนทุกคนนี้  ล้วนไม่มีใครต้องการมัน  แต่มันก็หลั่งไหลออกมาไม่หยุด  จากช่องทวารทั่วตัวของคุณ
หนักหน่อยก็ออกมาเป็นก้อน  เบาหน่อยก็ไหลออกมาเป็นน้ำ  เบาสุดก็ซึมออกมาทางรูขุมขน  เป็นสิ่งปฏิกูลที่เหนียวเหนอะเน่าเหม็นทั้งสิ้น
น้ำลายของคุณ เมื่อคุณถ่มออกมาแล้ว คุณก็ไม่อยากที่จะดูดกลืนมันกลับเข้าไปอีก ทั้งๆที่มันก็เพิ่งจะออกมาจากตัวคุณ
และคนทุกคนเป็นเช่นนี้กันหมด (ไม่มียกเว้น)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4. คนทุกคนถ้าไม่ได้อาบน้ำแค่ 3 วัน ทั้งเหงื่อและขี้ไคลก็จะไหลออกมาพอกตามตัว เหนอะหนะส่งกลิ่นเหม็นโชยน่ารังเกียจ(ขี้ไคลเคลือบดั่งเมือกปลา)
ผิวกายก็เหม็น ปากก็เหม็น ลมหายใจก็เหม็น ผมก็เหม็นเกรอะกรัง ช่องทางขับของเสียต่างๆทั่วตัว ก็จะมีขี้ทั้งหลายออกมาพอกตัวอยู่
คุณจะไม่ทำความสะอาดร่างกายของคุณก็ไม่ได้ เพราะโรคภัยไข้เจ็บต่างๆมันจะมารุมเร้ากัดกินคุณ ถ้าคุณไม่ทำความสะอาดมัน

ร่างสังขารของคนทุกคนจึงอยู่ในสภาวะที่เร่งเร้าตลอดเวลา  เคลื่อนไปหาความเสื่อมดับในทุกวินาที
มีความเสื่อมเกิดขึ้นในทุกอณู-ทุกอะตอมของร่างกาย ที่จิตของคุณพำนักพักอาศัยอยู่

คุณจะต้องดิ้นรน-ซ่อมแซม ประคับ-ประคอง ร่างสังขารนี้ตลอดชั่วอายุขัยของคุณ  "อย่างปฏิเสธไม่ได้"  (แบกมันไว้ตลอดชีวิต)
เจ็บก็ต้องทน ปวดก็ต้องทน หิวก็ต้องหา และ  "ไม่สามารถที่จะยกความเจ็บปวดให้กับผู้อื่นได้" จนตาย  (ความเจ็บปวดเป็นของคุณแต่เพียงผู้เดียว)

(จริงๆแล้วเวลาเราเจ็บ เรารู้สึกเจ็บอยู่แต่เพียงผู้เดียว ความรู้สึกเจ็บปวดใดๆที่เกิดขึ้นภายในกายเรา มีแต่เราเท่านั้นที่รับรู้ได้แต่เพียงผู้เดียว)
(เราไม่สามารถที่จะเชื่อมต่อ หรือถ่ายเทความรู้สึกเจ็บปวดภายในกายของเรานี้ ออกไปให้ผู้อื่นรับรู้ เหมือนที่เรารับรู้ได้)
(หรือไม่มีผู้ใดที่จะสามารถช่วยแบ่งปันความรู้สึกเจ็บปวดภายในกายของเรานี้ ให้ลดทอนน้อยลงไปได้)
(ความรู้สึกเจ็บปวดทรมานจากร่างกายเรา  เป็นเรื่องเฉพาะตัวที่มีแต่เราเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่รู้สึกได้  ไม่ว่าใครก็มาช่วยแบ่งปันให้มันลดลงไปไม่ได้)

ถ้ามันเสื่อมก็เจ็บปวด และต้องดิ้นรนหาปัจจัยมาเพื่อรักษา แต่สุดท้ายก็ไม่หายขาด ต้องขาดใจตายทุกคน
(ร่างสังขารของคนทุกคน จึงไม่สมควรที่จะไปยึดถือ เพราะเน่าสลายกลายเป็นน้ำเหลืองไปหมดทุกคน และเป็นเหตุแห่งทุกข์ที่ไม่รู้จักจบสิ้น)
(ตราบใดที่ยังพอใจในร่างกายของตนเองอยู่ และยังพอใจในร่างกายของผู้อื่นอยู่ ตราบนั้นก็จะทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น)

ชีวิตของคนเราจึงเปรียบเสมือนหนูถีบจักรที่ไม่มีวันหยุด  จะต้องดิ้นรนแบกสังขารไปจนกว่าจะตาย  และคนทุกคนเป็นเช่นนี้กันหมด (ไม่มียกเว้น)
(และถ้าคุณมีคู่ ก็เท่ากับคุณมีภาระในการดูแลขันธ์(หรือร่างกาย) เป็นสองเท่า คุณจึงต้องทุกข์เป็นสองเท่าทวีคูณ)


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


_________________________________________________________________________________________________________
ผู้เขียน : พุทธา  palungjitman@hotmail.co.th
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่