ทำไมเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราไม่ได้ทำด้วยครับ แล้วมาว่าผมอะมันใช่เรื่อง เรื่องก็คือแม่ผมอะเก็บแมวจรมาเลี้ยงครับ เลี้ยงได้สามเดือนกว่าละ ออกตัวก่อนผมว่าผมไม่ได้รังเกียจแมว เล่นด้วยอะเล่นได้แต่ถ้าเลี้ยงอะไม่ไหว แม่ผมเอามาผมเลยบอกแม่ไปแล้วว่าแม่จัดการเองนะ ผมไม่ช่วยนะแม่ แม่เอามาแม่ก็ต้องจัดการเองทั้งหมดแม่ก็รัภ เพราะผมไม่เคยมีความคิดจะเลี้ยงแมวเลยซักครั้งเดียวไม่อยากมีภาระ แต่ถ้าแม่ยืนยันว่าแม่จะเลี้ยงเองโดยไม่รบกวนผม ผมก็ไม่ขัด

แล้วมาวันนี้แม่ผมกลับมาจากทำงานมาบ่นว่าทำไมเอาแต่เล่นเกมไม่เก็บขี้แมว ผมไม่ได้เอาแต่เล่นเกมนะครับ ผมกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ พรุ่งนี้วันหยุดผมก็อยากให้รางวัลตัวเองบ้าง แต่ผมไม่เก็บขี้แมว พูดง่ายๆเลย รังเกียจขี้มัน ผมเลยสวนแม่ไปว่า แม่เอามาแม่ก็ต้องจัดการเอง แค่ทำงานก็เหนื่อยจะตายอยู่ละ แม่ผมเลยสวนมาว่าเอามาแล้วก็ต้องช่วยกันสิ ผมเลยตอบไปว่าไม่ ยืนยันคำเดิม แม่เอามาก็จัดการเอง ผมไม่ตักขี้มันหรอก เหม็น สกปรก พูดจบผมก็เดินหนีไปเลย

ผมกะแล้วว่าซักวันนึงแม่จะต้องพูดแบบนี้ ที่ผมไม่อยากเลี้ยงแมวหรือสัตว์อะไรเลยก็เพราะแบบนี้แหละ เลิกงานกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ ก็อยากเล่นเกมอยากใช้ชีวิตตัวเองบ้าง ผมถึงไม่เอาสัตว์มาเลี้ยงเพราะอยากใช้ชีวิตประจำวันโดยไม่ต้องมีภาระ แล้วแม่เอามันเข้ามาแม่ก็ต้องจัดการเองสิครับ ผมไม่ทำหรอกเหม็น

ที่ผมตั้งกระทู้นี้ผมแค่อยากจะสื่อว่าทำไมผมผิดด้วยหรอที่ไม่เก็บขี้แมว เอามาก็ไม่ได้เอามา แม่เอามาก็ต้องจัดการเองสิครับ ผมอยากใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ ไม่อยากมีภาระที่ต้องจัดการ ผมอนุญาตให้แม่เลี้ยงมันก็ดีแค่ไหนแล้ว(บ้านปัจจุบันคือบ้านผม) ผมแค่อยากใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ ทำไมจะต้องหาภาระมาให้ผมด้วย(ตอนแรกก็ไม่เป็นภาระผมหรอกมาวันนี้เริ่มเป็นภาระผมด้วยละ ไม่รู้จะเอามาทำไมก็ไม่รู้) อยู่คอนโดเหมือนเดิมก็ดีอยู่แล้วไม่น่าขายคอนโดแล้วกลับมาอยู่บ้านให้วุ่นวายเลย ปวดหัว