ขอเกริ่นนำก่อนนะ ผมอายุ 22 ขวบ เป็นเด็ก 3 สัญชาติพ่อร้อยเอ็ด แม่ลพบุรี แต่มาเกิดกรุงเทพ และมีพี่ชายอีกคน แม่เล่าว่าตอนผม 2 ขวบกว่า ๆ ผมยังเดินไม่ได้เลย แม่เลยไปปรึกษาคนทรง (สมัยนั้นอะไรๆ ก็ปรึกษาคนทรง) แล้วท่านทักมาว่า ผมมีอะไรบ้างอย่างเกี่ยวกับพญานาค ซึ่งผมก็จำไม่ค่อยไม่ได้ว่าคืออะไร คนทรงเลยให้แม่ผมพาผมไปวัดแถว ๆ ที่แม่น้ำโขงเพื่อไปไหว้สักการะขอพรพญานาคให้เดินได้เหมือนเด็กคนอื่น  แล้วหลังจากนั้นไม่นานผมก็เริ่มที่จะเดินได้เหมือนเด็กทั่วไป(ไม่รู้เกี่ยวไหม) หลังจากนั้นประมาณ  4 ขวบ ผมโดนรุ่นพี่รุ่นน้องพักตกลงไปในคลองน้ำเน่าซึ่งแน่นอน(ผมจมครับ....) ตอนนั้นผมรู้สักได้ว่าสายตาผมมองในน้ำได้ชัดมาก (**ลองไปลืมตาในน้ำเน่าสิ ตอนนั้นผมมองเห็นแทบทุกอย่างในใต้น้ำเลย แล้วถ้าใครลองแล้วบอกผมด้วยนะว่าเห็นชัดเหมือนผมไหม**) เข้าเรื่องต่อ ดีที่มีคนเห็นแล้วมาช่วยไว้ทัน(เลยไม่ตาย) หลังจากนั้นผมก็โดนรถเฉี่ยวชนมา 2 ครั้งแต่ไม่เป็นไรมากนะ(นี่เด็ก 4 ขวบนะ ผมทึก) หลังจากนั้นไม่นานพ่อผมได้ป่วยหนัก ครอบครัวเราจึงกลับไปอยู่ต่างจังหวัดญาติฝั่งพ่อ และไม่นานพ่อผมก็เสีย พ่อผมเสียต่อหน้าต่อตาผมเลย ตอนนั้นอยู่กับ 4 คน พ่อ แม่ พี่และผม ผมมองพ่อผมชักไปได้สักแปป แม่ก็ไปตามคนมาช่วย แล้วผมกับพี่ก็ไปอยู่กับญาติข้างบ้าน หลังจากนั้นพ่อผมก็เสีย
         เริ่มผีตนแรกเลยนะ ผมเกริ่นสักยาวเลย ผี ตนแรกที่เห็นไม่ใช้ใคร พ่อผมเอง ให้วันที่นำศพออกจากบ้านไปวัด(คนต่างจังหวัดจะนำศพไว้บ้านก่อนนะ แล้วถึงค่อยย้ายไปวัด) วันนั้นผมโดนให้อยู่บนบ้านกลับยายไม่ให้ไปวัด ด้วยความที่เราเป็นเด็กเลยวิ่งไปดูที่หน้าบ้าน ในขณะที่เริ่มย้ายศพ ผมเห็นพ่อผมเดินตามโรงศพนั้นไป โดยที่แม่ผมเดินตามหลังพ่อผมอยู่ หลังจากเสร็จเรื่องงานศพ ผมได้เล่าให้แม่ฟังว่า “แม่เดินตามพ่อไปไหน” แม่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วไปด่ายายอีกว่าทำไมถึงให้ผมออกไปดูได้ อะไรประมาณนี้ หลังจากนั้นไม่นานแม่ต้องไปทำงานที่กรุงเทพด้วยความที่ว่า 2 คนเลี้ยงไม่ไหว เลยได้ให้ผมกับพี่ ไปอยู่กับลุงและป้า เพื่อให้ท่านเลี้ยง หลังจากไปอยู่วันแรกก็จนดีเลย บ้านลุงจะมี 4 ส่วน ส่วนแรกที่หน้าบ้านที่มีสระปลาอยู่และจะมีทางที่ต่อมายังตัวบ้าน ส่วนที่ 2 ก็คือบ้าน และส่วนที่ 3 คือคอกหมู คอกวัว ส่วนที่ 4 พีคสุดห้องน้ำที่อยู่แยกจากตัวบ้านและที่ล่างจานก็อยู่ข้างๆห้องน้ำ ต่างจังหวัด 6 โมงเย็น 1 ทุ่ม ก็เข้าบ้านกันหมดแล้ว
        เริ่มผีตนที่ 2 หลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จผมก็ช่วยเก็บจานและเอาไปไว้นอกบ้าน แล้วก็ไม่รู้ทำไมผมถึงได้ยื่นอยู่ตนนั้นโดยไม่รีบเข้าบ้าน ทั้ง ๆ ที่พี่เก็บเสร็จก็รีบเข้าบ้าน ตรงที่ล้างจานจะมองออกไปจะเป็นทางเข้าบ้านพอดี และแล้วก็เริ้มขึ้น ผมมองไปเห็นชายแก่คนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในบ้านใส่เสื้อและกางเกงสีดำ แล้วมีผ้าขาวม้าคาดเอวสีแดง ค่อย ๆ เดินเข้ามาหา แล้วอยู่ดีๆ ก็เดินลงไปในสระน้ำเชย ตอนนั้นผมก็งงและตั้งคำถามว่า “ทำไมดึกๆดื่นๆ ถึงได้เดินลงไปในสระน้ำ” หลังจากนั้นผมก็เดินเข้าบ้านไป แล้วไปถามลุงว่า “คนที่มาหาไปไหนแล้ว” ลุงบอกตอบกลับว่าใคร? ไม่เห็นมีใครมาเลยนะ ผมก็อธิบายไปว่าเห็นคนใส่เสื้อกับกางเกงสีดำ และมีผ้าขาวม้าคาดเอวสีแดง ลุงผมได้ยินพอนั้นแหละแกก็ขำใหญ่เลย ลุงบอกว่านั้นคือ “ตา” คงมาดูว่าใครมาอยู่ที่บ้านนะสิ ตอนนั้นผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรมากเลยไม่ได้ถามต่อ จนวันหนึ่งได้มาโอกาสที่ลุงผมพาไปบ้านยายที่อยู่อีกหลังนึ่ง ลุงแกจะมาทำอะไรนี่แหละ แล้วให้ผมเล่นอยู่ในตัวบ้านกับบันดา ยายๆป้าๆ ทั้งหลายที่นั่งมาทอผ้าไหมกัน และแล้วผมก็หายสงสัยสักทีว่า “ตา” ทีลุงพูดถึงเป็นใคร ผมไปเห็นรูป ๆ หนึ่งเป็นในรูปเป็นผู้ชายมีอายุที่ใส่เสื้อดำกางเกงดำและมีผ้าขาวม้าคาดเอวสีแดง คน ๆ เดียวกับที่ผมเห็นวันนั้นเลย ผมก็วิ่งไปบอกลุงว่าคนนี้แหละที่เห็น ลุงผมก็ยิ้มและบอกว่า “ตาได้เสียไปได้ 2-3 ปี แล้วไม่ต้องกลัวเข้าไม่ทำอะไรหรอก”.......

****ไปก่อนเดี๋ยวมาต่อ****