สายลมแห่งความเกลียดชัง
โถมถั่งต้นรักเอนไหว
มิตรภาพอบอุ่นเคยคุ้นใจ
มอดไหม้พร้อมรักที่หักลง

คมหอกแห่งความเคืองแค้น
ฝังแน่นกลางใจจนไพล่หลง
ว่าดับได้ด้วยทิฐิทรนง
สาปส่งไสขับให้วับวาย

โอ้... กัลยาณมิตร
ยิ่งคิดยิ่งโหยไห้แสนใจหาย
ต้นรักร่วมก่อเฉาฝ่อตาย
แพ้พ่ายอารมณ์ขุ่นขมใจ

อวยพร
รักเอยครั้งก่อนอย่าอ่อนไหว
ต้นรักหักแพร่งร่วมแต่งใบ
ปลูกต้นรักใหม่ให้งดงาม ฯ