อยากเห็นเธอยิ้มไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
แม้โลกนี้กลับกลายทำลายใจเธอสิ้น
ขอเพียงแค่โอบกอด กอดรัดให้ถวิล
อย่าได้สิ้นแรงบินโบยโบกในสังคม

อยากเห็นเธอหัวเราะเยาะเย้ยอุปสรรค
แม้ยังต้องจมปลักตรึงรัดเพราะคำก่น
โลกนี้มีหลายหลากปะปนเพราะ คนคือคน
มิใช่จะดีมากล้นฉันก็คน ปนเท่ากัน

อยากให้โลกน่าอยู่เฝ้ารอดูอยู่ห่างห่าง
บางคราวใจอ้างว้างเปราะบางในทางฝัน
โลกนี้ช่างโหดร้ายหรือใจกายของเรานั้น
ถั่งโถม รัด ดึงดัน จะห้ำหั่นให้สิ้นจม

อยากให้เธอสดใสยิ้มละไมในใจฉัน
โลกคือโลกครบครันอัศจรรย์และขื่นขม
ฝังกายไว้ทิ้งซากเก็บไว้บ้างคำชม
สุข เศร้า เหงา ตรม แม้ยอมทนก็ย่อมมี

อยากแต่งแต้มสีสดให้เลิศรสผุดผ่อง
ยามชายตาแลมองอยากจับต้องมิหน่ายหนี
จะแต่งกลอนรอรักอิ่มยิ่งนักในบทกวี
หากทำได้คงเข้าทีจะแต้มโลกนี้ เป็นสีชมพู

< TASAKO >