เท่านี้ก็ตรม หนักหนา แล้วยังจะมา
ใช้ความเย็นชา ฆ่า ฉัน
อก ตรม ขม จิต คิดว่าสักวัน
คิดว่าไม่นาน ฉันคงจะสิ้น
เท่านี้ก็ตรม ไม่หาย ไหนยังต้องอาย
แลัวยังไม่วาย ถวิล
ต้อง ซม ซบ หน้า น้ำตาร่วงริน
ไหลโลมลงดิน เหมือนรินจากใจ
อย่า เย้ย เยาะ ฉัน แล้วคงสักวัน
เธอ ต้อง ร้อง ไห้
วันนี้ปรีดา พรุ่งนี้ปราชัย แล้วจะเจ็บใจ
โทษ ใคร เล่าเธอ
เท่านี้ก็ตรม เจ็บช้ำ ระกำเท่าใด
ฉันยังอภัย ให้เสมอ
ไม่ เคย นึก โกรธ คิดลงโทษเธอ
แล้วใครเล่าเออ รักเธอเท่าฉัน