.... ' ตลอดไป - Forever " ....

ไฉนจึ่ง จะหักพร้า ฆ่ากันเข่า
ผ่อนเบาคำ รักษ์น้ำใจ กันได้ไหม
ให้เวลา ช่วยผ่อนปรน รู้สึกใน
ใจเอ๋ยใจ แม้สุดหม่น .. ยังผูกใจ

ความหว้งดี ยังมีคง ตรงต่อเนื่อง
แม้มีเรื่อง สุดเคืองชัง .. ยังจิตให้
ความรู้สึก ดีดี .. มิเลือนไป
ด้วยฝังใน ห้วงวิญญาณ .. ผูกพันนาน

สำนึกยัง ฝังตราตรึง หนึ่งวันวาน
ยังเบิกบาน ด้วยไมตรี มีผสาน
สื่อสัมผัส รัดไออุ่น ในวิญญาณ
สื่อตำนาน สานภพชาติ ตามติดกัน

วิญญ์สัมผัส ผูกพัน มั่นคงหา
แม้อ่อนล้า บางคราครั้ง ยังมั่นขวัญ
ผ่านสิ่งดี และสิ่งร้าย วิญญ์สานมั่น
คราถึงกาล ผ่านแปรผัน .. ถนอมใจ ?

อยู่ยอดสน บนยอดผา ร่าเริงจิต
เกิดวิปริต พลัดตกธาร สะท้านไหว
เจ็บปวดลึก เกินจะเอ่ย เอื้อนคำใด
จะมีใคร ล่วงรู้นัย .. คนหม่นวิญญ์

..........

ถึงแม้วัน สุดท้าย ใกล้มาถึง
วิญญ์ยังตรึง แน่นหนา .. แม้ใจหาย
แม้ว่าร่าง อาจเลือนลับ มิกลับกราย
หากวิญญ์หมาย มั่นผูกพัน .. นิรันดร์กาล

.... " เสียงรำพึง " ....