ผมปฏิบัติธรรมมา เกือบสองปี
ผมก็หลงไปว่า ต้องทิ้งโลกนี้ไป


แต่แท้ที่จริงแล้ว เราต่างหากต้องรู้ถึง
กฏแห่งไตรลักษณ์ของโลกธรรมชาตินี้
และความเข้าไปยึดถือจึงเป็นทุกข์

เหมือนว่า สัมมาสัมพุทธเจ้าทิ้งคำสอนให้เดินตามท่านไปแล้วเราจะพบคำตอบคือ พระสัมมาสุมพุทธให้ทุกคนรักกัน ไม่ว่าสัตว์เหล่าไหน เป็นสิ่งเดียวกัน มีเมตตาต่อกัน เข้าใจกันและกัน

ความรักที่ไม่เจือด้วย ราคะ โทสะ โมหะ

คนต่อต้านสิ่งงมงาย ถ้าเราจะเดินตามรอยสัมมาสัมพุทธเจ้า เราต้องเข้าใจคนงมงาย
คนงมงายก็ทุกๆคนอยากมี อยากเป็น. อยากรวย. อยากได้ความสุข กันทั้งนั้น ไม่ต่างกัน

แต่คนต่อต้านสิ่งงมงาย หลงไปอยู่กับความพอใจ หรือความเพลิน และหลงไปคิดว่า สิ่งนั้นงมงาย
ทั้งๆที่ มันก็เป็นสิทธิ์ของคนงมงายอยู่แล้ว

วิทยาศาสตร์ นี้ก็ไม่ใช่ของเรา เราไม่ใช่เป็นผู้ค้นพบ
ศาสนาพุทธสอน รู้จักตนเอง เช่น เราเป็นนักเรียน หรือ มีอาชีพที่ไม่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ เราไม่ใข่นักค้นคว้า

แค่เราเป็นนักเที่ยว. นักเพลิน. นักพอใจดูความเขลาของคนอื่น แต่แท้ที่จริงแล้ว เราหลงไปกับความสุข แต่ปรุงแต่งสิ่งต่างๆมาเป็นความคิดว่าเป็นของตัวเอง

ใครคิดจะเดินตามสัมมาสัมพุทธเจ้า เชื่อเรานะ ที่พิมมาเป็นห่วง

ที่กล่าวมา ทำไมไม่ถึงพิม ปาฏิหาริย์
ก็คือ ตัวเรานั้นแหละ ที่เรียนรู้สิ่งต่างๆแล้วมาแก้ไขปรับปรุงตัวเอง ที่เรียกว่า ปาฏิหาริย์
ถ้าอ่านแล้ว ไปลงมือปฏิบัติธรรม คือ การเรียนรู้กายรู้ใจ นั้นแหละเรียกว่า ปาฏิหาริย์
เพราะเรียนรู้จากสิ่งที่ผิด