เราต้องเข้าใจ มโนเสียก่อน ทางในศาสนาพุทธ

   คนที่ต่อต้านสิ่งงมงาย ชอบมักพูดใข้คำว่า มโน ไปเอง
ทั้งที่ยังไม่รู้ความหมายที่แท้จริง ยังหลงอยู่ตามความคิด
  
( มโนนั้น ไม่ได้ว่า คิดไปเองหรือ จินตนาการไปเอง )
แท้ที่จริงแล้ว มโนคือ ใจ
ใจหลงเข้าไปยึดถือ ตู่สิ่งนั้น สิ่งนี้ขึ้นมา

การต่อต้านงมงาย ต่อต้านได้แต่ต้องต่อต้านอย่างฉลาด
นี้ถ้าต่อต้านผิดคน ไปต่อต้านคนที่หวังช่วยคนอื่นด้วยใจทำด้วยใจเมตตาแม้แต่สิ่งนั้น เป็นเรื่องงมงายก็ตาม
คือ ซวย. ลงนรก ลงอุบาย ต้องฉลาดนะไม่ใช่อะไรๆก็เชื่อไปหมด   ( ลงนรกอยู่ต่อหน้าต่อตาเลยแต่ไม่รู้ ดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา )
สรุป คือ มโนหลงเข้าไปยึดถือ นั้นเอง

  ส่วนเรื่อง งมงาย  เราต้องเข้าใจก่อนว่า ความงมงายไม่มีเหตุและผลใช่ไหม
เราต้องมาดูพื้นฐานจิตใจมนุษย์ด้วย( ตามความเป็นจริง )   ทุกคนกำลังงมงายอยู่ หลอกตัวเองอยู่
เช่น
ทั้งๆที่รู้ว่าอายุเรา ปาไป30 ปีแล้ว บางทีใจเรายังรู้สึกเวลาไปไว ดีไม่ดียังรู้สึกถึงความเป็นหนุ่มหรือวัยรุ่นด้วยซ้ำ
หรือ
การสูบบุหรี่ รู้ทั้งรู้ว่า สูบเป็นมะเร็งก็ยังหลอกตัวเองว่าไม่เป็น บางทีหลอกตัวเองว่า บางคนไม่สูบยังตายไว
สรุป ทุกคนอยู่พื้นฐานความงมงายอยู่แล้ว
และอื่นๆเยอะเพียบ -_-

เราลองสังเกตุจิตใจและความคิดตัวเองดู
นี้คือ เส้นทางสายกลางนะ การเข้าใจความจริงของจิตมนุษย์

การที่เราไปให้ค่าสิ่งนั้นผิด สิ่งนั้น งมงาย นั้นก็เรียกของเค้า ภูมิจิตภูมิปัญญาเค้ามีเท่านั้น
ไม่มีใคร สั่งให้คนนั้นทำอย่างตามความคิดเราได้เลย

  ทุกวันนี้เกิดสงคราม ทุกยุคทุกสมัยก็เพราะ ความเข้าไปยึดมีตัวมีตน
จนไม่รู้ สัจธรรม ความจริงนี้

  จนเราเคยชินกับ  นรก  จิตใจ เร้าร้อน ดิ้นรนหาความสุขแทบตลอดวันตลอดคืน
หาเพื่อน  ดูหนัง  ฟังเพลง  ไปเที่ยว  กินเหล้า  เที่ยวผับ  
สิ่งเหล้านี้ หาความสุขร้อนๆทั้งสิ้น จนไม่เห็นความจริงของจิตใจความเป็นมนุษย์

  พระพุทธเจ้า ใช่ท่านชี้ว่า นั้นสิ่งงมงายเป็น เดจฉานวิชา
แต่ พระพุทธเจ้าทำนายว่า คนที่แสดงฤทธิ์ แสดงเหนือธรรมชาติ จะดูเป็นคนบ้า  ไม่น่าเชื่อถือ
นั้นคำทำนาย ไม่ใช่ไปยึดสิ่งนั้น เท่ากับเราก็เชื่อหมอดูเพราะเป็นคำทำนาย

  เราต้องเข้าใจ สายกลางและปัญญา เสียก่อน
ก่อนที่จะหลงทาง หลงผิดไปมากกว่านี้

ฝากถึง คนต่อต้านสิ่งงมงาย และสำหรับผู้มีปัญญาเท่านั้น
มันจะทำให้สังคมแตกแยกเพราะมันเปลี่ยนไม่ได้ จิตใจมนุษย์เรา

แต่เปลี่ยนได้ คือ  ธรรมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า