แชร์ประสบการณ์
สำหรับชีวิตนี้ ผ่านการตั้งครรภ์มา 3 ครั้ง
     ครั้งที่ 1 มิ.ย. 53 เป็นท้องที่แรก แต่แค่ 2 เดือนเราก็สูญเสียลูก ตั้งแต่เพิ่งสร้างหัวใจ เสียใจกันมาก แต่คุณหมอได้อธิบายว่ามันเป็นกลไกการคัดสรรจากธรรมชาติ จึงทำใจได้ง่าย
      ครั้งที่ 2 ครั้งนี้ท้องแบบไม่รู้ตัวว่าท้อง ใช้ชีวิตกินดื่มปกติ ฝากท้องตอนอายุครรภ์ 4 เดือน ค่อนข้างเครียด เพราะช่วงไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ไม่ได้บำรุง ไม่ไดรับยาอะไรเลย แต่สุดท้าย 31 พ.ค. 54 เราก็ได้รับของขวัญสุดพิเศษ คือ #น้องแพรไหม แก้วตาดวงใจของพ่อแม่และครอบครัว
     ครั้งที่ 3 ครั้งนี้เป็นท้องที่ไม่ตั้งตัวเช่นกัน เพราะคิดว่าเราคงไม่มีโอกาสมีลูกละ แตจู่ๆก็มาให้ชื่นใจ คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือคุณพ่อ ท้องนี้เป็นท้องที่มีอะไรให้ลุ้นตลอดเวลาตั้งแต่ไปฝากครรภ์ครั้งแรก ซาวด์ไม่เจอตัวลูก มีแต่ถุงตั้งครรภ์ คุณหมอบอกอายุครรภ์น้อย แล้วนัดให้เจอใหม่ ครั้งนี้ซาวด์ดูอีกรอบ ดีใจสุดๆ ลูกมีหัวใจ มีมือ มีเท้า รูปร่างเหมือนโดเรมอน ช่วงสามเดือนแรก เป็นช่วงที่มีเหตุการณ์ให้วิตกกังวลตลอด เลือดออกบ่อยมาก เป็นนู่นนี่ คนรอบข้างจะรับรู้ข้อมูลดี ทุกคนให้กำลังใจดีมาก
    หลังจากผ่านสามเดือนแรกได้ มั่นใจมากว่าลูกต้องอยู่รอดปลอดภัย ภาวะแท้งคุกคามหมดไป แต่มีอีก 1 ด่านให้ลุ้น คือเจาะน้ำคร่ำตอนอายุครรภ์ 4 เดือน ลูกเริ่มดิ้นแล้ว ตอนนั้นกลัวการเจาะมาก กลัวเจาะโดนลูก กลัวน้ำคร่ำรั่ว กลัวเจ็บ เรื่องผลนั้นไม่เคยคิดไว้ก่อน หมอนัดเจาะ 22 พ.ค วันนั้นกลัวมากก แต่มันก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ไม่น่ากลัวแบบที่คิดไว้ หมอนัดฟังผล 19 มิ.ย. หลังจากเจาะก็แอบหาข้อมูลเกี่ยวกับผลน้ำคร่ำค่อนข้างเยอะ วันที่ 9 มิ.ย. จำได้วันนั้นวันสถาปนา รร. ช่วงบ่ายทำกิจกรรมที่หอประชุม ได้รับโทรศัพท์จาก รพ.พะเยา ว่าผลน้ำคร่ำมาแล้ว คุณหมอวินัดมาฟังวันจันทร์เลย เริ่มเครียดอีก นัด 19 แต่ผลมาก่อนตั้ง 10 วัน จะมีอะไรผิดปกติรึป่าว แต่ละคนก็ปลอบใจ ว่าคงไม่มีอะไร ผลมาก่อนหมอคงอยากให้เราสบายใจก่อน
     จันทร์ ที่ 12 มิ.ย. คุยกับสามีว่าตอนเช้าจะไปทำงาน แล้วบ่ายค่อยไปฟังผลเพราะปกติเช้าหมอจะตรวจคนไข้ ไปถึงเกือบบ่ายสองกว่าๆ คุณหมอติดประเมินอะไรซักอย่าง พยาบาลเลยเป็นผู้แจ้งผลให้ฟังก่อนเบื้องต้น ดูจากสีหน้าพยาบาลค่อนข้างเครียด ใจคอเริ่มไม่ดี พยาบาลนิ่งไปพักก็อ่านผลจากแล็บให้ฟัง ลูกมีความผิดปกติ โครโมโซมคู่ 21 เกินมา 1 แท่ง เท่านั้นแหละ ช็อคและร้องไห้ตรงนั้นเลย เพราะข้อมูลที่ได้มาแบะจำฝังใจคือคู่ 21 เกิน 1 แท่ง ดาวน์ซินโดรม. พยาบาลไม่แนะนำอะไร นอกจากปลอบใจ เพราะพูดอะไร พ่อแม่คงจะไม่รับรู้อะไรแล้ว บอกให้ไปพบคุณหมอที่คลินิคอีกครั้ง แต่สุดท้ายคุณหมอก็ให้พยาบาลโทรมานัดให้เจอวันอังคาร ที่ 13 เลย เพราะต้องคุยยาวและวางแผนการรักษาต่อ ตอนไปกับตอนกลับอารมณ์ต่างกันแบสุดขั้ว
    13 มิ.ย. ไปหาหมอตามนัด คุยกับหมอเกือบชั่วโมง หมอไม่เล่ารายละเอียด อะไรมาก หมอบอกว่าคุณพ่อคุณแม่คงไปหาข้อมูลเหล่านี้มาพอสมควรแล้ว ซึ่งก็จริง หมอให้ตัดสินใจว่าจะตั้งครรภ์ต่อ หรือ จะยุติการตั้งครรภ์ จริงๆเคยคุยกันตั้งแต่ก่อนเจาะแล้วว่าถ้าผลไม่ดี ก็จะเอาออก แต่ไม่คิดว่าแจ็คพอต 1 ใน 700 จะเป็นของเรา อะไรที่ไม่คิดว่าจะเกิด ก็เกิดขึ้นได้ คุยกับหมอไป ร้องไห้ไป คุณหมอบอกว่าดูจากสภาพแล้วพ่อแม่คงไม่พร้อมที่จะตัดสินใจ จริงๆคุณหมอจะให้กลับบ้านก่อน แต่กลัวว่ายิ่งช้า จะยิ่งทำอะไรยาก เลย เลยบอกหมอว่าตัดสินใจมาแล้ว เราไม่มีความพร้อมที่จะดูแลเขาตลอด ถามว่าเสียใจมั้ย ตอบเลยว่า มาก!! แต่ถ้าจะปล่อยให้เค้ามีชีวิตต่อไป ทั้งๆที่เรารู้ล่วงหน้าว่าเขาจะเป็นอย่างไร เพียงแค่ให้เรารู้สึกดี ไม่เสียใจวันนี้ มันคงเห็นแก่ตัวเกินไป เราคงไม่มีโอกาสที่เลี้ยงเค้าไปตลอดจนตาย  ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเราจากเค้าไป เค้าจะใช่ชีวิตอย่างไรต่อ นั่นคงจะเป็นตราบาปตลอดชีวิตเรา จึงตัดสินใจยุติการตั้งครรภ์ที่ 20 สัปดาห์ ตลอดเวลา 5 เดือนที่เราได้ใช้ชีวิตด้วยกัน ไมมีวันไหนที่จะไม่รัก รักที่สุดของหัวใจ ♥️♥️