บอกก่อนนะว่าเขียนยาวมาก แต่อ่านเพลินแน่นอน 555
แต่เราจะกดซ่อนข้อความไว้ให้เผื่อใครอยากข้ามขั้นตอน
เกริ่นก่อนเลยว่าเราตัวคนเดียว (แฟนใหม่อยู่คนละจ.และเขาก็เริ่มธุรกิจตังเองไม่มีเวลาให้เรา) แต่เราเป็นคนเข้มแข็ง และชิวๆ ในระหว่างท้องเราก็ทำงาน อยู่หอพักคนเดียว แต่เราออกจากงานหลังคลอดได้2เดือน อยู่ได้ด้วยเงินว่างงานกับเทรดหุ้นพอได้บ้างเสียบ้างกับมีแฟนใหม่ให้บ้างแต่ไม่ได้ให้ประจำ (รอดมาจดคลอดได้ไงไม่รู้)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความระหว่างนั้นเราไม่ได้บอกทางบ้าน แต่พ่อเด็กรู้เรื่องเพราะเราบอกเขาว่าเราไม่ได้เอาเด็กออกนะ (ก่อนหน้านั้นเราคุยกับเขาหลังเลิกกันว่าจะเอาเด็กออกเพราะไม่พร้อมทั้งคู่ แต่ไปๆมาๆด้วยที่เราตัวคนเดียวเลยไม่ได้เอาออก พอพร้อมจะเอาออกเด็กก็โตเกินกฎหมายกำหนดแล้ว) พ่อเด็กก็บอกเขาไม่พร้อมนะ หายไปนานหลายเดือน สงสัยหายไปทำใจ ก่อนจะทักมาบอกว่าถ้าลูกคลอดให้เราทักหาเขาเขาจะส่งเงินค่าเลี้ยงดูให้ เราก็โอเค๊ตามนั้น (ค่าฝากครรภ์กับค่าอยู่ค่ากินฉันหาแทบตายไม่เหลียวเล รอให้แค่ตอนลูกเกิดอย่างเดียว อย่างว่าแหละเลิกกันแล้วนี่เนอะ ไม่ติดใจเอาความละกัน55)
ระหว่างตั้งครรภ์ เราสุดเหวี่ยงมาก คือขับมอ'ไซค์คันโก้ตะลอนไปนั่นมานี่แทบทุกวัน ออกไปกินข้าวนอกหอฉ่ำ
ก่อนจะฝากครรภ์เรากินเหล้ากินเบียร์หนักเพราะหวังจะให้เด็กหลุดเอง ทำงานหนักเดินทั้งวัน แต่เด็กมันสู้สุดฤทธิ์ไม่ยอมออก อาจจะเพราะเราเป็นคนกินแต่อาหารดีๆ ครบห้าหมู่ทุกมื้อ เน้นของบำรุงเพราะชอบกินแบบนี้ ถึงจะกินเหล้าเราก็สายรักสุขภาพ 5555 แต่เรื่องกินเหล้า ประมาน10กว่าสัปดาห์เราก็เลิกไปเสียดื้อๆเพราะเด็กไม่ยอมออก
หลังจากพร้อมจะไปเอาออก เราก็ขับรถไปเอง ระยะทางหลายร้อยโล พอถึงหมอ'ซาวด์ให้บอกทำให้ไม่ได้ อายุครรภ์ 22 สัปดาห์แล้วแต่ถ้าจำเป็นจริงๆต้องเข้ากรุงเทพที่กรุงเทพทำให้ได้ถึงอายุครรภ์ 25 สัปดาห์ ถ้าจะทำต้องรีบไปตั้งแต่วันนี้ เราก็ห้ะ พึ่งจะผ่านมาไม่นานเอง ขนาดนี้แล้วเหรอ ขับรถกลับพร้อมทั้งร้องไห้ วินาทีนั้นคือสงสารเด็ก ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ตอนนั้นเลยตัดสินใจเอาเด็กไว้ เห็นแก่ความถึกทนของเด็กที่ไม่หลุด แถมยังเอาใจแม่โดยการไม่ทำให้แม่แพ้ท้องเลย (ไม่แพ้ท้องเลยตั้งแต่ท้องยันคลอด)
วันนั้นเราก็ไปฝากครรภ์เลยที่คลินิก ได้ยาบำรุงมากิน ฉีดยากันนู่นนั่นนี่ 'ซาวด์ดูลูก พอหมอบอกปกติดีไม่เป็นอะไรก็โล่งใจ ส่วนเพศได้เด็กหญิง
หลังจากวันนั้นเราบำรุงลูกฉ่ำ รักนางมากกกก
ก่อนคลอดคือวันนั้น ไม่รู้ทำไมคึก เก็บกวาดห้องทำความสะอาดล้างห้องน่ำล้างจานทิ้งขยะซักผ้าย้ายเตียง โห้ยทำทุกอย่างในวันเดียว ปกติจะแยกทำอย่างละวัน แถมยังพูดเป็นลางว่า เดี๋ยวขยับเตียงไปชิดผนังรอต้อนรับลูกดีกว่า (กลัวเด็กจะกลิ้งตกเตียงเลยดันเตียงไปชิดผนังไว้) ทำทุกอย่างเสร็จไปอาบน้ำมานั่งกินข้าว แม่เจ้า! ปวดตัวปวดหลังมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่ได้รู้สึกอะไร ปวดหลังปวดสะโพกแบบแทบลุกไม่ได้ กำลังกินข้าวอยู่สักพัก น้ำไหลทะลักเหมือนฉี่แตก ...น้ำคร่ำแตก! แต่ไม่เจ็บท้อง เราตกใจนิดหน่อย ค้นข้อมูล น้ำคร่ำแตกตอน 18.40 น. ยังอุตส่าห์ชิวหาข้อมูล รอดูว่ามันจะหยุดไหลไหม สรุปไม่หยุด 20.30 น.เก็บกระเป๋าคร่อมมอ'ไซค์ ขับไปรพ.เลยจ้า ระยะทางไปรพ.48กิโลได้ ระหว่างทางเหมือนลูกช่วย ไฟแดงเกือบ20จุด เราติดไฟแดงอยู่แค่3จุด แถมติดไม่นาน เหมือนเทวดาช่วยจริงๆ ระหว่างทางปวดท้องนิดๆสองรอบ ถึงรพ.น้ำคร่ำไหลเปียกเต็มกางเกง ผ้าอนามัยที่ใส่ไปเอาไม่อยู่
ถึงรพ.เวลา 21.30น. เราเดินไปบอกแผนกฉุกเฉิน เขาให้เรานั่งรถเข็นช่วยเข็นเราไปตึกคลอด พยาบาลดูตกใจมาก แต่เขาก็คุยดี ดูใจดีมาก ไม่ซักไซ้เรามาก แล้วก็ไม่ว่าเรา เขาก็ซักประวัติตรวจสมุดสีชมพู ถามอายุครรภ์ เราก็บอกไป 35 สัปดาห์พอดีเป๊ะ โดนคำถามไปเยอะมาก ทำไมกว่าจะฝากครรภ์ มีญาติไหม พ่อเด็กล่ะ เราก็บอกไม่มีใครเลยตัวคนเดียว ส่วนพ่อเด็กขอเอาเป็นไม่ระบุพ่อเด็ก พยาบาลบอกเปลี่ยนไม่ได้นะ ในใบเกิดจะไม่มีพ่อเด็ก เราก็โอเค เขาก็ให้เราเปลี่ยนชุดตรงนั้น เช็คครรภ์เช็คปากมดลูกตอนนั้นเปิดแค่2ซม. เสร็จแล้วเข็นเราไปห้องรอคลอด เรารอคลอด หมอพยาบาลเวียนมาตรวจมาเข้าน้ำเกลือ ใส่เครื่องฟังหัวใจเด็กบนท้อง หมอพยาบาลน่ารัก คุยดีมาก เราอุตส่าห์เตรียมใจว่าจะโดนดุ55
หมอให้นอนตะแคกซ้าย ผ่านไปสักพักเขาเอาออกซิเจนมาให้ใส่ เพราะหมอบอกเสียงหัวใจลูกหยุดเต้นไป เต้นไม่สม่ำเสมอ ยอมรับว่าตกใจภาวนาให้ลูกไม่เป็นอะไร ตอนนั้นกลัวแท้งมากหลังจากหมอพูดแบบนั้น ผ่านไปเราเริ่มไม่สบายตัว หลับบ้างตื่นบ้าง พยาบาลมาเช็คอาการเป็นระยะ รอบสุดท้ายก่อนจะเจ็บท้องบอก ถ้าผ่านไปอาการแย่หมอจะจารณาผ่าตัดคลอด เราก็ตกใจ อาการมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่พอผ่านไปไม่นานเริ่มเจ็บท้อง สักตอนตี2ล่ะมั้ง เจ็บจากแรกๆพอทนได้เหมือนปวดประจำเดือน จนหลังๆเจ็บแบบร้องขอชีวิต เรากดเรียกพยาบาลครั้งแรก เขามาดูแต่เราหายเจ็บ เขาก็บอกรอดูสักพักพร้อมตรวจปากมดลูก ยังไม่เปิดยังอยู่ที่3เซน รอบสองเราเจ็บมากจนร้องโอดโอย พยาบาลตรวจให้บอกยังเปิดที่4เซน เขาบอกไม่ให้เรียกบ่อย เราก็ร้องเบาๆอยู่ตรงนั้นเกรงใจเขาจนสุดท้ายเจ็บหนักมาก เราร้องครวนครางสุดเสียง จนพยาบาลที่ตอนแรกใจดีๆกลับมาดุเราบอกอย่าร้อง ร้องทำไม ก็เราเจ็บหนักคนไม่เคยมีลูกไม่รู้ว่าต้องเจ็บแบบไหนถึงจะร้องได้ เขายืนอยู่ตรงนั้นตรวจดูนั่นนี่แต่เราไม่หยุดร้องซักทีเขาก็บ่นอยู่นั่นบอกอย่าเบ่งนะเดี๋ยวมดลูกฉีกเพราะปากมดลูกยังไม่เปิดเลย อะไรอีกมากมาย แต่เราไม่ฟังแล้ว ตอนนั้นเหมือนปวดฉี่เราก็ฉี่เลยแต่เหมือนฉี่ไม่หมดสักที พยาบาลคงสังเกตเห็นว่าเราเริ่มมีแรงเบ่งแล้วเพราะตัวเรางอๆแล้วเหมือนเราเบ่งฉี่ออกมาพร้อมกับเสียงน้ำไหล พยาบาลเลยถามว่าจะคลอดเลยมั้ย เราก็พยักหน้าเพราะตอนนั้นไม่ไหวแล้ว ไม่รู้หรอกว่าจะคลอดไม่คลอด
หมอมา เขาตรวจปากมดลูกแล้วถอนใจเพราะเปิดแค่ 7 เซนแต่ตอนนั้นเราไม่สนแล้วจะเบ่งอย่างเดียวพร้อมร้องครวนคราง แต่โดนดุว่าอย่าร้อง ให้เบ่งเหมือนเบ่งอึอย่างเดียวพอ เราก็พอมีสติ หยุดร้องมั่ง ร้องมั่ง หมอพยาบาลเต็มเลย มีคนทำคลอด3-4คนได้ กำลังใจเต็มเตียง พอเริ่มเบิ่งพยาบาลจากดุๆกลับส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจซะงั้น เก่งมาก หายใจเข้าลึกๆ ดีแล้วๆ เบ่ง เราเบิ่งอยู่ 2-4 ครั้งมั้งเด็กก็คลอดออกมา พอคลอดปุ๊บโล่งเลย แล้วไม่รู้ว่าหมอกรีดจิมิไปตอนไหน พอคลอดรกเสร็จหมอก็ฉีดยาชาพร้อมเย็บแผล เรามองลูกที่ถูกอุ้มไปวางบนเตียงเด็ง เสียงเค้าร้องเล็กนิดเดียว ลูกเราจิ๋วเดียวเองเหมือนลูกกรอกน้อย55 เรามองลูกไม่วางตากลัวโดนสลับเหมือนในข่าว55 แต่ดีที่ลูกเรามีเอกลักษณ์จำง่าย ผมดกดำ คิ้วเข้มจมูกโด่งนิดๆ แต่ที่เด่นเลยคือตัวเล็ก ได้ยินหมอพูดเด็กเกิดตี4 น้ำหนัก 1800 กรัม ยาว 45 ซม. แต่ดีใจได้ไม่นานหมอบอกเด็กหายใจแปลกๆ เขาปั๊มหัวใจเด็กกันเรากลัวมากแต่ก็เชื่อใจหมอ
แต่กรรมยังไม่หมด ในขณะที่หมอเย็บแผลคลอดให้เสร็จแล้วกลับพบว่ายังมีเศษรกเกาะที่มดลูก โดนล้วงเอาเศษรกออกนานมาก ตอนนั้นคือทรมานกว่าตอนคลอดร้อยเท่า มันทั้งเจ็บทั้งจุก เราร้องอีกครั้งแต่โดนหมอว่าอย่าร้อง กับเรายกก้นเพราะโดนล้วงมันเป็นเองอัตโนมัติ หมอก็บอกอย่าเกร็งแล้ววางก้นลงไม่งั้นไม่เสร็จ น้ำตาเราไหล ทั้งๆที่ตอนคลอดน้ำตาไม่มีสักหยด มีหมอผช.เห็นว่าเราทรมานเลยมาจับมือให้กำลังใจเรา แต่เราไม่จับตอบเกรงใจ55 อยากบอกว่าหมอพยาบาลน่ารักมาก หลังผ่านการเอาเศษรกออกจนหมดลูกเราก็โดนส่งไปไอซียูเด็กแล้ว เราก็โดนเข็นไปเตียงพักฟื้นห้องรวม
เราพักฟื้นอยู่2วัน โดนค่าคลอดไป 7,800 เราทักบอกพ่อเด็กให้มาทำเรื่องต่างๆให้เพราะเราทำเองไม่ได้ เขาก็มา ส่วนแฟนใหม่มาไม่ได้อยู่คนละจ.อยู่ไกลเลย เราเลยบอกถ้างั้นบอกให้พ่อเด็กมาทำให้ก็ได้ เขาก็น้อยใจหายเลยก่อนหน้านั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว เราเลยตัดจบโฟกัสลูก หลังจากออกจากรพ.ก็มาส่งนมให้ลูกทุกวันเป็นเวลาอาทิตย์กว่า หมอจึงนัดมาเลี้ยงเด็ก มานอนเลี้ยงที่รพ.3วัน2คืนก็กลับบ้านได้
อ้อหลังคลอดเราตัดสินใจบอกแม่บอกครอบครัว เพราะไม่ไหวเรื่องค่าใช้จ่าย แม่ไม่ว่าแต่แอบน้อยใจที่เราปิดบังเขา
หลังจากวันคบอดพ่อเด็กพอเห็นลูกแล้วเกิดรักขึ้นมา หลังจากนั้นติดตามลูกฉ่ำ แต่เราก็เป็นพ่อแม่ให้เด็กไม่มีความรักมาเกี่ยวละมีแต่ลูกล้วนๆ เราก็แฮปปี้เพราะมีคนช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายจะได้ไม่หนักแม่
หลังจากลงรถก็เดินลิ่วไปหาหมอเลย555 ท้องโตแค่นี้แหละ
น้ำนมเหลือง กว่าจะบีบได้ ระหว่างพักฟื้นก็บบีบน้ำนมให้พยาบาลส่งให้ลูก
ดูนางน่าสงสารมากเลยลูกเอ้ย
ดูมือโดนเจาะเข้าน้ำเกลือจนพรุนทั้งสองข้างเลย
เริ่มแผลงฤทธิ์ได้ละ 555 (ถ่ายตอนมานอนให้นมลูกพร้อมกลับบ้านแล้ว)
เป๊ะเวอร์ ....อวดลูกหน่อย555
555555
ชอบทำมือแบบนี้ตั้งแต่อยู่ในท้อง 555
ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านจนจบนะคะ
รีวิวประสบการณ์ท้อง(เกือบ)ไม่พร้อม และคลอดก่อนกำหนดที่โรงพยาบาลชลบุรี
แต่เราจะกดซ่อนข้อความไว้ให้เผื่อใครอยากข้ามขั้นตอน
เกริ่นก่อนเลยว่าเราตัวคนเดียว (แฟนใหม่อยู่คนละจ.และเขาก็เริ่มธุรกิจตังเองไม่มีเวลาให้เรา) แต่เราเป็นคนเข้มแข็ง และชิวๆ ในระหว่างท้องเราก็ทำงาน อยู่หอพักคนเดียว แต่เราออกจากงานหลังคลอดได้2เดือน อยู่ได้ด้วยเงินว่างงานกับเทรดหุ้นพอได้บ้างเสียบ้างกับมีแฟนใหม่ให้บ้างแต่ไม่ได้ให้ประจำ (รอดมาจดคลอดได้ไงไม่รู้)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ระหว่างตั้งครรภ์ เราสุดเหวี่ยงมาก คือขับมอ'ไซค์คันโก้ตะลอนไปนั่นมานี่แทบทุกวัน ออกไปกินข้าวนอกหอฉ่ำ
ก่อนจะฝากครรภ์เรากินเหล้ากินเบียร์หนักเพราะหวังจะให้เด็กหลุดเอง ทำงานหนักเดินทั้งวัน แต่เด็กมันสู้สุดฤทธิ์ไม่ยอมออก อาจจะเพราะเราเป็นคนกินแต่อาหารดีๆ ครบห้าหมู่ทุกมื้อ เน้นของบำรุงเพราะชอบกินแบบนี้ ถึงจะกินเหล้าเราก็สายรักสุขภาพ 5555 แต่เรื่องกินเหล้า ประมาน10กว่าสัปดาห์เราก็เลิกไปเสียดื้อๆเพราะเด็กไม่ยอมออก
หลังจากพร้อมจะไปเอาออก เราก็ขับรถไปเอง ระยะทางหลายร้อยโล พอถึงหมอ'ซาวด์ให้บอกทำให้ไม่ได้ อายุครรภ์ 22 สัปดาห์แล้วแต่ถ้าจำเป็นจริงๆต้องเข้ากรุงเทพที่กรุงเทพทำให้ได้ถึงอายุครรภ์ 25 สัปดาห์ ถ้าจะทำต้องรีบไปตั้งแต่วันนี้ เราก็ห้ะ พึ่งจะผ่านมาไม่นานเอง ขนาดนี้แล้วเหรอ ขับรถกลับพร้อมทั้งร้องไห้ วินาทีนั้นคือสงสารเด็ก ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้ ตอนนั้นเลยตัดสินใจเอาเด็กไว้ เห็นแก่ความถึกทนของเด็กที่ไม่หลุด แถมยังเอาใจแม่โดยการไม่ทำให้แม่แพ้ท้องเลย (ไม่แพ้ท้องเลยตั้งแต่ท้องยันคลอด)
วันนั้นเราก็ไปฝากครรภ์เลยที่คลินิก ได้ยาบำรุงมากิน ฉีดยากันนู่นนั่นนี่ 'ซาวด์ดูลูก พอหมอบอกปกติดีไม่เป็นอะไรก็โล่งใจ ส่วนเพศได้เด็กหญิง
หลังจากวันนั้นเราบำรุงลูกฉ่ำ รักนางมากกกก
ก่อนคลอดคือวันนั้น ไม่รู้ทำไมคึก เก็บกวาดห้องทำความสะอาดล้างห้องน่ำล้างจานทิ้งขยะซักผ้าย้ายเตียง โห้ยทำทุกอย่างในวันเดียว ปกติจะแยกทำอย่างละวัน แถมยังพูดเป็นลางว่า เดี๋ยวขยับเตียงไปชิดผนังรอต้อนรับลูกดีกว่า (กลัวเด็กจะกลิ้งตกเตียงเลยดันเตียงไปชิดผนังไว้) ทำทุกอย่างเสร็จไปอาบน้ำมานั่งกินข้าว แม่เจ้า! ปวดตัวปวดหลังมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่ได้รู้สึกอะไร ปวดหลังปวดสะโพกแบบแทบลุกไม่ได้ กำลังกินข้าวอยู่สักพัก น้ำไหลทะลักเหมือนฉี่แตก ...น้ำคร่ำแตก! แต่ไม่เจ็บท้อง เราตกใจนิดหน่อย ค้นข้อมูล น้ำคร่ำแตกตอน 18.40 น. ยังอุตส่าห์ชิวหาข้อมูล รอดูว่ามันจะหยุดไหลไหม สรุปไม่หยุด 20.30 น.เก็บกระเป๋าคร่อมมอ'ไซค์ ขับไปรพ.เลยจ้า ระยะทางไปรพ.48กิโลได้ ระหว่างทางเหมือนลูกช่วย ไฟแดงเกือบ20จุด เราติดไฟแดงอยู่แค่3จุด แถมติดไม่นาน เหมือนเทวดาช่วยจริงๆ ระหว่างทางปวดท้องนิดๆสองรอบ ถึงรพ.น้ำคร่ำไหลเปียกเต็มกางเกง ผ้าอนามัยที่ใส่ไปเอาไม่อยู่
ถึงรพ.เวลา 21.30น. เราเดินไปบอกแผนกฉุกเฉิน เขาให้เรานั่งรถเข็นช่วยเข็นเราไปตึกคลอด พยาบาลดูตกใจมาก แต่เขาก็คุยดี ดูใจดีมาก ไม่ซักไซ้เรามาก แล้วก็ไม่ว่าเรา เขาก็ซักประวัติตรวจสมุดสีชมพู ถามอายุครรภ์ เราก็บอกไป 35 สัปดาห์พอดีเป๊ะ โดนคำถามไปเยอะมาก ทำไมกว่าจะฝากครรภ์ มีญาติไหม พ่อเด็กล่ะ เราก็บอกไม่มีใครเลยตัวคนเดียว ส่วนพ่อเด็กขอเอาเป็นไม่ระบุพ่อเด็ก พยาบาลบอกเปลี่ยนไม่ได้นะ ในใบเกิดจะไม่มีพ่อเด็ก เราก็โอเค เขาก็ให้เราเปลี่ยนชุดตรงนั้น เช็คครรภ์เช็คปากมดลูกตอนนั้นเปิดแค่2ซม. เสร็จแล้วเข็นเราไปห้องรอคลอด เรารอคลอด หมอพยาบาลเวียนมาตรวจมาเข้าน้ำเกลือ ใส่เครื่องฟังหัวใจเด็กบนท้อง หมอพยาบาลน่ารัก คุยดีมาก เราอุตส่าห์เตรียมใจว่าจะโดนดุ55
หมอให้นอนตะแคกซ้าย ผ่านไปสักพักเขาเอาออกซิเจนมาให้ใส่ เพราะหมอบอกเสียงหัวใจลูกหยุดเต้นไป เต้นไม่สม่ำเสมอ ยอมรับว่าตกใจภาวนาให้ลูกไม่เป็นอะไร ตอนนั้นกลัวแท้งมากหลังจากหมอพูดแบบนั้น ผ่านไปเราเริ่มไม่สบายตัว หลับบ้างตื่นบ้าง พยาบาลมาเช็คอาการเป็นระยะ รอบสุดท้ายก่อนจะเจ็บท้องบอก ถ้าผ่านไปอาการแย่หมอจะจารณาผ่าตัดคลอด เราก็ตกใจ อาการมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่พอผ่านไปไม่นานเริ่มเจ็บท้อง สักตอนตี2ล่ะมั้ง เจ็บจากแรกๆพอทนได้เหมือนปวดประจำเดือน จนหลังๆเจ็บแบบร้องขอชีวิต เรากดเรียกพยาบาลครั้งแรก เขามาดูแต่เราหายเจ็บ เขาก็บอกรอดูสักพักพร้อมตรวจปากมดลูก ยังไม่เปิดยังอยู่ที่3เซน รอบสองเราเจ็บมากจนร้องโอดโอย พยาบาลตรวจให้บอกยังเปิดที่4เซน เขาบอกไม่ให้เรียกบ่อย เราก็ร้องเบาๆอยู่ตรงนั้นเกรงใจเขาจนสุดท้ายเจ็บหนักมาก เราร้องครวนครางสุดเสียง จนพยาบาลที่ตอนแรกใจดีๆกลับมาดุเราบอกอย่าร้อง ร้องทำไม ก็เราเจ็บหนักคนไม่เคยมีลูกไม่รู้ว่าต้องเจ็บแบบไหนถึงจะร้องได้ เขายืนอยู่ตรงนั้นตรวจดูนั่นนี่แต่เราไม่หยุดร้องซักทีเขาก็บ่นอยู่นั่นบอกอย่าเบ่งนะเดี๋ยวมดลูกฉีกเพราะปากมดลูกยังไม่เปิดเลย อะไรอีกมากมาย แต่เราไม่ฟังแล้ว ตอนนั้นเหมือนปวดฉี่เราก็ฉี่เลยแต่เหมือนฉี่ไม่หมดสักที พยาบาลคงสังเกตเห็นว่าเราเริ่มมีแรงเบ่งแล้วเพราะตัวเรางอๆแล้วเหมือนเราเบ่งฉี่ออกมาพร้อมกับเสียงน้ำไหล พยาบาลเลยถามว่าจะคลอดเลยมั้ย เราก็พยักหน้าเพราะตอนนั้นไม่ไหวแล้ว ไม่รู้หรอกว่าจะคลอดไม่คลอด
หมอมา เขาตรวจปากมดลูกแล้วถอนใจเพราะเปิดแค่ 7 เซนแต่ตอนนั้นเราไม่สนแล้วจะเบ่งอย่างเดียวพร้อมร้องครวนคราง แต่โดนดุว่าอย่าร้อง ให้เบ่งเหมือนเบ่งอึอย่างเดียวพอ เราก็พอมีสติ หยุดร้องมั่ง ร้องมั่ง หมอพยาบาลเต็มเลย มีคนทำคลอด3-4คนได้ กำลังใจเต็มเตียง พอเริ่มเบิ่งพยาบาลจากดุๆกลับส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจซะงั้น เก่งมาก หายใจเข้าลึกๆ ดีแล้วๆ เบ่ง เราเบิ่งอยู่ 2-4 ครั้งมั้งเด็กก็คลอดออกมา พอคลอดปุ๊บโล่งเลย แล้วไม่รู้ว่าหมอกรีดจิมิไปตอนไหน พอคลอดรกเสร็จหมอก็ฉีดยาชาพร้อมเย็บแผล เรามองลูกที่ถูกอุ้มไปวางบนเตียงเด็ง เสียงเค้าร้องเล็กนิดเดียว ลูกเราจิ๋วเดียวเองเหมือนลูกกรอกน้อย55 เรามองลูกไม่วางตากลัวโดนสลับเหมือนในข่าว55 แต่ดีที่ลูกเรามีเอกลักษณ์จำง่าย ผมดกดำ คิ้วเข้มจมูกโด่งนิดๆ แต่ที่เด่นเลยคือตัวเล็ก ได้ยินหมอพูดเด็กเกิดตี4 น้ำหนัก 1800 กรัม ยาว 45 ซม. แต่ดีใจได้ไม่นานหมอบอกเด็กหายใจแปลกๆ เขาปั๊มหัวใจเด็กกันเรากลัวมากแต่ก็เชื่อใจหมอ
แต่กรรมยังไม่หมด ในขณะที่หมอเย็บแผลคลอดให้เสร็จแล้วกลับพบว่ายังมีเศษรกเกาะที่มดลูก โดนล้วงเอาเศษรกออกนานมาก ตอนนั้นคือทรมานกว่าตอนคลอดร้อยเท่า มันทั้งเจ็บทั้งจุก เราร้องอีกครั้งแต่โดนหมอว่าอย่าร้อง กับเรายกก้นเพราะโดนล้วงมันเป็นเองอัตโนมัติ หมอก็บอกอย่าเกร็งแล้ววางก้นลงไม่งั้นไม่เสร็จ น้ำตาเราไหล ทั้งๆที่ตอนคลอดน้ำตาไม่มีสักหยด มีหมอผช.เห็นว่าเราทรมานเลยมาจับมือให้กำลังใจเรา แต่เราไม่จับตอบเกรงใจ55 อยากบอกว่าหมอพยาบาลน่ารักมาก หลังผ่านการเอาเศษรกออกจนหมดลูกเราก็โดนส่งไปไอซียูเด็กแล้ว เราก็โดนเข็นไปเตียงพักฟื้นห้องรวม
เราพักฟื้นอยู่2วัน โดนค่าคลอดไป 7,800 เราทักบอกพ่อเด็กให้มาทำเรื่องต่างๆให้เพราะเราทำเองไม่ได้ เขาก็มา ส่วนแฟนใหม่มาไม่ได้อยู่คนละจ.อยู่ไกลเลย เราเลยบอกถ้างั้นบอกให้พ่อเด็กมาทำให้ก็ได้ เขาก็น้อยใจหายเลยก่อนหน้านั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว เราเลยตัดจบโฟกัสลูก หลังจากออกจากรพ.ก็มาส่งนมให้ลูกทุกวันเป็นเวลาอาทิตย์กว่า หมอจึงนัดมาเลี้ยงเด็ก มานอนเลี้ยงที่รพ.3วัน2คืนก็กลับบ้านได้
อ้อหลังคลอดเราตัดสินใจบอกแม่บอกครอบครัว เพราะไม่ไหวเรื่องค่าใช้จ่าย แม่ไม่ว่าแต่แอบน้อยใจที่เราปิดบังเขา
หลังจากวันคบอดพ่อเด็กพอเห็นลูกแล้วเกิดรักขึ้นมา หลังจากนั้นติดตามลูกฉ่ำ แต่เราก็เป็นพ่อแม่ให้เด็กไม่มีความรักมาเกี่ยวละมีแต่ลูกล้วนๆ เราก็แฮปปี้เพราะมีคนช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายจะได้ไม่หนักแม่
หลังจากลงรถก็เดินลิ่วไปหาหมอเลย555 ท้องโตแค่นี้แหละ
น้ำนมเหลือง กว่าจะบีบได้ ระหว่างพักฟื้นก็บบีบน้ำนมให้พยาบาลส่งให้ลูก
ดูนางน่าสงสารมากเลยลูกเอ้ย
ดูมือโดนเจาะเข้าน้ำเกลือจนพรุนทั้งสองข้างเลย
เริ่มแผลงฤทธิ์ได้ละ 555 (ถ่ายตอนมานอนให้นมลูกพร้อมกลับบ้านแล้ว)
เป๊ะเวอร์ ....อวดลูกหน่อย555
555555
ชอบทำมือแบบนี้ตั้งแต่อยู่ในท้อง 555
ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านจนจบนะคะ