จากประสบการณ์ตรงเลยค่ะ

เจ็บเตือนตั้งแต่ตี 2
ตอนนั้นเราก็ไม่คิดว่าจะเจ็บคลอดหรอก เพราะเราปวดแต่หลัง น้ำก็ไม่เดิน
พอไปถึง รพ พยาบาลบอกปากมดลูกเปิด 4 ซม แล้ว
คลอดก่อนเที่ยงแน่นอน

เราก็ตื่นเต้นเลยจ้า แฟนก็รีบไปหาชื่อตั้งให้ลูกใหญ่เลย
เราก็ทนปวด นอนบิดไปบิดมา เหงื่อแตกพลั่กๆ
จน 10 โมงกว่า ปากมดลูกเราเปิด 9 ซม ละ
หมอบอก มา!! เข้าห้องคลอดเลย
แต่เรายังไม่รู้สึกอยากเบ่งเลยนะ แต่ก็เข้า
เข้าไปปุ๊บ หมอจับเบ่งเลยจ้า
"หายใจเข้าลึกๆ นับ 1 2 3 เอัา เบ่ง!!"
"อย่าออกเสียงๆ"
"เอ้า เบ่ง!!"

เราก็เบ่งจนจะตายอยู่ละ ไม่ออกซักที
จน 11 โมงกว่า
หมอจนปัญญาเรยจ้ะ ก็ปล่อยให้เรานอนปวดอยู่บนเตียงอย่างนั้นแล่ะ
แลัวหมอก็ไปทำคลอดเตียงข้างๆก่อน ของเขาไม่ถึง 30นาทีเสร็จ (อะไรว๊ะ...)

พอเที่ยงก็เหลือเราคนเดียวในห้อง หมอ พยาบาลไปพักเที่ยงกันหมด
เราก็แหกปากได้อย่างเต็มที่เลยจ้า
"โอ๊ยยยยยยยยยยยย!!! ไม่ไหวแล้วววววววว!!"
"ผ่าเลยได้มั้ยยยยยยยยยยยยยย"

อารมณ์ตอนนั้นคือไม่องไม่อายมันแล้ว ปวดสุดชีวิต
ซักบ่ายโมง พยาบาลท่านนึงเดินมาดูเรา เห็นเราใส่สร้อยพระอยู่ กับสายสิญจ์ที่ข้อมือ
บอก ให้ถอดออกให้มหด ใส่ไว้ทำไม

ตอนนั้นเราก็คิดว่ามันจะสกปรกอะไรหรือป่าว
เราก้ลุกมาถอด แบบปวดๆ
กว่าจะถอดออกหมดใช้เวลาครึ่ง ชม กว่า

พอถอดออกเท่านั้นแล่ะ อารมณ์อยากเบ่งอึเต็มที่
ตอนนั้นหมอก็ไม่อยู่ มีแค่พยาบาล 1ท่าน (เขาก็ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ด้วยนะ)
เราก็ เอาวะ! เบ่งเองแม่มเลย ช่องคลอดฉีกขาดช่างมันละ
จนพยาบาลมาเห็น บอกนั่นแล่ะ เบ่งเลย เบ่งเลย
แล้วก็เรียกพยาบาลท่านอื่นเขัามาช่วย 2-3 คน
ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที เสร็จ ไม่เจ็บดัวยนะ
ออกตอน 14.12 น.

รู้งี้ถอดออกตั้งแต่ท้องละ