พิรุณพรำฉ่ำพระพายคล้ายพลอดพร่ำ    เสนาะคำสนองคู่ยอดชู้ชื่น
ครืนครืนซ่านสะท้านสั่นฟ้าสั่นครืน        โอบขวัญชื่นระรื่นชู้เคล้าคู่คลอ

ผกาสีมาลีหอมพะยอมฉม                รับภิรมย์คู่เคียงเผดียงหอ
ระยิบดาวสกาวเดือนเลื่อนฉายทอ     วายุก่อตั้งเค้าเคล้าเมฆคลุม

พัดพระจันทร์สั่นไหวในห้วงหาว        พัดดาราร่วงกราวราวไฟสุม
กอดกระชับปรับเขนยแล้วเกยกุม        พลันฟ้าคลุ้มเมฆเคล้าเข้าทาบทา

ละลิบล่วงล่องล้ำไหลลดเลี้ยว            แปลงรูปเปรียวเหาะเหินเพลินเวหา
แล้วโรยเอื่อยเรื่อยไหลในนภา            แวบวับจ้าแจ่มหาวพราวนภดล

เจิดแจ่มบรรณผันผายแล้วกลายกลับ    สอดสลับสวยสล้างเยื้องย่างหน
เพียงครู่ครื้นครืนคะนองร้องอึงอล        ตกเป็นฝนหล่นสายลงพรายพลัด

เมื่อสองใจห่มใจใจก็เคลื่อน             สู่ห้วงหาวดาวเดือนเกลื่อนจรัส
สู่สถานพิมานสรวงห้วงมนัส             สืบสัมผัสรติรสระรวยระริน

เมื่อสองกายห่มกายคล้ายกายเดียว     สองกายเกี่ยวกอดกายคล้ายชลสินธุ์
ไหลล่องเลี้ยวเกลียวคลื่นรื่นวาริน        กระทบหินกระแทกฝั่งดั่งเพลงธรรพ์

อวลอุ่นอ้อยส้อยแล้วอ้อยอิ่ง             เนิบนิ่งนุ่มเนียนแล้วเปลี่ยนผัน
ช้อยชดชื่นชมภิรมย์พลัน                 อัศจรรย์ท่องหนแล้ววนเวียน

พยับโพยมโหมห้วงทรวงระทึก         ครื้นครึกเวหนวนไหวเปลี่ยน
เมขลาล่อแก้วแวววิเชียร                 สมุทรเกษียรคลื่นหยอกระลอกลาม

ดาวรายเกลื่อนระยับขยับล้อ             กะพริบคลอเคียงเดือนเลื่อนไหวหวาม
พระพายพัดแผ่วโชยโปรยฝนงาม        วิชชุวามวาบวับจับนภดล

จันทร์ทอแสงนวลใยสองใจทาบ        อิ่มเอิบอาบนวลใจวิไลผล
พฤกษ์ชอุ่มชุ่มงามน้ำฟ้ายล             ไหลเวียนวนรติรสระรวยระริน