ความคิดถึงตรึงติดดุจชิดใกล้
เป็นสายใยประจักษ์ตระหนักเผย
สื่อเนื้อความตามจริงในสิ่งเปรย
ไม่ละเลยเฉยวางเหมือนทางจร
สายลมหยอกหมอกเย้าคละเคล้าฝน
ทั้งมืดมนวนกลับสลับหลอน
ชื่นผกาชูช่อล้อภมร
แนวสิงขรป่าสวนชวนรื่นรมย์
ส่งสายใยตราตรึงคะนึงติด
ฝากจุมพิตผ่านฟ้าพาสุขสม
อยู่แห่งไหนใจหนอยังขอชม
วอนสายลมห่มห้อมถนอมจินต์
ให้รู้ว่าเมื่อใดใจยังซึ้ง
ห้วงคำนึงต่างล้วนชวนถวิล
สัญญาใจคลายผ่อนย้อนไหลริน
ตราบชีวินนิรันดร์รักฝากเพียงเธอ
“สุนันท์ยา”
...นิรันดร์รัก...